Malang - Bromovulkaan
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
25 September 2009 | Indonesië, Batavia
Dag 18
We vertrekken vandaag om 8 uur richting de Bromovulkaan. We hebben allemaal een tasje voor 1 nacht moeten pakken. Onderweg stappen we in een kleinere bus en kan onze bagage niet mee.
Het is nog steeds erg druk op de weg. Dus ook dit zal weer een lange rit worden.
Ongeveer 45 minuten voor het eind stappen we over in een klein busje. Allemaal opgepropt. En we rijden heel stijl naar boven om te stoppen bij het hotel in het dorpje.
Als we in het hotel aankomen is de kamer nog niet klaar. We lunchen eerst. Daarna gaan we naar de Bromovulkaan.
Omdat het ver lopen is en omhoog en omlaag ga ik met een paardje. Stan gaat met me mee. Dan ben ik niet de enige. De rest gaat lopen naar de kraterrand.
Met die rotknieen van mij klim ik met moeite op het paard. Ik val er dan ook bijna aan de andere kant weer af. Tot grote hilariteit van de anderen.
Het eeste stuk is echt doodeng. Want we lopen een asfaltweg stijl naar beneden. En het lijkt soms alsof het paard een beetje uitglijdt. Dus blik op oneindig. Er volgt dan een heel vlak stuk met zwart zand/gruis. We lopen dan al binnen een krater van een oude vulkaan. In de verte kan je de trap naar boven zien. Er komt dan nog een stukje klimmen. De paarden kunnen dat heel goed. En dat is dan ook niet eng. Bij de trap moet ik van het paard af. Met die slechte knie geen makkelijke opgave. Ondanks het opstapje zit ik wel op mijn billen. Die kerels kijken vol verbazing hoe die stomme toerist niet eens van een paard af kan stappen.
De Nordic walking stick paraat begin ik aan de 265 traptreden. Het is gelukkig een goed loopbare trap en er is een leuning. Het is wel puffen want het is warm. Maar toch ben ik eerder boven dan ik dacht. Ik adem meteen een hap vol zwaleldamp in. Dat is wat minder. Maar gelukkig waait de wind een andere kant op. Het uitzicht in de krater van de Bromo is fantastisch. Onderweg heb ik een boeketje droogbloemen gekocht om te offeren aan de vulkaan. Leek me wel aardig.
Ma een tijdje kijken de toch naar bendeden begonnen. En onderaan de trap weer op het paard. Ditmaal staat er een extra mannetje paraat om mij te helpen. De toch terug is leuk. Alleen de asfalt weg naar boven is wel een beetje eng. Gelukkig gaat dat heel goed.
In het hotel lekker douchen, voor zover dat mogelijk is. Bij sommigen is er alleen koud water en bij andere kokend water. En als er dan alleen een aan en uit knop is is dat wat lastig. Uiteindelijk mengen we maar heet en koud water (dat laatste uit het slangetje waar je je kont mee kan wassen) in een bak. Den dan met de mandi (steelemmertje) over je heen gieten. Frist wel lekker op na al dat stof van de Bromo.
We eten en gaan om 8 uur al richting bed. Helaas blijkt de WC niet helemaal goed gerepareerd. Die was stuk. En spontaan loopt die aldoor door. Het lijkt wel een waterval op de kamer. Die laten we dan ook maar afsluiten en gebruiken de mandi om door te spoelen. Alls is maar eenvoudig hier bovenop de berg. Om 9 uur val ik in slaap. Morgenochtend worden we om half 4 gewekt. Dus even wat uren maken.
Groetjes,
Monique
We vertrekken vandaag om 8 uur richting de Bromovulkaan. We hebben allemaal een tasje voor 1 nacht moeten pakken. Onderweg stappen we in een kleinere bus en kan onze bagage niet mee.
Het is nog steeds erg druk op de weg. Dus ook dit zal weer een lange rit worden.
Ongeveer 45 minuten voor het eind stappen we over in een klein busje. Allemaal opgepropt. En we rijden heel stijl naar boven om te stoppen bij het hotel in het dorpje.
Als we in het hotel aankomen is de kamer nog niet klaar. We lunchen eerst. Daarna gaan we naar de Bromovulkaan.
Omdat het ver lopen is en omhoog en omlaag ga ik met een paardje. Stan gaat met me mee. Dan ben ik niet de enige. De rest gaat lopen naar de kraterrand.
Met die rotknieen van mij klim ik met moeite op het paard. Ik val er dan ook bijna aan de andere kant weer af. Tot grote hilariteit van de anderen.
Het eeste stuk is echt doodeng. Want we lopen een asfaltweg stijl naar beneden. En het lijkt soms alsof het paard een beetje uitglijdt. Dus blik op oneindig. Er volgt dan een heel vlak stuk met zwart zand/gruis. We lopen dan al binnen een krater van een oude vulkaan. In de verte kan je de trap naar boven zien. Er komt dan nog een stukje klimmen. De paarden kunnen dat heel goed. En dat is dan ook niet eng. Bij de trap moet ik van het paard af. Met die slechte knie geen makkelijke opgave. Ondanks het opstapje zit ik wel op mijn billen. Die kerels kijken vol verbazing hoe die stomme toerist niet eens van een paard af kan stappen.
De Nordic walking stick paraat begin ik aan de 265 traptreden. Het is gelukkig een goed loopbare trap en er is een leuning. Het is wel puffen want het is warm. Maar toch ben ik eerder boven dan ik dacht. Ik adem meteen een hap vol zwaleldamp in. Dat is wat minder. Maar gelukkig waait de wind een andere kant op. Het uitzicht in de krater van de Bromo is fantastisch. Onderweg heb ik een boeketje droogbloemen gekocht om te offeren aan de vulkaan. Leek me wel aardig.
Ma een tijdje kijken de toch naar bendeden begonnen. En onderaan de trap weer op het paard. Ditmaal staat er een extra mannetje paraat om mij te helpen. De toch terug is leuk. Alleen de asfalt weg naar boven is wel een beetje eng. Gelukkig gaat dat heel goed.
In het hotel lekker douchen, voor zover dat mogelijk is. Bij sommigen is er alleen koud water en bij andere kokend water. En als er dan alleen een aan en uit knop is is dat wat lastig. Uiteindelijk mengen we maar heet en koud water (dat laatste uit het slangetje waar je je kont mee kan wassen) in een bak. Den dan met de mandi (steelemmertje) over je heen gieten. Frist wel lekker op na al dat stof van de Bromo.
We eten en gaan om 8 uur al richting bed. Helaas blijkt de WC niet helemaal goed gerepareerd. Die was stuk. En spontaan loopt die aldoor door. Het lijkt wel een waterval op de kamer. Die laten we dan ook maar afsluiten en gebruiken de mandi om door te spoelen. Alls is maar eenvoudig hier bovenop de berg. Om 9 uur val ik in slaap. Morgenochtend worden we om half 4 gewekt. Dus even wat uren maken.
Groetjes,
Monique
