Pangadaran - Yogyakarta
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
20 September 2009 | Indonesië, Yogyakarta
Dag 14
Vandaag was het weer vroeg vertrekken, om 7 uur. Het begint te wennen. Ik wordt soms vanzelf wakker om 5 uur.
De Zwitserse dame brengt ons de lunchpakketten die we besteld hebben. Leuk in een rietje mandje. We krijgen een boterham (bruin) met een madarijn, mini komkommer, banaan en tomaat. Lekker dus.
We rijden met de bus naar Kalipuchang. En niet maar hopen dat ik het goed onthouden heb. We stappen daar op een houten boot met grote dieselmotor. Vooral de mannen vinden die motor heel boeiend. Dus het zal wel weer speciaal zijn geweest. Wat mijn vooral opvalt is de hoeveelheid herrie die het ding maakt. En daar zitten we dan de volgende uren in. We varen over een rivier langs een mangrove bos. Prachtig gezicht al die wortels en palmen half onder water. Onderweg stoppen we bij een dorpje. Helaas is het ook een militaire post. Dus foto's maken zit er niet in. Balen dus. Want er is zoveel te zien wat ik graag zou vastleggen. Zoals moeder met kinderen op hun arm of in een draagdoek. En oude vrouwtjes met mooie gerimpelde gezichten.
We varen ook nog voorbij een gevangenis met zware criminelen. Die kunnen niet makkelijk vluchten door het mangrovebos. En het ziet er ook wel goed bewaakt uit.
Om ongeveer 12 uur leggen we aan in Cilacap. Een stadje met en haven en een grote rafinaderij. Daar staat de bus op ons te wachten. We rijden door naar Yogyakarta.
De tocht naar Yogya duurt erg lang. Er is ontzettend veel verkeer op de weg. Morgen is het suikerfeest. Iedereen is onderweg naar familie. We doen er dan ook erg lang over. En zijn pas over zessen in ons hotel. Er was veel te zien onderweg. Veel brommers zie je hier. Hele families zitten er op. Baby staand voorop, dan de bestuurder met helm, dan nog een kind. Met de moeder nog net op de bagagedrager. Een geweldig gezicht. Vooral dat alleen de bestuurder een helm op moet is hilarisch.
's Avonds gaan we met z'n vijven eten bij Rikies. Veel eettentjes zijn dicht vanwege de ramadan/suikerfeest. Het eten is OK maar het gezelschap is goed. We moesten ook weer pinnen. Voor het eten gaven 3 verschillende apparaten melding dat het niet kon. Na het eten konden we gelukkig weer 2 miljoen pinnen per persoon. De komende dagen zijn er niet zoveel opties om weer te pinnen. Helaas allemaal briefjes van 100000. Dat is wel lastig met betalen. Want klein geld is nog wel eens een probleem hier.
Nog even geinternet en naar bed. We zijn moe na een hele dag reizen.
Groetjes,
Monique
Vandaag was het weer vroeg vertrekken, om 7 uur. Het begint te wennen. Ik wordt soms vanzelf wakker om 5 uur.
De Zwitserse dame brengt ons de lunchpakketten die we besteld hebben. Leuk in een rietje mandje. We krijgen een boterham (bruin) met een madarijn, mini komkommer, banaan en tomaat. Lekker dus.
We rijden met de bus naar Kalipuchang. En niet maar hopen dat ik het goed onthouden heb. We stappen daar op een houten boot met grote dieselmotor. Vooral de mannen vinden die motor heel boeiend. Dus het zal wel weer speciaal zijn geweest. Wat mijn vooral opvalt is de hoeveelheid herrie die het ding maakt. En daar zitten we dan de volgende uren in. We varen over een rivier langs een mangrove bos. Prachtig gezicht al die wortels en palmen half onder water. Onderweg stoppen we bij een dorpje. Helaas is het ook een militaire post. Dus foto's maken zit er niet in. Balen dus. Want er is zoveel te zien wat ik graag zou vastleggen. Zoals moeder met kinderen op hun arm of in een draagdoek. En oude vrouwtjes met mooie gerimpelde gezichten.
We varen ook nog voorbij een gevangenis met zware criminelen. Die kunnen niet makkelijk vluchten door het mangrovebos. En het ziet er ook wel goed bewaakt uit.
Om ongeveer 12 uur leggen we aan in Cilacap. Een stadje met en haven en een grote rafinaderij. Daar staat de bus op ons te wachten. We rijden door naar Yogyakarta.
De tocht naar Yogya duurt erg lang. Er is ontzettend veel verkeer op de weg. Morgen is het suikerfeest. Iedereen is onderweg naar familie. We doen er dan ook erg lang over. En zijn pas over zessen in ons hotel. Er was veel te zien onderweg. Veel brommers zie je hier. Hele families zitten er op. Baby staand voorop, dan de bestuurder met helm, dan nog een kind. Met de moeder nog net op de bagagedrager. Een geweldig gezicht. Vooral dat alleen de bestuurder een helm op moet is hilarisch.
's Avonds gaan we met z'n vijven eten bij Rikies. Veel eettentjes zijn dicht vanwege de ramadan/suikerfeest. Het eten is OK maar het gezelschap is goed. We moesten ook weer pinnen. Voor het eten gaven 3 verschillende apparaten melding dat het niet kon. Na het eten konden we gelukkig weer 2 miljoen pinnen per persoon. De komende dagen zijn er niet zoveel opties om weer te pinnen. Helaas allemaal briefjes van 100000. Dat is wel lastig met betalen. Want klein geld is nog wel eens een probleem hier.
Nog even geinternet en naar bed. We zijn moe na een hele dag reizen.
Groetjes,
Monique
