Potosi
Blijf op de hoogte en volg Monique
19 September 2012 | Bolivia, Potosí
dag 7 - Potosi
We slapen vandaag uit, de wekker gaat om 8.30. Maar we zijn wel heel vroeg al weer wakker. Proberen nog wat te draaien en door te slapen. De bedden zijn 1 grote kuil zo zacht dat dat niet meevalt. Vanavond ga ik onder de matras op de plek van de kuil maar een kussen leggen. Misschien helpt dat wat.
Om 9.15 zitten we aan het ontbijt. We horen dat er minstens 4 mensen ziek zijn en dus niet mee zijn gegaan naar de mijn excursie. Ze liggen op bed. Ook Marcella is ziek. Die was gisteren bij aankomst in Potosi al helemaal niet lekker. En die ochtend lag ze nog in bed, het ging al wel een beetje beter. Ze had behoorlijk last van hoogteziekte. Ondanks de cocabladeren en mate de coca. Echter de cocabladeren schijnen ook laxerend te werken. En daar had ze ook last van.
Na het ontbijt lopen Feikje en ik naar het centrum. Want dat willen we ook wel graag zien. En het ligt op loopafstand. We gaan eerst naar het Plaza 6 de Agosto. Buiten adem ploffen we op een bankje om even mensen te kijken en bij te komen. Je merkt onzettend goed dat we op hoogte zijn. En ik heb enorme mazzel dat ik niet ziek ben, wel wiebelig. Misschien wel dankzij de Diamox. Het is nog frisjes dus we hebben nog wel een vest aan, maar wel gewoon de teva´s.
Naast die plein ligt het Plaza 10 de Noviembre. Daar is het lekker druk. Indianen en Bolivianen niet in klederdracht. Prachtig al die kleine vrouwtjes in rokjes met petticoat eronder. Kleed niet heel erg af ;-) Helaas is ook hier de Cathedral gesloten. Dus daar kunnen we niet naar binnen. We gaan naar het Casa Nacional de Moneda. Hier is jaren lang de Boliviaanse munt gemaakt. Toen de Spanjaarden kwamen lieten die munten maken van het zilver wat werd gevonden in de berg Cerra Rico. In de loop van alle jaren zijn er allerlei soorten munten gemaakt. Steeds met meer machines om het makkelijker te maken. Tegenwoordig wordt de Boliviano gemaakt in Chili. En de biljetten in Frankrijk. Helaas kunnen we niet zelf rondlopen maar moeten we met een gids. Als we betaald hebben voor een kaartje en een kaartje om foto´s te mogen maken krijgen we een bewijs om ons nek gehangen. Stel je voor dat je niet hebt betaald voor het maken van foto´s. We hebben wel mazzel dat er in ons groepje nog maar 2 anderen, 2 Amerikanen (?), zitten. Dus met ruim en uur is de rondleiding af. Het gebeuren rondom het maken van de munt was leuk. Maar er zijn ook nog veel mooie schilderijen, en vooral ook mineralen. Dat laatste boeide me niet zo.
Na de rondleiding gaan we snel even wat eten bij La Plata op het Plaza 10 de Noviembre. Een soepje en wat knoflookbrood met natuurlijk een flesje Cola zero. Het valt me niet mee om veel te drinken maar dat is wel belangrijk ivm de hoogte. Om iets over 13 uur zijn we in het hotel, want we vertrekken volgens de planning om 13.30 naar de thermaal baden. Natuurlijk gaan we niet op tijd weg. Want de geregelde handdoeken zijn nog niet gebracht.
We rijden in ca. 40 minuten naar de warmtebronnen. We dalen ook meteen weer een heel stuk, zo´n 700 meter. We voelen het ook meteen dat we minder hoog zitten. Kennelijk maakt elke 100 wel een verschil.
De bron, Ojo de Inka, is een soort meertje met een grasborder en rietkragen er omheen. Het is heerlijk warm water en we dobberen wat rond. Bert duikt naar de bodem om wat monder te scheppen. Dat smeren we als een masker op ons gezicht. En het is echt waar, we hebben echt een zacht huidje nu. Heel wat anders dan die eeltvoeten. Als we er weer uit moeten zeg ik dat ik die man vergeten ben die klaar staat met een handdoekje. Dat laatste was immers wel geregeld. Meteen werpt Lodewijk zich op om ons van een handdoek te voorzien. Want buiten het water is het best koud. We trekken droog ondergoed aan in de toiletruimte. Later blijkt er een meneertje op het toilet te hebben gezeten. Die durfde er pas weer uit toen al die vrouwen weg waren. Ze waren hem al kwijt ;-)
Onderweg terug naar Potosi stijgen we weer. We doen langzaam aan om weer een beetje te kunnen wennen. We stoppen zeker 3 keer voor een fotostop.
In het hotel komen we even bij voordat we wat gaan eten. Feikje en in hebben niet zo´n zin om met een grote groep te gaan. We besluiten om weer naar 4060 te gaan. De alternatieven klonken minder goed. En we komen de groep ook niet tegen. Ik eet een kleine pizza die ik niet eens op kan. Maar wel lekker. Een zware vleesmaaltijd wilde ik maar niet doen.
Na het eten naar een internetcafe om dit bericht te schrijven. Vreselijk langzaam maar het kost dan ook bijna niks. Het is 2 Bs voor een uur. In Sucre was dat 4 voor een uur. 9 Bolivianos (Bs) is een euro.
Staks maar gewoon weer vroeg slapen want morgen hebben we volgens mij een lange busdag naar Uyuni.
Groetjes,
Monique
We slapen vandaag uit, de wekker gaat om 8.30. Maar we zijn wel heel vroeg al weer wakker. Proberen nog wat te draaien en door te slapen. De bedden zijn 1 grote kuil zo zacht dat dat niet meevalt. Vanavond ga ik onder de matras op de plek van de kuil maar een kussen leggen. Misschien helpt dat wat.
Om 9.15 zitten we aan het ontbijt. We horen dat er minstens 4 mensen ziek zijn en dus niet mee zijn gegaan naar de mijn excursie. Ze liggen op bed. Ook Marcella is ziek. Die was gisteren bij aankomst in Potosi al helemaal niet lekker. En die ochtend lag ze nog in bed, het ging al wel een beetje beter. Ze had behoorlijk last van hoogteziekte. Ondanks de cocabladeren en mate de coca. Echter de cocabladeren schijnen ook laxerend te werken. En daar had ze ook last van.
Na het ontbijt lopen Feikje en ik naar het centrum. Want dat willen we ook wel graag zien. En het ligt op loopafstand. We gaan eerst naar het Plaza 6 de Agosto. Buiten adem ploffen we op een bankje om even mensen te kijken en bij te komen. Je merkt onzettend goed dat we op hoogte zijn. En ik heb enorme mazzel dat ik niet ziek ben, wel wiebelig. Misschien wel dankzij de Diamox. Het is nog frisjes dus we hebben nog wel een vest aan, maar wel gewoon de teva´s.
Naast die plein ligt het Plaza 10 de Noviembre. Daar is het lekker druk. Indianen en Bolivianen niet in klederdracht. Prachtig al die kleine vrouwtjes in rokjes met petticoat eronder. Kleed niet heel erg af ;-) Helaas is ook hier de Cathedral gesloten. Dus daar kunnen we niet naar binnen. We gaan naar het Casa Nacional de Moneda. Hier is jaren lang de Boliviaanse munt gemaakt. Toen de Spanjaarden kwamen lieten die munten maken van het zilver wat werd gevonden in de berg Cerra Rico. In de loop van alle jaren zijn er allerlei soorten munten gemaakt. Steeds met meer machines om het makkelijker te maken. Tegenwoordig wordt de Boliviano gemaakt in Chili. En de biljetten in Frankrijk. Helaas kunnen we niet zelf rondlopen maar moeten we met een gids. Als we betaald hebben voor een kaartje en een kaartje om foto´s te mogen maken krijgen we een bewijs om ons nek gehangen. Stel je voor dat je niet hebt betaald voor het maken van foto´s. We hebben wel mazzel dat er in ons groepje nog maar 2 anderen, 2 Amerikanen (?), zitten. Dus met ruim en uur is de rondleiding af. Het gebeuren rondom het maken van de munt was leuk. Maar er zijn ook nog veel mooie schilderijen, en vooral ook mineralen. Dat laatste boeide me niet zo.
Na de rondleiding gaan we snel even wat eten bij La Plata op het Plaza 10 de Noviembre. Een soepje en wat knoflookbrood met natuurlijk een flesje Cola zero. Het valt me niet mee om veel te drinken maar dat is wel belangrijk ivm de hoogte. Om iets over 13 uur zijn we in het hotel, want we vertrekken volgens de planning om 13.30 naar de thermaal baden. Natuurlijk gaan we niet op tijd weg. Want de geregelde handdoeken zijn nog niet gebracht.
We rijden in ca. 40 minuten naar de warmtebronnen. We dalen ook meteen weer een heel stuk, zo´n 700 meter. We voelen het ook meteen dat we minder hoog zitten. Kennelijk maakt elke 100 wel een verschil.
De bron, Ojo de Inka, is een soort meertje met een grasborder en rietkragen er omheen. Het is heerlijk warm water en we dobberen wat rond. Bert duikt naar de bodem om wat monder te scheppen. Dat smeren we als een masker op ons gezicht. En het is echt waar, we hebben echt een zacht huidje nu. Heel wat anders dan die eeltvoeten. Als we er weer uit moeten zeg ik dat ik die man vergeten ben die klaar staat met een handdoekje. Dat laatste was immers wel geregeld. Meteen werpt Lodewijk zich op om ons van een handdoek te voorzien. Want buiten het water is het best koud. We trekken droog ondergoed aan in de toiletruimte. Later blijkt er een meneertje op het toilet te hebben gezeten. Die durfde er pas weer uit toen al die vrouwen weg waren. Ze waren hem al kwijt ;-)
Onderweg terug naar Potosi stijgen we weer. We doen langzaam aan om weer een beetje te kunnen wennen. We stoppen zeker 3 keer voor een fotostop.
In het hotel komen we even bij voordat we wat gaan eten. Feikje en in hebben niet zo´n zin om met een grote groep te gaan. We besluiten om weer naar 4060 te gaan. De alternatieven klonken minder goed. En we komen de groep ook niet tegen. Ik eet een kleine pizza die ik niet eens op kan. Maar wel lekker. Een zware vleesmaaltijd wilde ik maar niet doen.
Na het eten naar een internetcafe om dit bericht te schrijven. Vreselijk langzaam maar het kost dan ook bijna niks. Het is 2 Bs voor een uur. In Sucre was dat 4 voor een uur. 9 Bolivianos (Bs) is een euro.
Staks maar gewoon weer vroeg slapen want morgen hebben we volgens mij een lange busdag naar Uyuni.
Groetjes,
Monique
-
19 September 2012 - 08:57
Anke:
Hoi Monique,
Fijn dat je niet ziek bent geworden en leuk om zoveel plaatsen te lezen waar wij ook zijn geweest. Alvast veel plezier in Uyuni, ben benieuwd wat je ervan vindt.
liefs Anke -
19 September 2012 - 09:58
Marlène:
Hi Monique
Wat leuk om te lezen en om en beetje met je mee te reizen.
Geniet er maar lekker van.
Liefs
Marlène -
19 September 2012 - 16:38
Mama:
Lieve Monique
Wat bof je toch dat je tot nu toe niet ziek bent geworden.
Je wil niet weten hoe blij ik ben dat je niet die grot in bent gegaan, niets voor jouw die nauwe ruimtes. Ik had erover gelezen vandaar...
Geniet van de chocola, heb je al een bolhoedje kunnen vinden?
Het zal daar een kleurrijk schouwspel zijn en dat levert mooie foto's op.
liefs mama -
19 September 2012 - 23:09
Mieke Van Galen:
Ha Monique,
Zojuist al je verslagen gelezen en ook mijn allereerste reactie: fijn dat jullie niet ziek zijn geworden!!!
Wat een hoogte, meer dan 4000 meter.
Al genoeg te zien en te doen, ga zo door en heb het goed samen!!!!
Wij zijn vandaag naar de Floriade geweest, ook leuk en interessant!!!Iets dichterbij, maar al met al ook 5 uur reizen. Bij thuiskomst lag de felicitatiekaart voor Obe in de bus.
Heel attent en grote dank!!!! en dat alles vanaf grote hoogte geregeld....merci.
Fijne reis verder, groet van Obe en Mieke -
20 September 2012 - 11:15
M.M.Mangas Ruiz:
Wow,
Wat een leuk reis verhaal. Wat kan je goed vertellen.
In Spaans hebben we een uitdrukking: als we willen zeggen dat iets is erg duur zeggen we...Eso cuesta un Potosí...Dat kost een Potosí (daar kwam het grootse aantal zilver die naar van de kolonie naar Spanje werd geschipt).
Nog veeel plezier tijdens je reis.
Groeten uit de (het begint) koude en natte Kikkerland.
Marga
-
21 September 2012 - 10:00
Gerda:
Hoi Monique,
Fantastisch om je verhalen weer te lezen!
Prachtige foto's zul je hebben.
Goeie reis verder!
Groetjes Gerda (en co.) -
23 September 2012 - 10:59
Arjen:
hey monique!
ben je weer lekker op reis.. tof.. benieuwd naar je foto's.. geniet er nog ff van
Gr A
