Ziyun, Buyi en Cave tribe

Dag 17

Afgezien van het gesnotter heerlijk geslapen vannacht. Wat een lekker bed :-) Dit keer een groot 2-persoonsbed met een fijne matras en dekbed. Om 8 uur ontbijten. Er is een buffet met ei, toast, jam, fruit en cakejes. Smaakt prima. De koffie waag ik me niet aan en dat blijkt uit de reacties van anderen een wijs besluit. 

We vertrekken om 9 uur richting een markt waar we veel mensen van de Buyi minderheid gaan tegen komen. De weg er naartoe is een uitdaging. Het is een hele slechte smalle weg. We zitten tussen de grote vrachtwagens en komen ook groot vrachtverkeer tegen. Verderop wordt gewerkt aan een nieuwe snelweg met tunnels. Daarom is er zoveel vrachtverkeer. En de weg is heel slecht door al die grote vrachtwagens. Een jaar geleden was de weg nog prima volgens Jason. Het is knap hoe met heen en weer rijden en manoeuvreren het toch lukt om elkaar te passeren. We zijn daardoor wel even onderweg. 

De markt is niet groot, maar er lopen veel Buyi rond in traditionele kleren. Mooie donkere mutsjes en indigo blauwe jasjes. Op de markt zien we ook de verkoop van indigo kleurstof. Verder ook verkoop van de mooi stoffen die de Buyi gebruiken. Ook hier wordt de met indigo geverfde stof glanzend gemaakt. Dit keer niet met kloppen maar met een soort pers. Er is ook verkoop van fruit, vlees, kippen, ijzerwaren, etc. Er staat ook een sterke man die volgens mij slangengif verkoopt. Wordt je blijkbaar sterk van. Ik koop een leuk mandje. Het blijkt een mandje te zijn waarin de Buyi eten meenemen als ze gaan werken. Ze leggen er dan eerst grote bladeren in en dekken het eten ook weer af met bladeren. Bijvoorbeeld bananenbladeren. We hebben ook weer bekijks als westerse toeristen. Mensen kijken ons heel serieus aan. En als we dan Ni Hao zeggen gaan ze vaak lachen. Een mevrouw komt op me af een knijpt zachtjes in mijn armen. Die zijn blijkbaar interessant. 

Om half twaalf vertrekken we weer uit het dorp. We moeten ook weer terug over dezelfde weg als de heenweg. Ditmaal staan we ook nog even in de file. Na behoorlijk heen en weer te zijn geschud bereiken we weer een betere weg. Onderweg naar onze volgende bestemming lunchen we ergens. Er is niet veel keus, het is fried rice. Rijst met ei en groenten. Duurt wel even voordat het klaar is maar smaakt prima. terwijl we wachten lopen we de straat op en neer. Maar er is weinig te beleven. Het toilet bij het restaurantje is ook de badkamer van het gezin. Stinkt niet, maar ook niet heel schoon. Wel allemaal handdoekjes en tandenborstels. Dat hebben we vaker meegemaakt. 

We rijden richting de Cave tribe. Er wordt bij het pad er naartoe een hek open gemaakt. Er is een pad van grote stenen treden. Het pad gaat omlaag en omhoog. Ongeveer ⅔ omhoog en ⅓ omlaag. Ik loop voorop met Duco achter me aan. Een flinke tocht van zeker 45 minuten. We komen vlakbij de grot het dorpje met huisjes tegen wat de overheid heeft gebouwd. Daar wonen wel wat mensen die eerst in de grot woonde. Maar een deel wil gewoon in de grot blijven. Het is een hele grote grot met daarin huisjes. Apart om te zien. We zien niet veel mensen, maar er zouden nog 17 gezinnen wonen. Er is een oud vrouwtje wat flesjes water en ijsthee verkoopt. Verder zien we nog een oud mannetje wat maar blijft lachen. En een jonge vrouw met een kindje. Er is ook een groot varken in een hok. In het midden is een basketbal veld. Dat hebben ze ooit cadeau gekregen van een groep waar Jason mee mee was. Jaren geleden is er een documentaire gemaakt over deze mensen. Toen kregen ze veel spullen. Later is dat verandert omdat door de dood van iemand de indruk is gewekt dat ze allemaal teveel dronken en niet hoefde te werken. 

Ik sta foto’s te maken van een deur met de keuken van een huis ernaast als onze chauffeur ineens naast me staat. Die vraagt de bewoonster naar haar huis en stap gewoon naar binnen en wenkt mij. Zo makkelijk gaat dat. Blijkbaar vinden ze het niet gek dat je zomaar in hun huis rond kijkt. 

Dan is het weer tijd om de hele weg weer terug te lopen. Inmiddels komen er steeds meer mensen terug de grot in. Waren allemaal ergens aan het werk. Al denk ik wel dat er steeds minder mensen in de grot blijven wonen. De terugweg is ook nog wel pittig. Ik krijg het er warm van. 

Bij de bus zijn wat Chinezen. Die zien ons verhit terug komen. Mbv telefoons probeer ik wat te communiceren. Een man laat me allemaal foto’s zien van een huis en nog een andere grot. Er zijn als ik het goed heb begrepen drie plekken. Wij hebben de mooiste bezocht. Als de hele groep er weer is maken we nog foto’s met de Chinezen. We lachen wat af. En zij helemaal blij met de foto’s op hun mobiel. Want ja, die hebben ze allemaal hier in China. 

We zijn om half 7 weer in het hotel. Sommige willen even bijkomen. We gaan daarom pas om half 8 eten. Moe maar voldoen van een mooie dag. Toch weer 12 km, 17000 stappen, gelopen. En volgens de Apple watch 76 trappen. Weer genoeg bewogen vandaag. 

Het eten smaakt lekker. Dit keer beter dan gisteren. En gelukkig ook niet van die bittere thee. 

Morgen vertrekken we weer naar een volgende stad. Nog 4 nachten en dan zit het er alweer op. Misschien kan Jason morgen informeren hoe het met onze terugvlucht is en of we nu wel op de passagierslijst staan. Na al het gedoe met de heenreis is dat wel even nodig.