Khiva - Boechara
Blijf op de hoogte en volg Monique
17 September 2013 | Oezbekistan, Buchara
Dag 5
Vandaag om half 7 op. We vertrekken om 8 uur met 2 busjes en een auto naar Boechara. Het is een hele dag rijden, een rit van zeker 8 uur. Omdat een aantal mensen ziek zijn kruipen die in de auto. Ik mag gelukkig in een van de busjes voorin zitten. Wel zo prettig ondanks dat ik reispleisters heb tegen reisziekte. Het is een hele hele lange rit door de woestijn. Bij elke heuvel denk dat het misschien anders wordt. Dat is niet het geval. De hele tijd hetzelfde. We stoppen halfverwegen voor de lunch. In deze woestijn waar niks is zit in het midden van het traject een restaurant waar dan ook iedereen stopt.
Ik neem een soepje met brood. Een groot deel van ons vraagt om cola. En wat krijgen we? Allemaal een literfles cola. Dat was niet de bedoeling. Het moeste kleine flesjes zijn maar die hebben ze niet. Dan maar water.
Onze, en andere chauffeurs, rijden allemaal te hard. Je mag maar 70 km/uur. En we rijden toch vaak 100 als de weg het toelaat. Dat is niet overal al wordt er hard gewerkt aan de weg. Ondanks de radarverklikker worden we aangehouden. Balen! Hij moet 20 euro betalen. Veel geld voor de mannen. De andere 2 konden op tijd langzamer gaan rijden. Mopper mopper want de radarscanner heeft het niet goed gedaan.
De rest leggen we of met de toegestane snelheid. Wel jammer. Maar we komen om 17.30 aan in Boechara.
Lekker even een frisse douche en de haren wassen. Niet veel water maar wel lekker. Mijn haar stond stijf van het zand door de open ramen in het busje en het zand van de woestijn.
Ons hotel ligt midden in de stad in een straatje aan het Lyabi Hauz plein. Hauz betekend reservoir. Die avond lopen we om 7 uur met Aldre naar een van de restaurants aan het reservoir. Helaas is er live muziek, en behoorlijk hard. Het eten smaakt prima. Ik ben wel erg voorzichtig omdat het lijkt alsof er steeds meer slachtoffers vallen. Al is Carla er het slechtste aan toe. Voor haar wordt de volgende dag dan ook een dokter gehaald.
's Avonds nog even internetten en mijn eerste reisverslag schrijven en dan ben ik om 22 uur weer in het hotel. De lakens lijken wel van plastic maar verder is het bed prima.
Vandaag om half 7 op. We vertrekken om 8 uur met 2 busjes en een auto naar Boechara. Het is een hele dag rijden, een rit van zeker 8 uur. Omdat een aantal mensen ziek zijn kruipen die in de auto. Ik mag gelukkig in een van de busjes voorin zitten. Wel zo prettig ondanks dat ik reispleisters heb tegen reisziekte. Het is een hele hele lange rit door de woestijn. Bij elke heuvel denk dat het misschien anders wordt. Dat is niet het geval. De hele tijd hetzelfde. We stoppen halfverwegen voor de lunch. In deze woestijn waar niks is zit in het midden van het traject een restaurant waar dan ook iedereen stopt.
Ik neem een soepje met brood. Een groot deel van ons vraagt om cola. En wat krijgen we? Allemaal een literfles cola. Dat was niet de bedoeling. Het moeste kleine flesjes zijn maar die hebben ze niet. Dan maar water.
Onze, en andere chauffeurs, rijden allemaal te hard. Je mag maar 70 km/uur. En we rijden toch vaak 100 als de weg het toelaat. Dat is niet overal al wordt er hard gewerkt aan de weg. Ondanks de radarverklikker worden we aangehouden. Balen! Hij moet 20 euro betalen. Veel geld voor de mannen. De andere 2 konden op tijd langzamer gaan rijden. Mopper mopper want de radarscanner heeft het niet goed gedaan.
De rest leggen we of met de toegestane snelheid. Wel jammer. Maar we komen om 17.30 aan in Boechara.
Lekker even een frisse douche en de haren wassen. Niet veel water maar wel lekker. Mijn haar stond stijf van het zand door de open ramen in het busje en het zand van de woestijn.
Ons hotel ligt midden in de stad in een straatje aan het Lyabi Hauz plein. Hauz betekend reservoir. Die avond lopen we om 7 uur met Aldre naar een van de restaurants aan het reservoir. Helaas is er live muziek, en behoorlijk hard. Het eten smaakt prima. Ik ben wel erg voorzichtig omdat het lijkt alsof er steeds meer slachtoffers vallen. Al is Carla er het slechtste aan toe. Voor haar wordt de volgende dag dan ook een dokter gehaald.
's Avonds nog even internetten en mijn eerste reisverslag schrijven en dan ben ik om 22 uur weer in het hotel. De lakens lijken wel van plastic maar verder is het bed prima.
