Zengchong - Congjiang

Dag 8

Gelukkig goed geslapen. ‘s Nachts is het best koud, maar het was een lekker warm stevig dekbed. Ook matras niet zo keihard als eerder in de guesthouse. En ik hoefde gelukkig ook niet ‘s nachts naar de WC. Het is een stinkend sta toilet wat wr moeten delen. Als om 7:30 de wekker af gaat hoor ik de buren al rommelen. Snel aankleden en een teiltje met water vullen. In ieder geval tanden poetsen en een natte lap over mijn gezicht. Het is maar goed dat ik niet heb lopen zweten. 

Tas maar meteen naar beneden over het smalle trappetje en dan ontbijt. Het noedelsoep groepje eet ontbijt in de homestay. Noedelsoep met een gebakken ei. Smaakt prima. En eindelijk een keer koffie gemaakt met mijn zakjes Latte van Nescafe. Best lekker voor een keer. De anderen hebben nog vanalles uit de supermarkt voor ontbijt. 

We vertrekken om 9 uur. Het is ca 1 uur rijden naar Yintan. Dit is een Dong dorpje met 2 drum towers. Het is droog vandaag en het wordt steeds warmer omdat de zon ook schijnt. Eindelijk :-) Worden de foto’s ook mooier van. Het stadje leeft en we zien oude mensen, jonge mensen en veel kinderen. Onder de drum tower is een plek voor een haardvuur. Daaromheen allemaal bankjes met oude mannetjes. Het is er lekker warm, maar ook nogal rokerig. Prachtig die oude mannetjes van in de 80. 

Onder de andere drum tower staat een grote tv. Daar zitten wat mannen te kijken naar een waterbuffel gevecht. De bewoners lopen vaak in traditionele kleren. De mannen in kleding van indigo geverfd materiaal. Dat is dan ook bewerkt door er met hamers op te slaan. Daar wordt geloof ik de stof dichter van. Het schijnt dan ook nog mer ei ingesmeerd te worden waardoor de stof water afstoot. Het is een prachtige donkerblauwe kleur. Bijna zwart. De kleding van de vrouwen is kleurrijker. Soms jasjes van oranje goude stof. En daarbij een soort beenwarmers van mooi diezelfde stof. Ook veel kinderen lopen in traditionele kleren. 

In nog geen uur rijden we naar Congjiang. Een andere stad dan in het programma staat. Jason heeft wat geschoven zodat we op de juiste dag op de juiste plek zijn. In het hotel kunnen we nog voor de lunch inchecken. Om 12:30 gaan we lunchen. De anderen willen nog even koffie drinken op de kamer. Met de bus gaan we naar een restaurant. Dit is best een grote stad en waarschijnlijk is het te ver lopen. Ook heb Arie nog last van zijn knie van die ene keer dat hij onderuit is gegaan. Ook dit keer is de lunch goed verzorgd. Het is soms maar net of de gerechten je aanspreken. 

‘s Middags gaan we naar Basha Gunner tribe. De bus moeten we op een parkeerterrein zetten, kaartjes kopen en dan met een shuttlebus richting het dorp. Daar bezoeken we eerst een klein museum en dan omhoog lopen naar een plek waar een voorstelling wordt gehouden. Mannen met geweren en in indigo blauwe kleding. Vrouwen zitten te borduren en hebben kleurrijke kleding met stukken indigo blauwe stof. Het is naseizoen en dus niet zo druk. Er wordt een dansvoorstelling gehouden en een van de meisjes trekt een man uit het publiek voor een trouwceremonie. En er wordt in de lucht geschoten. Het is de laatste gunmen tribe in China. Daarna weer dans en muziek mbv bamboe instrumenten. Ook wordt er nog een man geschoren mbv een soort zeis. De zijkant van zijn hoofd zodat er bovenop een cirkel ontstaat met een staartje. Je ziet ook de kleine jongens met zo’n kapsel. De show eindigt met dans waarbij er mensen uit het publiek worden gehaald om mee te dansen. Gelukkig vragen ze geen westerlingen. 

Na de voorstelling lopen we naar het dorp. Smalle paadjes, steile hellingen met en zonder trap. Gelukkig is het droog, want anders is het spekglad. Overal zien we rijst te drogen hangen. De oogst gewone rijst is al voorbij. Dit is sticky rice. Het ziet er prechtig uit. 

In het dorp zien we ineens heel veel vrouwen met een baby op hun rug. En kleine kinderen die zelf kunnen lopen. Ze hebben allemaal een mooi mandje bij zich en daar schijnt sticky rice in te zitten. De mandjes worden aan een stok gehangen, voor en achter, en 1 van de vrouwen neem de stok op haar schouders. Moet wel in evenwicht zijn anders schuiven ze er voor of achter vanaf. Er is ergens een feestje omdat er een baby 1 maand is geworden. We lopen een stuk met ze mee en kijken ook binnen in een huis waar alle vrouwen zitten te eten. De mannen zitten in een ander huis te roken. En ik denk ook rijst wijn te drinken. Sommige kijken nogal lodderig uit hun ogen. 

Dan is het weer klimmen naar boven. We moeten wel de laatste shuttlebus naar het parkeerterrein halen. 

Eenmaal in het hotel hebben we een uurtje om te lummelen. We gaan op 19 uur eten. Omdat het ‘s avonds flink af koelt gaat Annemiene toch nog even een jas halen. Blijkt het restaurant naast het hotel te zijn. Tijdens het eten worden we aldoor in een aparte kamer gezet. Die zijn speciaal voor gezelschappen. Er is een enorm verschil in hoe ze eruit zien. Soms heel mooi, soms lijkt het wel een hele grote kast. En dan alles ertussenin. In die ruimtes staat meestal een groot draaiplateau waar alle schalen op gezet worden. Heel handig, anders moeten we steeds schalen heen en weer schuiven. De meeste van ons eten al een week met stokjes. Maar 2 wagen zich daar niet aan. Gelukkig zijn er dan nog wel lepels te krijgen. Jason had dit keer, net als 2 dagen geleden, voor een toetje gezorgd. Het lijken wel cakejes. Het is gemaakt van sticky rice en pompoen voor de kleur. Bovenop staan er Chinese karakters. Erg lekker. De vorige keer hadden we een soort rolletjes gevuld met een zoete vulling. We hebben het meestal wel gezellig met z’n allen. De chauffeur en Jason eten ook altijd mee. De chauffeur spreekt geen woord Engels. Toen de deur van de bus dicht moest zei hij steeds “open the door” ipv “close the door”. Met Jason kunnen we grapjes maken. Die is inmiddels wel gewend aan westerlingen. En hij kent Inge, Duco en Annemiene van vorige reizen. 

Iedereen is op tijd naar zijn/haar kamer. Morgen is het 7:30 ontbijten en 8:15 vertrekken. We zitten dan wat meer in de bus dan andere dagen. Maar.... als het goed is schijnt de zon en wordt het zo’n 25 graden.