La Paz
Blijf op de hoogte en volg Monique
28 September 2012 | Peru, Cusco
dag 12 - La Paz
Vandaag bijtijds opgestaan en ontbeten. We regelen kaartjes voor de dubbeldekker die de stad rond rijdt. Het is volgens de Bolivianen een hop on hop off. Behalve dat je als je eenmaal off bent niet meer op kan stappen. We lopen naar het begin punt van de route. Dan weten we zeker dat we een goed plekje hebben bovenin de bus. Al snel stappen Anneke en Suzanne ook in de bus. Die zijn met een taxi naar het begin punt gereden. Er worden koptelefoons uitgedeeld en zo horen we onderweg wat te zien is. Soms loopt het bandje voor, niet zo erg, soms ook achter, daar heb je weinig aan. We zitten maar met 6 mensen in de bus. Er wordt alleen gestopt bij een uitzichtpunt Kili Kili. Jij kijkt over de enorm grote stad La Paz. We kopen wat coca caramellos. Niet te eten! Hebben we later maar in het hotel laten liggen. Tijdens de rit wordt ook wat algemene info gegegeven. Zoals: vrouwen krijgen hier gemiddeld 5 kinderen. En 40% van de bevolking is onder de 14 jaar.
De rit is ongeveer 1.5 uur. Het is zondag en er is dus weinig verkeer in de straten van La Paz.
We rijden helemaal terug naar het beginpunt. Daar kan je meteen door met een rit die de buitenwijken van La Paz bezoekt. Daar hebben we niet zoveel zin in. We stappen uit en pakken een taxi naar het Plaza San Francisco. De bedoeling was om wat hoger uit te stappen maar dat hadden we niet helemaal goed aangegeven. Helaas is er geen enkel wisselkantoor open vandaag. Foutje. Dus we hebben niet zoveel geld op zak.
Op het Plaza zit een orkest van de luchtmacht (?) te spelen. De locale bevolking zit op de trappen te kijken. En er lopen allemaal verkopers tussendoor met bekertjes fruit of jello. Ze doen goede zaken. Er is ook een mevrouw in een rolstoel. Die hebben ze pontificaal naast het orkest gezet. Geestig gezicht. Maar ze geniet er van. Ook lopen ze allemaal bekertjes ijs te verkopen. Gek dat het niet smelt. De Bolivianen zijn volgens mij verslaafd aan ijs. Het schijnt ook niet zo duur te zijn. We zien ook hele mooie ijssalons. Heel aantrekkelijk maar wij blijven daar maar weg.
We lopen via Av 16 de Julio (El Prado) terug naar het hotel. Tussendoor stoppen we nog even om aan een reisverslag te werken. We zijn omsingeld door allemaal jongens die samen een computerspel aan het doen zijn. Af en toe heel veel herrie. En helaas ook een slechte computer. We houden het bij 1 verslag. Misschien vanavond maar verder.
We halen de pinpas op uit de kluis van het hotel. Daarna kunnen we pinnen. We eten bij La Terrazo. Quesedilla´s met kaas en kip. Erg lekker.
We nemen een taxi terug omhoog richting het centrum naar de Cathedral op het Plaza Pedro de Murillo. De straten rondom de Plaza zijn afgesloten voor het verkeer. We moeten dus toch nog een stukje omhoog klimmen. Op het plein volop families die daar gezellig zitten, wat eten en drinken. Kinderen spelen met skateboards en fietsjes. Helaas is de Cathedral dicht, het zal wel weer niet zo zijn :-) Jammer, want er zou heel mooi glas in lood zijn. We genieten van de rust en de gezelligheid van het plein. Er lopen ook fotografen rond die foto´s maken. Ze hebben kleine printertjes bij zich en printen dan meteen de geposeerde protretten. We zien dat vaker in Bolivia.
We lopen via de Calle Commercio met allemaal stalletjes naar richting het Plaza San Francisco. Er worden hier ook negerzoenen verkocht. Die heten ook echt zo in het Spaans. Grappig. Of ze lekker zijn hebben we maar niet geprobeerd. Vanaf Plaza San Francisco lopen we via El Prado richting ons hotel. El Prado is afgesloten. Overal staan kraampjes. Eerst met allemaal informatie zoals: diabetus, reuma, hoge bloeddruk, etc. Maar ook stalletjes waar je vanalles kan kopen. Voor kinderen zijn er plekken met autootjes of waar ze kunnen schilderen. Het is een enorme drukte. Leuk om te zien. Echt een zondag.
Tegen 16.30 zijn we weer in het hotel. Ik ben moe en slaap zo´n 2 uur. Heerlijk. De bedoeling is om vanavond maar even snel te gaan eten bij Vienna op loopafstand van het hotel. En dan vroeg naar bed. Helaas is Vienna dicht. We besluiten om maar weer naar La Terrazo te gaan. Daar neem ik een kleine pita pizza. Smaakt goed en is meer dan genoeg. De piña (ananas) met melk is niet zo´n succes. Die laten we staan. We besluiten nog een matte de coca te nemen met een gebakje. Helaas is veel al op en is er niet veel goed. Toch proberen we wat omdat we van anderen hebben gehoord dat het lekker is. Ik kies voor chocoladetaart. Het is een enorme punt. Na 4 happen heb ik al genoeg. Het is niet helemaal duidelijk maar ik denk dat de serveerster heeft gevraagd of ik het restje mee wil nemen. Nee dus. De lemonpie van Feikje is ook enorm en gaat ook niet op.
We zijn op tijd in het hotel en gaan lekker slapen. We zijn ´s ochtends aldoor heel vroeg wakker. Gelukkig hebben ze dit keer het kacheltje uit gelaten. Morgen vertrekken we alweer uit La Paz.
Vandaag bijtijds opgestaan en ontbeten. We regelen kaartjes voor de dubbeldekker die de stad rond rijdt. Het is volgens de Bolivianen een hop on hop off. Behalve dat je als je eenmaal off bent niet meer op kan stappen. We lopen naar het begin punt van de route. Dan weten we zeker dat we een goed plekje hebben bovenin de bus. Al snel stappen Anneke en Suzanne ook in de bus. Die zijn met een taxi naar het begin punt gereden. Er worden koptelefoons uitgedeeld en zo horen we onderweg wat te zien is. Soms loopt het bandje voor, niet zo erg, soms ook achter, daar heb je weinig aan. We zitten maar met 6 mensen in de bus. Er wordt alleen gestopt bij een uitzichtpunt Kili Kili. Jij kijkt over de enorm grote stad La Paz. We kopen wat coca caramellos. Niet te eten! Hebben we later maar in het hotel laten liggen. Tijdens de rit wordt ook wat algemene info gegegeven. Zoals: vrouwen krijgen hier gemiddeld 5 kinderen. En 40% van de bevolking is onder de 14 jaar.
De rit is ongeveer 1.5 uur. Het is zondag en er is dus weinig verkeer in de straten van La Paz.
We rijden helemaal terug naar het beginpunt. Daar kan je meteen door met een rit die de buitenwijken van La Paz bezoekt. Daar hebben we niet zoveel zin in. We stappen uit en pakken een taxi naar het Plaza San Francisco. De bedoeling was om wat hoger uit te stappen maar dat hadden we niet helemaal goed aangegeven. Helaas is er geen enkel wisselkantoor open vandaag. Foutje. Dus we hebben niet zoveel geld op zak.
Op het Plaza zit een orkest van de luchtmacht (?) te spelen. De locale bevolking zit op de trappen te kijken. En er lopen allemaal verkopers tussendoor met bekertjes fruit of jello. Ze doen goede zaken. Er is ook een mevrouw in een rolstoel. Die hebben ze pontificaal naast het orkest gezet. Geestig gezicht. Maar ze geniet er van. Ook lopen ze allemaal bekertjes ijs te verkopen. Gek dat het niet smelt. De Bolivianen zijn volgens mij verslaafd aan ijs. Het schijnt ook niet zo duur te zijn. We zien ook hele mooie ijssalons. Heel aantrekkelijk maar wij blijven daar maar weg.
We lopen via Av 16 de Julio (El Prado) terug naar het hotel. Tussendoor stoppen we nog even om aan een reisverslag te werken. We zijn omsingeld door allemaal jongens die samen een computerspel aan het doen zijn. Af en toe heel veel herrie. En helaas ook een slechte computer. We houden het bij 1 verslag. Misschien vanavond maar verder.
We halen de pinpas op uit de kluis van het hotel. Daarna kunnen we pinnen. We eten bij La Terrazo. Quesedilla´s met kaas en kip. Erg lekker.
We nemen een taxi terug omhoog richting het centrum naar de Cathedral op het Plaza Pedro de Murillo. De straten rondom de Plaza zijn afgesloten voor het verkeer. We moeten dus toch nog een stukje omhoog klimmen. Op het plein volop families die daar gezellig zitten, wat eten en drinken. Kinderen spelen met skateboards en fietsjes. Helaas is de Cathedral dicht, het zal wel weer niet zo zijn :-) Jammer, want er zou heel mooi glas in lood zijn. We genieten van de rust en de gezelligheid van het plein. Er lopen ook fotografen rond die foto´s maken. Ze hebben kleine printertjes bij zich en printen dan meteen de geposeerde protretten. We zien dat vaker in Bolivia.
We lopen via de Calle Commercio met allemaal stalletjes naar richting het Plaza San Francisco. Er worden hier ook negerzoenen verkocht. Die heten ook echt zo in het Spaans. Grappig. Of ze lekker zijn hebben we maar niet geprobeerd. Vanaf Plaza San Francisco lopen we via El Prado richting ons hotel. El Prado is afgesloten. Overal staan kraampjes. Eerst met allemaal informatie zoals: diabetus, reuma, hoge bloeddruk, etc. Maar ook stalletjes waar je vanalles kan kopen. Voor kinderen zijn er plekken met autootjes of waar ze kunnen schilderen. Het is een enorme drukte. Leuk om te zien. Echt een zondag.
Tegen 16.30 zijn we weer in het hotel. Ik ben moe en slaap zo´n 2 uur. Heerlijk. De bedoeling is om vanavond maar even snel te gaan eten bij Vienna op loopafstand van het hotel. En dan vroeg naar bed. Helaas is Vienna dicht. We besluiten om maar weer naar La Terrazo te gaan. Daar neem ik een kleine pita pizza. Smaakt goed en is meer dan genoeg. De piña (ananas) met melk is niet zo´n succes. Die laten we staan. We besluiten nog een matte de coca te nemen met een gebakje. Helaas is veel al op en is er niet veel goed. Toch proberen we wat omdat we van anderen hebben gehoord dat het lekker is. Ik kies voor chocoladetaart. Het is een enorme punt. Na 4 happen heb ik al genoeg. Het is niet helemaal duidelijk maar ik denk dat de serveerster heeft gevraagd of ik het restje mee wil nemen. Nee dus. De lemonpie van Feikje is ook enorm en gaat ook niet op.
We zijn op tijd in het hotel en gaan lekker slapen. We zijn ´s ochtends aldoor heel vroeg wakker. Gelukkig hebben ze dit keer het kacheltje uit gelaten. Morgen vertrekken we alweer uit La Paz.
-
29 September 2012 - 14:18
Christine:
Hoi zus,
Wat een pech dat je toch last van je darmen hebt gekregen. Ik hoop dat de immodium er doorheen helpt en dat je toch kan genieten van al het moois. Het klinkt in ieder geval heel indrukwekkend. Jammer dat zoveel kerken dicht zijn. Sterkte.
Zussie
