Gulong

Dag 4

Vanmorgen ging de wekker om 7:00. Redelijk geslapen. Zoals zo vaak in China een heel hard bed. Je kan de matras niet eens indrukken. Eigenlijk kan je bijna zo goed op de grond gaan liggen. Dus een aantal keren wakker geweest, maar gelukkig ook weer ingeslapen. 

Om 7:30 met Jason, Duco, Wiljo en Wim naar de andere kant van de rivier voor ontbijt. Zelf heb ik nog krentenbollen en ben ik zo vroeg nog niet toe aan noedelsoep. De andere wel en het smaakt hun goed. Misschien morgen maar eens proberen. 

We vertrekken vandaag om 8:30 richting Gulong. Omdat de reguliere weg is opgebroken rijden we een andere route. De chauffeur en Jason kennen de weg niet goed. Maar mbv navigatie en vragen komen we er. We worden aan het begin afgezet en kunnen met een shuttlebusje naar het centrum. Helaas is het een druiligere en natte dag. We lopen eerst een rondje met Jason. Hij vraagt op diverse plekken hoe laat de optocht van het Lushang festival, de grootste, gaat beginnen. Hij krijgt allemaal verschillende antwoorden. We zien wel overal de Miao en black Miao al in de feestkleding. En ook nog andere soorten kleding zien we dragen. Helaas dus regen en gelukkig heb ik een regenponcho. De rest heeft een paraplu. Maar ja, dat is weer onhandig met fotograferen. Op een gegeven moment is mijn haar wel erg nat. Want die capuchon dat werkt niet. 

Als Jason ons verlaat staan we bij de plek waar de optocht zal eindigen. we spreken af om om 15:30 weer te verzamelen. Door de vele regen is langer blijven niet echt nodig denken we. waar de optocht eindigt zitten ook al veel mensen klaar voor de ceremonie. Maar omdat het zo onduidelijk is hoe laat die dan begint besluiten Duco en ik weer terug te lopen naar de plek waar de optocht gaat starten. Tussendoor zitten we ergens binnen op een bankje om even wat te eten. Vandaag geen Chinese lunch in een restaurant. Langs de route allemaal eettentjes, spelletjes waarmee je prijzen kan winnen, etc. Het eten bestaat vooral uit allerlei worstjes, eten, stokjes vlees voor op BBQ, suikerspinnen, ijs, etc. Niet echt iets voor ons. 

Het is echt prachtig al die mensen in die mooie kleren met zilverkleurige sieraden en versiersels. Het is nu geen echt zilver meer maar aluminium. Een stuk lichter. Ook wel nodig als je ziet wat ze op hun hoofd hebben en rond hun nek hebben hangen. 

We zien mensen de mooie kleren alweer uittrekken en we zie dames met bordjes klaar gaan staan. Het geeft de indruk dat elk dorpje een eigen groepje heeft waar iemand dan voor loopt. Beetje zoals bij de Olympische spelen. 

We denken een mooie plek te hebben om foto’s te maken. We hadden er alleen niet op gerekend dat er ook allemaal mensen meelopen naast de stoet. Daardoor is het lastig foto’s maken. Daarom lopen we een stuk door naar het eindpunt zodat we weer het begin van de optocht zien. Moesten wel even flink doorlopen en dus ook tussen allemaal mensen door duiken. 

Vanaf die plek, wel een beetje druk, kunnen we het goed zien en foto’s maken. Ik mag zelfs even van een agent binnen het touw komen staan. Wel jammer dat iedereen met een grote paraplu loopt. We slaan de ceremonie over. Er is geen plek meer en het zit vol met mensen met paraplus dus veel kan je niet zien. er wordt nog wel vuurwerk afgestoken maar het is nog licht. Je ziet dan ook niet veel van het vuurwerk. Dan nog maar even de winkelstraat in. Daar ook allemaal kraampjes met eten. En winkels waar je de zilverkleurige sieraden kan kopen die de Miao dragen. 

We hebben ook weer veel bekijks. Duco is lang en vinden ze zeer interessant. Mij iets minder. Ze zijn gewend aan krullend haar. Dat was in 1972 wel anders. Er worden stiekem foto’s van ons genomen. Of ze vragen of we op de foto willen. Vooral jonge meiden en jongens. Maar als je daar dan staat komen er vaak volwassenen bij staan. Die durven dan ook ineens. We voelen ons bijna een beroemdheid. 

Toch zijn we op tijd bij de stop van de shuttlebus. Van daaruit gaan we samen naar onze bus. Inge en Wiljo zijn die kant al opgelopen. De busrit terug gaat een stuk vlotter maar in Chongan staat alles ineens vast. Geen idee wat er echt aan de hand was. Dus uiteindelijk om 18 uur in de guesthouse. 

Inmiddels ben ik best koud. Dus lekker een warme douche om even op te warmen. Om 19 uur gaan we eten. Morgen vertrekken we weer naar onze volgende bestemming.