Bogor - Bandung
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
17 September 2009 | Indonesië, Pangandaran
Dag 11
Vandaag weer vroeg vertrokken. Om 7 uur al in de bus. We vertrekken richting de tuinen van Bogor. Het is maar anderhalf uur rijden over een tolweg. Dus dat gaat heel voorspoedig. En voor mij ook wel lekker. Een stuk minder bochten ;-)
We rijden om de tuinen van Bogor, vroeger heette dat Buitenzorg. Bij de hoofdingang wordt er een gids geregeld. Nina gaat op pad met de brommer en een eigen gids. Zij moet naar de andere kant van de tuinen, bij de orchideen omdat haar het as van haar oma daar is verstrooid. Gewapend met kaart en foto's gaat ze de plek zoeken.
Feikje en sluiten ons aan bij de groep. De gids is er langdradig en we schieten niet op. We besluiten zelf door te lopen. De tuinen zijn supergroot. Dus we kunnen in de anderhalf uur die we hebben maar een klein stuk zien.
We lopen eerst door het palmendeel, dan de bamboo hoek waarin een klein begraafplaatsje is met nederlandse graven. Daarna de waterlelies, prachtig en het varendeel. Dan zit de tijd er al weer op. De orchideenthuin is afgesloten voor groepen. Die zien we niet. En die is ook een beetje ver weg.
Tijdens ons bezoek heeft de bus 5x rondjes rondom de tuinen gereden. Die mag nergens stil staan. Daaraan kan je afmeten hoe groot de tuinen zijn en hoe druk het verkeer is.
Na de tuinen gaan we richting de Puncak pas. Ik verwacht veel bochten. Maar voordat ik er erg in heb zijn we al boven. Onderweg zien we allemaal theeplantages. Ook een hele beroemde die alle luchtvaartmaatschappijen van thee voorziet. Waar wij stoppen zijn er vrouwen die plukken vlakbij de weg. Ze vragen meteen om geld. Ze willen graag daar werken omdat ze dan geld kunnen vragen toeristen. Niet echt leuk. Maar ja. Wel wat leuke foto's kunnen maken van de theeplantage.
De jonge blaadjes van de theeplanten worden geplukt. Het bovenste blaadje is 1e kwaliteit, de volgende 2e kwaliteit, etc. Meteen die dat wordt het uitgespreid op een soort bedden waar warme lucht onder door wordt geblazen. Het gaat dan fermenteren en het verdere proces gaat door. We hebben het niet gezien. Wel is duidelijk dat wat geplukt is ook meteen verwerkt moet worden.
Over de pas heen stoppen we om te lunchen. Heerlijk gegeten. Je kon er ook bitterballen, kroketten en erwtensoep krijgen. Dat vonden we wat overdreven. Maar de versie pineapple juice gaat er goed in.
Eenmaal in Bandung, na een uur rijen, gaan we naar een angklung school. Bandung is een grote wat vieze stad. Veel auto's en brommers. Ze staan hier met brommers, net als in Jakarta, zelfs in de file.
Bij de angklungschool krijgen we een voorstelling. de angklung is een instrument van bamboo. Dat moet je schudden. We hebben kinderen van 5 tot 20 gezien in het orkest. Erg leuk. Op een gegeven moment zijn er ook angklungs uitgedeeld en we kunnen ook medoen. Ik heb nummer 3, dat is E, en elke keer als nummer 3 verschijnt moet ik meedoen. En zo gaat dat ook voor andere met andere tonen. Het lijkt zelfs nog wat.
Om kwart over 6 zijn we eindelijk in het hotel aan de andere kant van Bandung. We douchen om daarna te gaan eten.
Er is niet zoveel in de buurt dus we gaan naar de chinees een eindje verderop. Lekker van een buffet gegeten. Al vielen de kippepootjes niet zo in de smaak. Dat is dus het deel met het pootje en nagels. Toch een beetje anders dan in Nederland. Een stuk minder vlees en heel knapperig.
Op tijd naar bed. We zijn moe. Het is toch wel veel gereis. En de temperatuur van zeker 30 graden gaat ons niet in de koude kleren zitten.
Groetjes,
Monique
Vandaag weer vroeg vertrokken. Om 7 uur al in de bus. We vertrekken richting de tuinen van Bogor. Het is maar anderhalf uur rijden over een tolweg. Dus dat gaat heel voorspoedig. En voor mij ook wel lekker. Een stuk minder bochten ;-)
We rijden om de tuinen van Bogor, vroeger heette dat Buitenzorg. Bij de hoofdingang wordt er een gids geregeld. Nina gaat op pad met de brommer en een eigen gids. Zij moet naar de andere kant van de tuinen, bij de orchideen omdat haar het as van haar oma daar is verstrooid. Gewapend met kaart en foto's gaat ze de plek zoeken.
Feikje en sluiten ons aan bij de groep. De gids is er langdradig en we schieten niet op. We besluiten zelf door te lopen. De tuinen zijn supergroot. Dus we kunnen in de anderhalf uur die we hebben maar een klein stuk zien.
We lopen eerst door het palmendeel, dan de bamboo hoek waarin een klein begraafplaatsje is met nederlandse graven. Daarna de waterlelies, prachtig en het varendeel. Dan zit de tijd er al weer op. De orchideenthuin is afgesloten voor groepen. Die zien we niet. En die is ook een beetje ver weg.
Tijdens ons bezoek heeft de bus 5x rondjes rondom de tuinen gereden. Die mag nergens stil staan. Daaraan kan je afmeten hoe groot de tuinen zijn en hoe druk het verkeer is.
Na de tuinen gaan we richting de Puncak pas. Ik verwacht veel bochten. Maar voordat ik er erg in heb zijn we al boven. Onderweg zien we allemaal theeplantages. Ook een hele beroemde die alle luchtvaartmaatschappijen van thee voorziet. Waar wij stoppen zijn er vrouwen die plukken vlakbij de weg. Ze vragen meteen om geld. Ze willen graag daar werken omdat ze dan geld kunnen vragen toeristen. Niet echt leuk. Maar ja. Wel wat leuke foto's kunnen maken van de theeplantage.
De jonge blaadjes van de theeplanten worden geplukt. Het bovenste blaadje is 1e kwaliteit, de volgende 2e kwaliteit, etc. Meteen die dat wordt het uitgespreid op een soort bedden waar warme lucht onder door wordt geblazen. Het gaat dan fermenteren en het verdere proces gaat door. We hebben het niet gezien. Wel is duidelijk dat wat geplukt is ook meteen verwerkt moet worden.
Over de pas heen stoppen we om te lunchen. Heerlijk gegeten. Je kon er ook bitterballen, kroketten en erwtensoep krijgen. Dat vonden we wat overdreven. Maar de versie pineapple juice gaat er goed in.
Eenmaal in Bandung, na een uur rijen, gaan we naar een angklung school. Bandung is een grote wat vieze stad. Veel auto's en brommers. Ze staan hier met brommers, net als in Jakarta, zelfs in de file.
Bij de angklungschool krijgen we een voorstelling. de angklung is een instrument van bamboo. Dat moet je schudden. We hebben kinderen van 5 tot 20 gezien in het orkest. Erg leuk. Op een gegeven moment zijn er ook angklungs uitgedeeld en we kunnen ook medoen. Ik heb nummer 3, dat is E, en elke keer als nummer 3 verschijnt moet ik meedoen. En zo gaat dat ook voor andere met andere tonen. Het lijkt zelfs nog wat.
Om kwart over 6 zijn we eindelijk in het hotel aan de andere kant van Bandung. We douchen om daarna te gaan eten.
Er is niet zoveel in de buurt dus we gaan naar de chinees een eindje verderop. Lekker van een buffet gegeten. Al vielen de kippepootjes niet zo in de smaak. Dat is dus het deel met het pootje en nagels. Toch een beetje anders dan in Nederland. Een stuk minder vlees en heel knapperig.
Op tijd naar bed. We zijn moe. Het is toch wel veel gereis. En de temperatuur van zeker 30 graden gaat ons niet in de koude kleren zitten.
Groetjes,
Monique
