Takab - Sanandaj
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
11 September 2015 | Iran, Sanandaj
Dag 6
Vandaag om 7 uur vertrokken naar Takab. Een lange reisdag van minstens 8 uur. We stoppen voor een theepauze bij een kleine moskee/autostop. Daarna rijden we door om te lunchen (picknick) in een parkje in Soltaniyeh. Daar is het Oljeitu mausoleum. Die picknicks zijn niet verkeerd. Als we maar wel een stukje schaduw hebben.
Daarna bezoeken we het Oljeitu mausoleum. Het is Minder indrukwekkend dan Oezbekistan. Ze zijn ook nog druk aan het renoveren. De bedoeling was dat de overblijfselen van imam Ali hier kwamen te liggen. Maar uiteindelijk ligt Oljeitu hier gewoon zelf. Al konden we de tombe niet vinden.
We stoppen ook onderweg voor thee langs de weg met mooi uitzicht.
We zijn iets na 19 uur in ons hotel in Takab. Heel sober en slechte WiFi. We eten in het hotel. De order is al eerder telefonisch door gegeven. Ik eet Ghormeh sabsi, een gerecht van hier met heel veel kruiden. Lekker met rijst. Ik deel de kamer met Audrey, Yvonne heeft deze nacht een kamer alleen. Ze heeft wel pech want we blijven hier maar 1 nacht.
Na het eten bezoeken we met een aantal nog even de kermis in het dorp. Erg vergane glorie. Wel grappig om te zien.
Eenmaal in het hotel even douchen. We hebben een ligbad en de wc staat op een verhoging. Het lijkt wel een troon. Helaas spoelt hij ook niet door. Gelukkig is er altijd een slang om jezelf te wassen, ipv wc papier, dus kan je daarmee de wc spoelen.
We kletsen wat en gaan daarna slapen. Raam open, maar vreselijke herrie buiten. Gelukkig zijn we moe genoeg om snel in slaap te vallen.
Dag 7
Goed geslapen. Het is vandaag vrijdag en dat is voor de Iraniers een zondag. We vertrekken om 8.30 met alle bagage naar Takht e-Soleiman. Daarvoor moeten we ongeveer een uur terug rijden in de richting waar we vandaan kwamen. Maar gisteren was het te laat om nog te gaan kijken. Het is beschermd erfgoed van Unesco. In de 13e eeuw was er het Sassarian Persie en de religie was Zoroastrianism. Deze plek was het spirituele centrum. Ze vereerde o.a. water en vuur. Eenmaal binnen is er eempn heel groot waterbassin. Een grater meer. Er staan allemaal bordjes bij dat je niet mag zwemmen. Verder zijn het ruines.
De Zorostriasten lieten de dode mensen opeten door vogels. Door iemand te begraven vervuil je de aarde en door te cremeren vervuil je de atmosfeer.
Na anderhalf uur drinken we koffie bij de bus. Zoals altijd is dat aanwezig in de bus. Dan rijden we naar Zendan e-Soleiman. Het is een crater. Hij wordt ook wel Solomon's Prison genoemd. Maar als dat zo is dan kom je er nooit meer uit. Jr gaat al dood aan de zwaveldampen. Suzan en Yvonne klimmen helemaal naar boven. Twee anderen tot de helft. De rest wacht bij dus bus. Daar worden we steeds aangesproken door Iraniers. De mensen willen aldoor met ons praten.
Onderweg bezoeken we ook nog een Koerdish dorpje. Het heet Hasannabad. Allemaal lemen huisjes. Vaak al wel met een metalen deur. Bovenop het dak ligt allemaal hooi. En soms ook ramen. Er lopen veel kinderen rond die allemaal op de foto willen. Maar ook de volwassenen doen dat graag. De koerdishe mannen drogen een soort pofbroeken met een laag kruis. Soms nog een mooi band rond hun middel. De vrouwen dragen geen chador. Grote gebloemde jurken, en sjaals met weer heel andere motieven.
We rijden terug naar het hotel in Katab. Daar hebben we de dat ervoor al doorgegeven wat we willen eten. Ik eet, net als de meesten, Kuku Sabzi. Dat is een omelet met heel veel kruiden. Verder kunnen we ook nog eten van de saladebar.
Na het eten rijden we naar Sanandaj. Omdat we regelmatig ergens stoppen komen we daar roch pas om ongeveer 7 uur aan.
Het zijn mooie kamers en ik heb weer 2 nachten een kamer alleen. Wel lekker want mijn tas is een rommeltje. We kunnen om 20.30 eten omdat het restaurant niet eerder open is.
Morgen brengt de bus ons naar het cetrum. We gaan om 9.30 weg.
Vandaag om 7 uur vertrokken naar Takab. Een lange reisdag van minstens 8 uur. We stoppen voor een theepauze bij een kleine moskee/autostop. Daarna rijden we door om te lunchen (picknick) in een parkje in Soltaniyeh. Daar is het Oljeitu mausoleum. Die picknicks zijn niet verkeerd. Als we maar wel een stukje schaduw hebben.
Daarna bezoeken we het Oljeitu mausoleum. Het is Minder indrukwekkend dan Oezbekistan. Ze zijn ook nog druk aan het renoveren. De bedoeling was dat de overblijfselen van imam Ali hier kwamen te liggen. Maar uiteindelijk ligt Oljeitu hier gewoon zelf. Al konden we de tombe niet vinden.
We stoppen ook onderweg voor thee langs de weg met mooi uitzicht.
We zijn iets na 19 uur in ons hotel in Takab. Heel sober en slechte WiFi. We eten in het hotel. De order is al eerder telefonisch door gegeven. Ik eet Ghormeh sabsi, een gerecht van hier met heel veel kruiden. Lekker met rijst. Ik deel de kamer met Audrey, Yvonne heeft deze nacht een kamer alleen. Ze heeft wel pech want we blijven hier maar 1 nacht.
Na het eten bezoeken we met een aantal nog even de kermis in het dorp. Erg vergane glorie. Wel grappig om te zien.
Eenmaal in het hotel even douchen. We hebben een ligbad en de wc staat op een verhoging. Het lijkt wel een troon. Helaas spoelt hij ook niet door. Gelukkig is er altijd een slang om jezelf te wassen, ipv wc papier, dus kan je daarmee de wc spoelen.
We kletsen wat en gaan daarna slapen. Raam open, maar vreselijke herrie buiten. Gelukkig zijn we moe genoeg om snel in slaap te vallen.
Dag 7
Goed geslapen. Het is vandaag vrijdag en dat is voor de Iraniers een zondag. We vertrekken om 8.30 met alle bagage naar Takht e-Soleiman. Daarvoor moeten we ongeveer een uur terug rijden in de richting waar we vandaan kwamen. Maar gisteren was het te laat om nog te gaan kijken. Het is beschermd erfgoed van Unesco. In de 13e eeuw was er het Sassarian Persie en de religie was Zoroastrianism. Deze plek was het spirituele centrum. Ze vereerde o.a. water en vuur. Eenmaal binnen is er eempn heel groot waterbassin. Een grater meer. Er staan allemaal bordjes bij dat je niet mag zwemmen. Verder zijn het ruines.
De Zorostriasten lieten de dode mensen opeten door vogels. Door iemand te begraven vervuil je de aarde en door te cremeren vervuil je de atmosfeer.
Na anderhalf uur drinken we koffie bij de bus. Zoals altijd is dat aanwezig in de bus. Dan rijden we naar Zendan e-Soleiman. Het is een crater. Hij wordt ook wel Solomon's Prison genoemd. Maar als dat zo is dan kom je er nooit meer uit. Jr gaat al dood aan de zwaveldampen. Suzan en Yvonne klimmen helemaal naar boven. Twee anderen tot de helft. De rest wacht bij dus bus. Daar worden we steeds aangesproken door Iraniers. De mensen willen aldoor met ons praten.
Onderweg bezoeken we ook nog een Koerdish dorpje. Het heet Hasannabad. Allemaal lemen huisjes. Vaak al wel met een metalen deur. Bovenop het dak ligt allemaal hooi. En soms ook ramen. Er lopen veel kinderen rond die allemaal op de foto willen. Maar ook de volwassenen doen dat graag. De koerdishe mannen drogen een soort pofbroeken met een laag kruis. Soms nog een mooi band rond hun middel. De vrouwen dragen geen chador. Grote gebloemde jurken, en sjaals met weer heel andere motieven.
We rijden terug naar het hotel in Katab. Daar hebben we de dat ervoor al doorgegeven wat we willen eten. Ik eet, net als de meesten, Kuku Sabzi. Dat is een omelet met heel veel kruiden. Verder kunnen we ook nog eten van de saladebar.
Na het eten rijden we naar Sanandaj. Omdat we regelmatig ergens stoppen komen we daar roch pas om ongeveer 7 uur aan.
Het zijn mooie kamers en ik heb weer 2 nachten een kamer alleen. Wel lekker want mijn tas is een rommeltje. We kunnen om 20.30 eten omdat het restaurant niet eerder open is.
Morgen brengt de bus ons naar het cetrum. We gaan om 9.30 weg.
