Xiamen-Wuyishan

Dag 6

Vanmorgen om 6 uur op. We vertrekken om 7:15 naar het station. Eerst tegen heug en meug ontbijten. Daarna tanden poetsen en met bagage naar beneden. Soms moet je lang op de lift wachten. Vanaf 5 hoog is de trap geen optie. En dan kan je er nog niet uit omdat er beneden een groot hek is met slot.
Natuurlijk vertrekken we weer niet op tijd. Er zijn altijd notoire laatkomers helaas. We hebben gelukkig nog geen last van de spits en kunnen goed doorrijden naar het station. Van daaruit een stukje lopen naar de ingang van het station waar we afscheid nemen van Ada. Jammer, ze had wel de hele reis mee gemogen. Lief en sprak goed Engels.
In de hal eerst bagage, paspoort en ticket controle. Dan is het wachten in de hal voordat we door mogen naar het perron. Dan ook weer ticket controle. We beginnen langzaam te wennen aan het voordring gedrag van de Chinezen.
Het is allemaal duidelijk aangegeven en we lopen vlot door naar wagon 7 en stoel 4c. Aan de ene kant 2 stoelen en de andere 3. Wel wat smal allemaal. Maar als je eenmaal zit is het prima. Ik zit naast 2 van de Belgen en dat is gezellig. We stoppen denk ik zo’n 5 keer op het traject naar Wuyishandong. In het begin gaan we niet harder dan 200 km per uur. Maar later is onze maximale snelheid 298. Erg comfortabel reizen.
Om 12:40 komen we aan. Na opnieuw een ticket controle staat de locale gids Sue op ons te wachten. Een pittige tante die verstaanbaar Engels praat. Het is zo warm dat ook zij loopt te zweten. De thermometer geeft 33 graden aan. We rijden eerst naar het hotel om onze bagage daar te droppen. Inchecken doe we later. Er moeten een aantal mensen naar de bank en helaas duurt dat erg lang. In die tijd hadden we makkelijk in kunnen checken, maar ja..... Daarna lunchen, het is dan al bijna 3 uur. Het eten is erg lekker en smaakt ons goed. Mede doordat we inmiddels behoorlijk trek hebben.
Na de lunch bezoeken we het dorpje Ximei. Mooie pandjes, rode lampen, bruggetjes, tempels, oude mensen, riviertje, etc. Sue is erg streng en zorgt er zoveel mogelijk voor dat we wel luisteren naar haar uitleg. Het lukt niet bij iedereen. Ik loop ook steeds weg. Soms gewoon geen geduld om naar die verhalen te luisteren. Daarna nog wat vrije tijd om zelf rond te lopen.
Om half 6 zijn we weer in het hotel. We droppen de bagage in onze warme kamer. N, E, K en ik gaan meteen door naar de supermarkt. Even kijken voor ontbijt bij de supermarkt. Morgen is er wel ontbijt maar alleen een Chinees ontbijt. Helaas in de supermarkt geen yoghurtjes of zo. Meer dan cakejes lukt niet. Er is niet echt veel te krijgen. Toch beter dan de rijstepap. Omdat we zo laat geluncht hebben, hebben we geen zin in een echte maaltijd. Veel is er niet, dus toch maar naar de KFC. Dat moet geen gewoonte worden. Veel trek heb ik niet.
Na een 45 minuten bijkomen op de kamer moeten we alweer weg. Ik kan nog net 2 shirtjes wassen. Er is een broek naar de laundry service in het dorp. Het hotel heeft die niet. Ik ben toch te bang dat het krimpt en ik er niet meer in pas. Dus de shirtjes maar zelf. Hoop dat ze overmorgen droog zijn.
We hebben kaarten voor een dans en lichtshow. Deze is van de regisseur die bekend is van de olympische spelen. In 2010 heeft China deze voorstelling voor 30 miljoen dollar gekocht. Volgens Sue :-) Het is echt prachtig. Het is buiten en het deel waar we zitten draait rond. Daardoor zie je steeds een ander stuk decor. Veel met licht en groepen met spelers die andere formaties aannemen. Het is niet uit te leggen. Prachtig. Jammer van al die asociale Chinezen die continue filmen, via facetime hun familie mee laat kijken, en zitten te smsen. Dus je ziet de hele tijd schermpjes voor je neus.
Om 22 uur zijn we weer in het hotel. Ik ben moe. Helaas hele slechte airconditioning. Dus niet teveel bewegen. Ik lig helemaal links in het bed, zoveel mogelijk in de stroom van de airco. Ik hoop dat ik een beetje slaap.
Morgen om 7:50 vertrek naar het Nationaal park.

Nog vergeten te schrijven dat ik regelmatig op de foto wordt gezet. Loopt er ineens iemand voor me en de neemt dan een selfie met mij op de achtergrond. En toen we bij de tulou ‘s avonds op een terras zaten stopte er ineens een auto, kwam er een paparazzi lens naar buiten die me op de foto zette. Zelf had ik het niet door maar de rest lag in een deuk