Tasjkent
Blijf op de hoogte en volg Monique
28 September 2013 | Nederland, Amsterdam
Dag 15
Vandaag de laatste dag in Oezbekistan. We kunnen Tasjkent nog even bezoeken. Inmiddels zijn we de madrassen en moskeeën wel zat.
Ineke en ik besluiten, omdat ik daar graag heen wil, de Chorsu bazaar te bezoeken. We laten ons met een taxi afzetten bij de Chorsu bazaar. Er is daar een gebouw met mooie versierde koepel waar normaal gesproken de markt is. Echter het gebouw wordt verbouwd. Rondom dit gebouw is dus de markt. Ook hier in Tasjkent volop groente en fruit. Ziet er allemaal goed uit. Ze hebben hier echt mega tomaten. Zo groot heb ik ze nog nooit gezien. Of dat wel gezond is vraag ik me af. Ook hier zijn de mensen heel aardig.
Als we verder lopen komen we Carla en Aldre tegen. Die zitten ergens thee te drinken. We praten even en kijken wat ze gekocht hebben. Daarna lopen we verder. Ineke wil nog wat wodka kopen. En ik wil wat te snoepen kopen om mee te nemen naar het werk. Ik vind al snel iets wat op chocolade lijkt. Het zit in handige doosjes dus ik koop het maar. Wel zwaar om mee te sjouwen. Maar ja, je weet niet of je later nog wat tegen komt.
We zoeken verder en vragen wat rond naar een plek om wodka te kopen. Uiteindelijk komen we een winkel tegen. Als we niet snel genoeg wat kopen wil de meneer de winkel dicht doen. Er zit een groot hek voor. Zodra Ineke wat gekocht heeft gaat de winkel dan ook meteen met het hek op slot. Waarom is erg onduidelijk. Maar goed, de wodka is binnen.
We nemen de metro naar het Amir Timor plein. Daarvoor moeten we een keer overstappen. Alle metro stations die we zien zijn weer anders. Allemaal mooi op een speciale manier. Helaas mogen we geen foto's nemen omdat het ook de schuilkelders zijn. Je ziet dan ook overal politie bij de stations. We komen Loes en Ben tegen in de metro. Hoe is het mogelijk in deze grote stad.
Het Amir Timor plein is niet een plein zoals we voorstelde. Het is meer een park in het midden. Maar natuurlijk wel met een groot beeld. Na wat rondvragen vinden we een plek om even wat te drinken. Lekker even buiten. Omdat ze alleen hamburgers verkopen en Ineke eigenlijk vegetariër is besluiten we in het restaurant erboven even een soepje te eten. Overigens lukt het niet in dit land om geen vlees te eten. Vegetarisch is heel erg lastig. Gelukkig doet Ineke niet moeilijk en eet af en toe vlees. Het kan ook bijna niet anders en dan wordt het voor haar wel erg moeilijk. We eten een Borscht (bietensoepje). Later zien we steeds meer mensen binnen komen. Ergens is een doorgang en kunnen die mensen met een dienblad langs de keuken. Alsof het een bedrijfsrestaurant is. Wij hebben gewoon van de kaart kunnen bestellen.
Dan gaan we op zoek naar de Art Gallery. Ineke wil graag zien wat er is aan moderne kunst. Om een heel lang verhaal kort te maken, een uur lang worden we van het kastje naar de muur gestuurd. Mannetjes lopen helemaal met ons mee, maar we vinden niet wat we zoeken. Als het dan eindelijk gevonden hebben, aan de overkant van waar we begonnen waren, is het dicht. Er wordt een schaaktoernooi gehouden en de art gallery is gesloten. Balen! En andere musea die open waren hebben we ook niet gezien.
We besluiten met de metro naar het Alisher Navoi Park te gaan. Het is altijd lastig als je bij de metro boven de grond komt. Je weet vaak niet waar je bent. En natuurlijk lopen we vandaag de verkeerde kant op. En onze benen kunnen bijna niet meer. Die gaan een soort van op automatisch.
Uiteindelijk vragen we maar weer aan iemand waar we heen moeten. Wel handig dat Russisch van Ineke.
Het park is een heel groot park midden in deze immens grote stad. We komen eerst nog langs de Abdul Khasim Madrassa. En komen dan bij het beeld van Alisher Navoi. Volgens velen de ontdekker van de Oezbeekse literatuur. Daar zitten jonge stelletjes stilletjes naast elkaar. Kennelijk is dit een park waar ze dan heen gaan. We zien ook nog een heel groot meer. Daar kan met bootje gevaren worden. Natuurlijk mag ik weer met wat Oezbeekse vrouwen op de foto.
Inmiddels zijn we bekaf en besluiten met een taxi terug naar het hotel te gaan. Alle auto's hier zijn potentiële taxi's. Dus je arm uit steken en dan zie je wel wat er stopt. Eerst stopt een keurig oude mand. Maar als hij het kaartje ziet waar we heen moeten besluit hij ons niet mee te nemen. Maar snel hebben we iemand anders.
In het hotel pakken we onze tassen zoveel mogelijk in. Morgen moeten we om 5.30 al weg naar de luchthaven.
Om 17 uur hebben we met Peter en Nannie afgesproken om te gaan eten. De eerste avond waren we ook met hun op stap. Dus nu gaan we samen naar Caravan. De echte waar we de eerste keer naar onderweg waren maar niet vonden. Omdat Ineke en ik nog veel geld over hebben zoek ik Aldre nog even op. Die wilde mogelijk nog wel geld van ons overnemen. Helaas hadden ze dat die middag al moeten doen omdat ze het nodig hadden. Die hebben nog geld gewisseld. Jammer want wij hebben nog veel te veel geld. En terug wisselen kan niet.
Eten bij Caravan is niet goedkoop. Maar als ik daar ca. 50000 sum voor reken hou ik nog 100000 sum over. Toch zonde.
We lopen naar Caravan, weten nu de weg, en dat is niet zo ver. Caravan is een heel leuk restaurant. Hier komen denk ik de rijken van Tasjkent. Ik eet heerlijke lams koteletten . We bestellen voor ons vieren 1x wat rijst met groente. De ober kijkt ons wat vreemd aan. Als eenmaal het timbaaltje rijst wordt gebracht snappen we waarom. Het is echt te weinig voor 4 personen. Dus bestellen we maar wat bij.
Het eten smaakt echt heerlijk. En de cola is weer even duur als de wijn ;-) Helaas is er ook een live bandje. Maar gelukkig houden die af en toe pauze. Als we de rekening hebben betaald, dit keer een stuk sneller dan de eerste keer, besluiten Peter en Ineke nog ijs te bestellen. Ze durven het aan omdat het de laatste avond is. Want ijs eten in landen zoals dit is meestal niet zo slim. Dit ijs was heerlijk, ik heb mogen proeven. En er was weer wat meer geld op.
Terug naar het hotel gewandeld en de laatste dingen inpakken. Morgen gaat de wekken om half 5.
Vandaag de laatste dag in Oezbekistan. We kunnen Tasjkent nog even bezoeken. Inmiddels zijn we de madrassen en moskeeën wel zat.
Ineke en ik besluiten, omdat ik daar graag heen wil, de Chorsu bazaar te bezoeken. We laten ons met een taxi afzetten bij de Chorsu bazaar. Er is daar een gebouw met mooie versierde koepel waar normaal gesproken de markt is. Echter het gebouw wordt verbouwd. Rondom dit gebouw is dus de markt. Ook hier in Tasjkent volop groente en fruit. Ziet er allemaal goed uit. Ze hebben hier echt mega tomaten. Zo groot heb ik ze nog nooit gezien. Of dat wel gezond is vraag ik me af. Ook hier zijn de mensen heel aardig.
Als we verder lopen komen we Carla en Aldre tegen. Die zitten ergens thee te drinken. We praten even en kijken wat ze gekocht hebben. Daarna lopen we verder. Ineke wil nog wat wodka kopen. En ik wil wat te snoepen kopen om mee te nemen naar het werk. Ik vind al snel iets wat op chocolade lijkt. Het zit in handige doosjes dus ik koop het maar. Wel zwaar om mee te sjouwen. Maar ja, je weet niet of je later nog wat tegen komt.
We zoeken verder en vragen wat rond naar een plek om wodka te kopen. Uiteindelijk komen we een winkel tegen. Als we niet snel genoeg wat kopen wil de meneer de winkel dicht doen. Er zit een groot hek voor. Zodra Ineke wat gekocht heeft gaat de winkel dan ook meteen met het hek op slot. Waarom is erg onduidelijk. Maar goed, de wodka is binnen.
We nemen de metro naar het Amir Timor plein. Daarvoor moeten we een keer overstappen. Alle metro stations die we zien zijn weer anders. Allemaal mooi op een speciale manier. Helaas mogen we geen foto's nemen omdat het ook de schuilkelders zijn. Je ziet dan ook overal politie bij de stations. We komen Loes en Ben tegen in de metro. Hoe is het mogelijk in deze grote stad.
Het Amir Timor plein is niet een plein zoals we voorstelde. Het is meer een park in het midden. Maar natuurlijk wel met een groot beeld. Na wat rondvragen vinden we een plek om even wat te drinken. Lekker even buiten. Omdat ze alleen hamburgers verkopen en Ineke eigenlijk vegetariër is besluiten we in het restaurant erboven even een soepje te eten. Overigens lukt het niet in dit land om geen vlees te eten. Vegetarisch is heel erg lastig. Gelukkig doet Ineke niet moeilijk en eet af en toe vlees. Het kan ook bijna niet anders en dan wordt het voor haar wel erg moeilijk. We eten een Borscht (bietensoepje). Later zien we steeds meer mensen binnen komen. Ergens is een doorgang en kunnen die mensen met een dienblad langs de keuken. Alsof het een bedrijfsrestaurant is. Wij hebben gewoon van de kaart kunnen bestellen.
Dan gaan we op zoek naar de Art Gallery. Ineke wil graag zien wat er is aan moderne kunst. Om een heel lang verhaal kort te maken, een uur lang worden we van het kastje naar de muur gestuurd. Mannetjes lopen helemaal met ons mee, maar we vinden niet wat we zoeken. Als het dan eindelijk gevonden hebben, aan de overkant van waar we begonnen waren, is het dicht. Er wordt een schaaktoernooi gehouden en de art gallery is gesloten. Balen! En andere musea die open waren hebben we ook niet gezien.
We besluiten met de metro naar het Alisher Navoi Park te gaan. Het is altijd lastig als je bij de metro boven de grond komt. Je weet vaak niet waar je bent. En natuurlijk lopen we vandaag de verkeerde kant op. En onze benen kunnen bijna niet meer. Die gaan een soort van op automatisch.
Uiteindelijk vragen we maar weer aan iemand waar we heen moeten. Wel handig dat Russisch van Ineke.
Het park is een heel groot park midden in deze immens grote stad. We komen eerst nog langs de Abdul Khasim Madrassa. En komen dan bij het beeld van Alisher Navoi. Volgens velen de ontdekker van de Oezbeekse literatuur. Daar zitten jonge stelletjes stilletjes naast elkaar. Kennelijk is dit een park waar ze dan heen gaan. We zien ook nog een heel groot meer. Daar kan met bootje gevaren worden. Natuurlijk mag ik weer met wat Oezbeekse vrouwen op de foto.
Inmiddels zijn we bekaf en besluiten met een taxi terug naar het hotel te gaan. Alle auto's hier zijn potentiële taxi's. Dus je arm uit steken en dan zie je wel wat er stopt. Eerst stopt een keurig oude mand. Maar als hij het kaartje ziet waar we heen moeten besluit hij ons niet mee te nemen. Maar snel hebben we iemand anders.
In het hotel pakken we onze tassen zoveel mogelijk in. Morgen moeten we om 5.30 al weg naar de luchthaven.
Om 17 uur hebben we met Peter en Nannie afgesproken om te gaan eten. De eerste avond waren we ook met hun op stap. Dus nu gaan we samen naar Caravan. De echte waar we de eerste keer naar onderweg waren maar niet vonden. Omdat Ineke en ik nog veel geld over hebben zoek ik Aldre nog even op. Die wilde mogelijk nog wel geld van ons overnemen. Helaas hadden ze dat die middag al moeten doen omdat ze het nodig hadden. Die hebben nog geld gewisseld. Jammer want wij hebben nog veel te veel geld. En terug wisselen kan niet.
Eten bij Caravan is niet goedkoop. Maar als ik daar ca. 50000 sum voor reken hou ik nog 100000 sum over. Toch zonde.
We lopen naar Caravan, weten nu de weg, en dat is niet zo ver. Caravan is een heel leuk restaurant. Hier komen denk ik de rijken van Tasjkent. Ik eet heerlijke lams koteletten . We bestellen voor ons vieren 1x wat rijst met groente. De ober kijkt ons wat vreemd aan. Als eenmaal het timbaaltje rijst wordt gebracht snappen we waarom. Het is echt te weinig voor 4 personen. Dus bestellen we maar wat bij.
Het eten smaakt echt heerlijk. En de cola is weer even duur als de wijn ;-) Helaas is er ook een live bandje. Maar gelukkig houden die af en toe pauze. Als we de rekening hebben betaald, dit keer een stuk sneller dan de eerste keer, besluiten Peter en Ineke nog ijs te bestellen. Ze durven het aan omdat het de laatste avond is. Want ijs eten in landen zoals dit is meestal niet zo slim. Dit ijs was heerlijk, ik heb mogen proeven. En er was weer wat meer geld op.
Terug naar het hotel gewandeld en de laatste dingen inpakken. Morgen gaat de wekken om half 5.
