Xingyi - Guiyang

Dag 21
Vroeg op vandaag. We kunnen om 7:30 ontbijten en vertrekken om 8 uur. Als ik om om 7:30 in het restaurant ben zie ik al tafels vol met servies en etensresten. Een slagveld zoals de Chinezen dat achterlaten. We hadden blijkbaar ook al iets eerder kunnen ontbijten. Voor de laatste keer Chinees brood, jam, ei en cake voor ontbijt.
We vertrekken om 8 uur en rijden eerste zo'n 4 uur naar onze volgende bestemming. Het is de langste busrit van deze reis. We stoppen onderweg af en toe om de benen te strekken en voor de toiletten. Ik merk dat onze chauffeur behoorlijk moe is. Hij heeft gisteren behoorlijk aan de rijstwijn gezeten. Gelukkig bedenkt hij zelf een extra stop om even bij te komen.
Tegen de lunch zijn we in Qingyuan. Zoals Jason zegt: A very well preserved ancient town with Ming and Qing Dynasty streets. Famous for all kinds of local snacks and spices. Maar we gaan eerst lunchen. De laatste Chinese lunch met rijst :-) Daar zitten dit keer weer de lekkere zoetige sticky rice balletjes bij. Die zijn dan ook snel op.
Na de lunch hebben we tijd om rond te lopen. Jason heeft kaartjes gekocht. Heeft daar dan altijd onze paspoorten voor nodig. We hebben op meerdere plekken steeds ons paspoort nodig gehad. OF er werd een foto gemaakt en als je dan in een ander deel kwam moest je via poortjes en werd je gezicht gescand.
We kunnen met Jason mee voor een cultureel rondje of zelf rondlopen. Duco en ik besluiten op ons eigen houtje door alle straatjes te lopen Het is heel toeristisch en een gezellige drukte. De hele reis hebben we bijna geen souvenirs gezien. Omdat het toch wel leuk is om wat mee te nemen als herinnering is dat ook een doel. En de laatste Yuan is dan ook op als het lukt om iets te vinden.
In een winkeltje met "oude meuk" vind ik een leuk metalen doosje of zoiets. Afdingen doet de meneer niet aan. Dus ik loop weg. Kan altijd nog weer terug. Verder zien we vooral veel winkels met eten (kip en zo), kruiden, soort nougat. En ook veel winkels met zilver. Het zilver is niet heel mooi vind ik omdat het ontzettend glimt. Af en toe zien we ook wat mooier zilver, maar dat is dan ook meteen duur. We komen ook hier geen westerlingen tegen maar vooral aziatische toeristen. Of dat allemaal Chinezen zijn weet ik niet.
Na 2.5 uur verzamelen we weer op het plein voor het toeristen centrum. Op de terugweg toch maar toch om het metalen doosjes te halen. Nu zit er een vrouw en vraagt ze meer maar krijg ik iets van de prijs af. Niet veel maar geeft wel een beter gevoel omdat het lager is dan het bedrag wat de man aangaf.
Het is vandaag een hele mooie dag met een temperatuur van ca. 23 graden en een zonnetje. Mooi om de vakantie zo af te sluiten.
Het is een uurtje rijden naar de luchthaven van Guiyang. We nemen daar afscheid van de chauffeur. Die heeft een appartement in Guiyang ivm zijn werk. Zijn vrouw en zoon wonen elders. Maar volgens mij is hij ook van een schatje in elke stad. Jason loopt mee naar binnen om te helpen met inchecken. Dat blijkt wel nodig. Niemand verstaat hier Engels en helaas is er toch weer een probleem. Ik ga als eerste en het inchecken gaat voorspoedig. Ze geven aan dat de bagage door gaat naar Amsterdam en we krijgen voor Guiyang - Beijing en voor Beijing Amsterdam een boardingpass. En gelukkig zit ik aan het gangpad. Maar als Arie aan de beurt is als laatste gaat het niet goed. Er is wel een e-ticket nummer maar daar staat zijn naam niet bij. En dat is niet goed. Jason geeft aan dat de KLM gaan bellen maar dat hat goed is als we dat zelf ook proberen. Dus ik bel met KLM en hang in de wacht. Ondanks dat ik hebben moeten aangeven dat ik uit China bel gaat het niet sneller. Als ik uiteindelijk iemand te pakken heb zien ze bij de KLM geen probleem. Maar gelukkig is net op dat moment ook goed nieuws vanaf de incheckbalie en kan Arie gewoon mee. We nemen afscheid van Jason. Hij gaat met de hoge snelheidstrein terug naar Kaili waar zijn vrouw en zoon wonen.Als het goed is heeft hij een week vrij voordat hij weer moet werken. Hij is voor ons bijna 24/7 bezig geweest en zal dus wel moe zijn. Veel spullen heeft hij niet bij zich. Ik heb het idee dat hij 3 weken in dezelfde broek gelopen heeft en 2 t-shirts. Aan zijn kleine rugzakje hangt de lege jerrycan waar de rijstwijn in zat.
Dan moeten we door de paspoortcontrole en security. Bijna alles moet uit je tas. Maar gek genoeg mogen mijn flesjes water gewoon mee. Het vliegveld van Guiyang is maar klein. Hier komen ze ook niet veel westerse toeristen tegen. In elke winkel waar we in komen worden we begroet met Good Morning. Het is inmiddels half 7 's avonds. Er is bar weinig te koop. Ik wissel mijn laatste yuan in voor Ritter chocolade. Er is geen winkel met parfums of andere dingen die interessant zijn.
De vlucht naar Beijing is ca. 3 uur. Ik ben blijk dat we in ieder geval boardingpasses hebben voor het tweede stuk. Eenmaal in Beijing blijkt dat we toch onze ruim bagage van de band moeten halen om die vervolgens ergens anders weer in te checken. Duco moet ineens zijn tas weer van de band halen, ze zien blijkbaar wat op de beelden, en dan weer op de band zetten. Waarna het gewoon goed is ondanks dat hetzelfde alarm weer af gaat. Blijft interessant. Ook moeten we weer door paspoortcontrole en security. Dit keer nog strenger. Er moet nog meer uit mijn tas en sommige dingen moeten meerdere keren door de scan. Ook wordt ik uitgebreid gefouilleerd.
Op de luchthaven van Beijing is ook niet veel te beleven. Er zijn maar een paar winkels en de rest wordt verbouwd. Er is een paar maanden geleden een nieuwe luchthaven in gebruik genomen. Daar zal het levendiger zijn dan op deze. Dus maar een beetje rondlopen om de tijd door te komen.
Nog voor we opstijgen heeft Wim een andere plek geregeld met meer beenruimte. Dus ik heb ook geen last meer van zijn knieën in mijn rug. Mijn buurman verschuift ook naar een nieuwe rij. Uiteindelijk heb ik een gangpad stoel en ook die aan het raam Wel fijn voor de lange vlucht van 10,5 uur. We krijgen als we om half 1 zijn vertrokken nog een warme maaltijd. Dus nog een keer rijst of noedels :-) Voor de catering moet je in ieder geval niet met China Southern mee. Door al het gedoe met onze tickets is de aantekening dat Inge vegetarisch is verdwenen. Gelukkig bedenken ze wel wat voor haar om te eten.
We vliegen 's nachts en zijn 's morgens om 4:40 in Amsterdam. Dus ik hoop goed te kunnen slapen. Helaas niet zo lang geslapen maar af en toe val ik weg. Toch gaat de vlucht voorspoedig. Er is nog wel een oproep of er een dokter of verpleegkundige aan boord is omdat er iemand medical attention nodig heeft. Ik zie wel iemand opstaan en wat mensen bij elkaar staan. Maar wat er is blijft onduidelijk. We hoeven in ieder geval niet te landen voor iets.
Voor het ontbijt volgt er nog een oproep of iemand een telefoon heeft gevonden. Want blijkbaar is iemand zijn telefoon kwijt. We horen niet of dat nog goed gekomen is.

Dag 22
We landen iets te laat op Schiphol. Omdat ik aan het raam zit kan ik Nederland goed vanuit de lucht bewonderen. Het is donker en overal zie je lichtjes.
Bijna iedereen uit onze vlucht is transit passagier. Want we staan maar met weinig bij de bagageband. De bagage is er snel. Nog even wat dingen overpakken vanuit mijn rugzakje. Dan afscheid nemen van ons groepje. Wiljo en Inge worden opgehaald, Annemiene en Arie hebben de auto op Schiphol. Wim neemt de trein naar het zuiden en Duco en ik stappen op de trein naar Amsterdam. We nemen op Amsterdam CS afscheid en ik stap opl lijn 26. Gelukkig is het nog niet druk als ik met mijn grote bagage de tram in stap. Vanuit Rietlandpark lopen naar huis. Gelukkig is het droog.
Het was een mooie reis door een niet toeristisch deel van China. Moe maar voldoen. Thuis lekker een paar uurtjes mijn bed in en dan de tas uitpakken en de wasmachine aan. De foto's volgen....