Varadero - Amsterdam
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
24 November 2008 | Nederland, Amsterdam
Dag 17
Vandaag vertrekken we naar Amsterdam. Maar we kunnen de ochtend nog goed besteden in Varadero omdat we pas om 3 uur weg gaan. We kunnen de kamer verlegen zodat we niet om 12 uur al uit moeten checken. Dat is wel lekker.
Na het ontbijt gaan Feikje en ik naar het strand. Er is bijna geen wind en het is dan ook behoorlijk warm om het strand. Maar we moeten wel een beetje bijkleuren.
Na een paar uur lekker luieren gaan nog even wat eten bij het restaurantje tegenover het hotel. Omdat wer vanavond ook niet echt een goede maaltijd in zit is dat wel even lekker. We bestellen spaghetti. Maar zoals zo vaak is dat er niet en wordt het pizza. Een Cubaanse versie dan. Vaak heb je een hele kaart met vanalles erop, maar meestal is er bijna niks te krijgen. Dat hoord bij Cuba.
We gaan naar het hotel en zien dat de meeste al in de lobby zitten wachten. Die hebben de kamer niet verlengd en moesten er om 12 uur uit. Wij gaan nog even lekker douchen en omkleden. De laatste dingen in de tas en we zijn klaar voor vertrek.
Om 3 uur komt de bus. En ja hoor, de chauffeur Ivan is van de partij. Reinier, die lokale gids, is er niet. Ivan is heel blij en we krijgen allemaal 3 dikke zoenen. Hij strak in het pak en staat weer klaar om ons naar Havanna te brengen. Tijdens de reis hebben we in alle hotels zeepjes verzameld. Daar zijn ze gek op in Cuba. Dus de laatste zeepjes en spullen die we niet willen hebben gaan naar Ivan. Die is daar heel blij mee. Het voelt wel gek om spullen die je niet meer wil weg te geven. Maar omdat er in Cuba zo weinig is zijn ze gewoon heel blijf met alles.
Onderweg stoppen we bij een beeld van Piet Hein. Hij is in de Nederlandse geschiedenis belangrijk vanwege de Zilvervloot. Voor de Belgen in de groep is het een onbekende. En voor de Cubanen is het gewoon een piraat. Maar er staat een beeld geschonken door de gemeente Rotterdam. En de Nederlanders stoppen om te kijken. Alle andere nationaliteiten rijden gewoon door.
Onze volgende stop is een uitkijkpunt. Jascha heeft ons beloofd dat je hiet de lekkerste pina colada van heel Cuba kan krijgen. ..... En jaar hoor, het is de lekkerste!
Dan zit het er echt op. We rijden door naar het vliegveld. Daar aangekomen staat de rij voor de Air France balie tot buiten. Gelukkig gaat het nog redelijk snel. Eenmaal ibj het inchecken blijken we allemaal apart te zitten. Na behoorlijk wat protest, dat mensen wel naast hun reisgenoot willen zitten, is het resultaat wisselend. Sommige krijgen het voor elkaar. Anderen, zoals Feikje en ik, hebben gewoon geen plaatsen gekregen en worden bij de gate pas geplaatst. Ik heb er een hard hoofd in.
Ingechecken nog even tijd voor een broodje en dan snel het vliegtuig in. Wonder boven wonder zitten Feikje en ik naast elkaar en ik heb zelfs een gangpad plaats.
Vlak voordat het vliegtuig vertrekt wordt de buurman van Feikje geplaatst. En ja hoor, we hebben 3 stoelen voor ons tweeën. Niet gek.
Vandaag vertrekken we naar Amsterdam. Maar we kunnen de ochtend nog goed besteden in Varadero omdat we pas om 3 uur weg gaan. We kunnen de kamer verlegen zodat we niet om 12 uur al uit moeten checken. Dat is wel lekker.
Na het ontbijt gaan Feikje en ik naar het strand. Er is bijna geen wind en het is dan ook behoorlijk warm om het strand. Maar we moeten wel een beetje bijkleuren.
Na een paar uur lekker luieren gaan nog even wat eten bij het restaurantje tegenover het hotel. Omdat wer vanavond ook niet echt een goede maaltijd in zit is dat wel even lekker. We bestellen spaghetti. Maar zoals zo vaak is dat er niet en wordt het pizza. Een Cubaanse versie dan. Vaak heb je een hele kaart met vanalles erop, maar meestal is er bijna niks te krijgen. Dat hoord bij Cuba.
We gaan naar het hotel en zien dat de meeste al in de lobby zitten wachten. Die hebben de kamer niet verlengd en moesten er om 12 uur uit. Wij gaan nog even lekker douchen en omkleden. De laatste dingen in de tas en we zijn klaar voor vertrek.
Om 3 uur komt de bus. En ja hoor, de chauffeur Ivan is van de partij. Reinier, die lokale gids, is er niet. Ivan is heel blij en we krijgen allemaal 3 dikke zoenen. Hij strak in het pak en staat weer klaar om ons naar Havanna te brengen. Tijdens de reis hebben we in alle hotels zeepjes verzameld. Daar zijn ze gek op in Cuba. Dus de laatste zeepjes en spullen die we niet willen hebben gaan naar Ivan. Die is daar heel blij mee. Het voelt wel gek om spullen die je niet meer wil weg te geven. Maar omdat er in Cuba zo weinig is zijn ze gewoon heel blijf met alles.
Onderweg stoppen we bij een beeld van Piet Hein. Hij is in de Nederlandse geschiedenis belangrijk vanwege de Zilvervloot. Voor de Belgen in de groep is het een onbekende. En voor de Cubanen is het gewoon een piraat. Maar er staat een beeld geschonken door de gemeente Rotterdam. En de Nederlanders stoppen om te kijken. Alle andere nationaliteiten rijden gewoon door.
Onze volgende stop is een uitkijkpunt. Jascha heeft ons beloofd dat je hiet de lekkerste pina colada van heel Cuba kan krijgen. ..... En jaar hoor, het is de lekkerste!
Dan zit het er echt op. We rijden door naar het vliegveld. Daar aangekomen staat de rij voor de Air France balie tot buiten. Gelukkig gaat het nog redelijk snel. Eenmaal ibj het inchecken blijken we allemaal apart te zitten. Na behoorlijk wat protest, dat mensen wel naast hun reisgenoot willen zitten, is het resultaat wisselend. Sommige krijgen het voor elkaar. Anderen, zoals Feikje en ik, hebben gewoon geen plaatsen gekregen en worden bij de gate pas geplaatst. Ik heb er een hard hoofd in.
Ingechecken nog even tijd voor een broodje en dan snel het vliegtuig in. Wonder boven wonder zitten Feikje en ik naast elkaar en ik heb zelfs een gangpad plaats.
Vlak voordat het vliegtuig vertrekt wordt de buurman van Feikje geplaatst. En ja hoor, we hebben 3 stoelen voor ons tweeën. Niet gek.
