Kurashiki - Miya-jima - Hiroshima -Kurashiki
Blijf op de hoogte en volg Monique
05 Oktober 2016 | Japan, Hiroshima
Dag 13
Vandaag moesten we al om 7.30 weg. Dus dat was vroeg op want Vera wil graag 1 uur voor vertrek opstaan. Ben overlegt eerst met de chauffeur omdat er een tyfoon de westkust van Japan nadert. Maar we kunnen gewoon op pad.als we de ferry naar het eiland Miyajima naderen begint het te regenen. Dus paraplu en wegwerpponcho mee. Een regenjas is veel te warm ook al is het niet meer zo warm als de afgelopen dagen.
De overtocht is ongeveer 10 minuten varen. Helaas gaat het alleen maar steeds harder regenen. Ik loop met Mirjam en Bertwin langs de kade richting de Daisho-in tempel. Maar als het nog harder gaat regenen drinken we toch maar eerst koffie. Als het even wat minder hard gaat lopen we toch maar verder. De tempel is echt de moeite waard. Er loopt een pad langs de trap met allemaal beeldjes. Al die beeldjes hebben gekleurde gebreide mutsjes op. Heel erg grappig. De overige gebouwen zijn ook zeer de moeite waard. Ik loop ook nog even met Bertwin een hele donkere gang in met Boeddha afbeeldingen. Doodeng zo donker. Maar wel mooi. Er is ook nog een soort grot met allemaal beelden en lampjes.
We moeten om half 2 weer terug zijn bij de ferry. Onderweg nog even op zoek naar iets te eten. We kopen eerst een soort cracker. Maar even verderop zien we een soort gestoomde broodjes met vleesvulling. Ze worden nog gestoomd dus we krijgen een nummertje. Kost wel 5 euro. Iemand bij een standje probeert ons uit te leggen hoe laat de boot gaat. Later blijkt dat hij probeerde te vertellen hoe laat de laatste boot gaat. Onderweg naar de ferry zien we dat steeds meer winkels sluiten.
Eenmaal bij de ferry blijkt dat onze geplande ferry de laatste is die zal vertrekken. Allemaal vanwege de tyfoon. Het is fijn dat we nog netjes aan de overkant komen. Op het eiland blijven zou niet echt fijn zijn geweest. Ben was ook een beetje onrustig. Die wilde toch ook heel graag dat we weer met z'n allen bij de bus zouden komen.
Eenmaal weer bij de bus rijden we naar Hiroshima. We bezoeken daar het Hiroshima Peace Memorial Museum. Indrukwekkend. In de omgeving is ook de plek waar schoolkinderen allemaal slingers van origami kraanvogels komen ophangen. Het is het kinder Peace Monument geinspireerd door Sadako Sasaki. Ten tijde van de bom was ze 2 jaar oud. Ze kreeg op haar 11de leukemie. Ze besloot om 1000 kraanvogels te vouwen. Dat is het teken van longevity en happiness in Japan. Ze geloofde dat als ze dat zou bereiken ze beter zou worden. Het is niet gelukt. Haar klasgenoten hebben toen de rest gevouwen. Er is in 1958 een monument gebouwd. En tot op de dag van vandaag komen schoolkinderen lange slierten met kraanvogels ophangen. Zelfs van over de hele wereld.
Er brand ook nog een eeuwige vlam in dit park. Aan de overkant van de rivier staat The Atomic Bomb Dome. Het is een van de gebouwen waar delen van zijn blijven staan nadat de bom op 8 augustus 1945 is gevallen.
We lopen nog wat langs winkels richting de Starbucks. We zijn toch nog wel nat van al die regen. Alles plakt en natte sneakers en voeten.
In de Starbucks komen we even bij. Om half 6 moeten we voor de Starbucks verzamelen. We gaan met z'n allen okonomiyaki eten. Dat is een specialiteit hier. Je zit aan een bakplaat waar errste een pannekoekje op wordt gebakken. Daar op kool, zeewier, tauge, bacon, kaas en een ei. Lekker. En leuk om zo met z'n alleen te eten.
Na het eten gaan we weer richting bus. Want we moeten nog helemaal terug naar Kurashiki. Daar komen we om 21.15 aan. Nog even wat ontbijt kopen bij de 7/11. Morgen vertrekken we naar Kyoto.
Vandaag moesten we al om 7.30 weg. Dus dat was vroeg op want Vera wil graag 1 uur voor vertrek opstaan. Ben overlegt eerst met de chauffeur omdat er een tyfoon de westkust van Japan nadert. Maar we kunnen gewoon op pad.als we de ferry naar het eiland Miyajima naderen begint het te regenen. Dus paraplu en wegwerpponcho mee. Een regenjas is veel te warm ook al is het niet meer zo warm als de afgelopen dagen.
De overtocht is ongeveer 10 minuten varen. Helaas gaat het alleen maar steeds harder regenen. Ik loop met Mirjam en Bertwin langs de kade richting de Daisho-in tempel. Maar als het nog harder gaat regenen drinken we toch maar eerst koffie. Als het even wat minder hard gaat lopen we toch maar verder. De tempel is echt de moeite waard. Er loopt een pad langs de trap met allemaal beeldjes. Al die beeldjes hebben gekleurde gebreide mutsjes op. Heel erg grappig. De overige gebouwen zijn ook zeer de moeite waard. Ik loop ook nog even met Bertwin een hele donkere gang in met Boeddha afbeeldingen. Doodeng zo donker. Maar wel mooi. Er is ook nog een soort grot met allemaal beelden en lampjes.
We moeten om half 2 weer terug zijn bij de ferry. Onderweg nog even op zoek naar iets te eten. We kopen eerst een soort cracker. Maar even verderop zien we een soort gestoomde broodjes met vleesvulling. Ze worden nog gestoomd dus we krijgen een nummertje. Kost wel 5 euro. Iemand bij een standje probeert ons uit te leggen hoe laat de boot gaat. Later blijkt dat hij probeerde te vertellen hoe laat de laatste boot gaat. Onderweg naar de ferry zien we dat steeds meer winkels sluiten.
Eenmaal bij de ferry blijkt dat onze geplande ferry de laatste is die zal vertrekken. Allemaal vanwege de tyfoon. Het is fijn dat we nog netjes aan de overkant komen. Op het eiland blijven zou niet echt fijn zijn geweest. Ben was ook een beetje onrustig. Die wilde toch ook heel graag dat we weer met z'n allen bij de bus zouden komen.
Eenmaal weer bij de bus rijden we naar Hiroshima. We bezoeken daar het Hiroshima Peace Memorial Museum. Indrukwekkend. In de omgeving is ook de plek waar schoolkinderen allemaal slingers van origami kraanvogels komen ophangen. Het is het kinder Peace Monument geinspireerd door Sadako Sasaki. Ten tijde van de bom was ze 2 jaar oud. Ze kreeg op haar 11de leukemie. Ze besloot om 1000 kraanvogels te vouwen. Dat is het teken van longevity en happiness in Japan. Ze geloofde dat als ze dat zou bereiken ze beter zou worden. Het is niet gelukt. Haar klasgenoten hebben toen de rest gevouwen. Er is in 1958 een monument gebouwd. En tot op de dag van vandaag komen schoolkinderen lange slierten met kraanvogels ophangen. Zelfs van over de hele wereld.
Er brand ook nog een eeuwige vlam in dit park. Aan de overkant van de rivier staat The Atomic Bomb Dome. Het is een van de gebouwen waar delen van zijn blijven staan nadat de bom op 8 augustus 1945 is gevallen.
We lopen nog wat langs winkels richting de Starbucks. We zijn toch nog wel nat van al die regen. Alles plakt en natte sneakers en voeten.
In de Starbucks komen we even bij. Om half 6 moeten we voor de Starbucks verzamelen. We gaan met z'n allen okonomiyaki eten. Dat is een specialiteit hier. Je zit aan een bakplaat waar errste een pannekoekje op wordt gebakken. Daar op kool, zeewier, tauge, bacon, kaas en een ei. Lekker. En leuk om zo met z'n alleen te eten.
Na het eten gaan we weer richting bus. Want we moeten nog helemaal terug naar Kurashiki. Daar komen we om 21.15 aan. Nog even wat ontbijt kopen bij de 7/11. Morgen vertrekken we naar Kyoto.
