Leishan

Dag 11

Vandaag om 8 uur ontbijt. Noedelsoep in de homestay met een gebakken ei. We vertrekken om 9 uur lopend vanaf het hotel. Eerst wandelen in de omgeving. Een makkelijk pad van ruim 3 km in een mooie omgeving. Het is ook lekker weer. Nog een beetje koel als we beginnen en later als het zonnetje er is zo’n 22 graden. Op een gegeven moment moeten we even opschieten zodat we op tijd zijn voor de ceremonie. Duco en ik zetten er stevig de pas in. Fijn om te merken dat al die bezoeken aan de sportschool nut hebben gehad. 

Op de trap onderaan het hotel staan de Miao te poseren in traditionele kledij. Vrouwen en mannen. Helaas lopen er ook allemaal Chinezen of Japanners met hele grote camera’s met mega lenzen. En vaak meer dan 1 om hun nek. De dames hebben ook rijstwijn in schaaltjes en bieden dat aan. 

Alle Miao lopen vervolgens naar een plein. Daar wordt een voorstelling gegeven. Oude en jonge mannen en vrouwen. De een nog mooier dan de ander. Dus dat zijn veel foto’s :-)

Na de voorstelling lopen we naar onze bus. Daar zijn ook wat souvenir kraampjes. Dat is voor het eerst. Ik koop een armbandje met zilveren bolletjes voor 30 Yuan. Anderen kopen ook wat souvenirs. Daarna stappen we in de bus naar Leishan. Leishan is een wat grotere stad. Daar is later een optocht om oudjaarsdag van de Miao te vieren. Jason kijkt nog even of we ergens kunnen lunchen. Dat is geen optie dus we gaan naar de supermarkt. Daar kopen we wat cakejes en wat te drinken voor de lunch. Op het plein kunnen we dat lekker opeten. Natuurlijk komen er ook weer mensen langs die stiekem foto’s van ons maken. En als we dat door hebben volgt een hoop gegiebel. En dan vragen ze of we met hun op de foto willen. We hebben het er maar druk mee totdat de optocht begint. 

We zoeken een plekje langs de weg in de hoop dat we het allemaal goed kunnen zien. We raken aan de praat met een Chinese en een Duitse. Ze kennen elkaar van een studie in Schotland. Bij toeval zijn ze in Leishan en zijn er voor de optocht. Verder zien we geen tot weinig toeristen. 

Als de optocht begint loopt het langs de weg vol met mensen. Als dan eenmaal de optocht langs komt vliegen er allemaal Chinezen de weg op. Ze springen er gewoon tussen en gaan ook de hele tijd poseren. Dus ik met mijn nette gedrag kan geen foto meer maken. Dus dan ook maar wat lomper gedrag. Even aanpassen aan de Chinezen. Dus afwachten of er wat leuks tussen zit. 

Na de optocht verzamelen we weer om samen naar de ceremonie te gaan. We hebben VIP kaarten. Klinkt heel wat, maar heel veel mensen hebben dat. We moeten ons weer losrukken van alle mensen die met ons op de foto willen. Het is even zoeken naar de ingang maar uiteindelijk zijn we binnen en kunnen we op zoek naar een plekje. De anderen vinden een zitplek en Duco en ik blijven staan. Moeten af en toe een Chinees wegduwen want die gaan gewoon voor je lens hangen. Er vliegen wel 7-8 drones over het veld. Het is leuk om te zien. Er zijn echt honderden mensen die meedoen aan de ceremonie. Indrukwekkend. 

Na de ceremonie lopen we naar een museum over de Miao. Alles in het Chinees. Gelukkig krijgen we wat info van Jason. Inmiddels is ook de oom van Jason gekomen. Hij heeft geholpen met alles regelen in deze stad. Hij was ooit een belangrijk persoon maar si nu met pensioen. Na het museum worden we opgepikt door onze chauffeur. We rijden naar een terrein waar hele lange tafels zijn opgesteld met eten. Daar zitten alle mensen die aan de optocht hebben meegedaan te eten. Wij hebben ook een plekje. Het eten is niet heel geweldig, maar het is erg bijzonder om hier aan deel te nemen. Wij fotograferen de Miao en de Chinezen fotograferen ons. Een goede balans ;-) inmiddels is het donker geworden. We hebben nog kaarten voor een voorstelling. Dat is naast het terrein waar we eten. Beetje lang in de rij totdat we binnen zijn. Gelukkig hebben we vaste plaatsen. Eerst is er een speech, in het Chinees, en 2 optredens van een zanger en een van een zangeres. Niet heel geweldig. Echt Chinees. Daarna begint de voorstelling. De optredens waren extra vanwege het Miao (Hmong) new year. De voorstelling is prachtig. De tribunes bewegen zodat er steeds een nieuw decor is. Het het decor beweegt ook. Heel mooi verlicht. Helaas kunnen we het verhaal niet volgen omdat het in het Chinees is. Ik vermoed dat deze voorstelling van dezelfde choreograaf is als die vorig jaar in Wuyishan. De choreograaf van de openings ceremonie van de olympische spelen in Beijing. Wel irritant dat de Chinezen alles filmen met hun mobieltje. Je kijkt de hele tijd op hun scherm. Dit jaar maar geprobeerd me er niet aan te storen maar gewoon meedoen :-)

Het is al laat als de voorstelling klaar is. Op naar de bus en nog 3 kwartier terug naar de homestay. Daar kletsen Inge, Duco en ik nog wat. Inmiddels is het alweer half 1. Even douchen en onder de wol. Morgen om 8 uur ontbijt.