Bukittinggi
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
15 September 2009 | Indonesië, Batavia
Dag 8
We zijn in Bukittinggi (bukit = heuvel, tinggi = hoog). Vandaag niet al te vroeg op. Ongeveer de helft van de groep gaat wandelen door het Karbouwgat oftewel de Ngarai Sianok. Dat is een kloof. Ze moeten eerst een stuk dalen en aan het eind weer stijgen. Leek mijzelf niet zo'n succes. Feikje gaat wel mee. Ik ga die dag op stap met Nina, Arie en Mia.
We vertrekken om 9.30 richting het uitzichtspunt over de Canyon. Heel mooi om van bovenaf te zien. We zien met een verrekijker de andere door de canyon lopen. Daarna naar Fort de Cock = Benteng de Cock. Hier is bar weinig te zien. Een stuk of 5 kanonnen een wat bankjes om op te zitten.
Via een loopbrug over een grote straat lopen we naar het museum Minang Kabau. Daar omheen is de dierentuin. Daar zijn we niet zo in geinteresseerd omdat de dieren niet echt in een goede omgeving zitten. Maar ja, we krijgen er toch nog wat van mee of we willen of niet.
Het museum zit in een gebouw van de Minang Kabau. Heel mooi, met speciale puntige dagen. Heel sierlijk. Het museum is maar klein maar ze hebben er mooie dingen. Sieraden, kleding, manden, potten etc.
Van daaruit dalen we naar de grote straat. De stroom is uitgevallen en internetten lukt niet. Ook zijn bijna alle winkels dicht met rolluiken. En daar waar het open is is het donker. We komen nog een leraar engels tegen. Die vraagt of we met zijn leerlingen willen praten. Daar sta je dan met 25 giebelende tieners die vragen stellen als: What is your name, Do you have children. Where do you come from. etc. Toch hebben we weer een goede daad gedaan. Ze pakken hun camera's en we moesten ook nog op de foto. Daarna vervolgen we de weg.
We komen ook nog bij de klokkentoren. Daar zit een klok in die ze ooit hebben gekregen van een Nederlandse koningin. Vraag me niet wanneer en van wie. Verder is het erg rustig. We gaan maar weer naar het hotel om iets te eten. Want er is bijna niks. Komt waarschijnlijk door de Ramadan.
Inmiddels is de loopgroep weer terug in het hotel. Feikje gaat nog met een stel het dorp in. Ik kies er voor om lekker wat te lezen en slapen. Later hoor ik dat er inmiddels meer te beleven was in het centrum. Wel een beetje spijt dat ik niet meer gegaan was. Maar ja, je kan niet alles zien.
Die avond gaan we eten bij Dodi. Dat is de gids van de wandeling. Zijn vrouw heeft een hele dag boodschappen gedaan en in de keuken gestaan. Er staat voor ons een geweldige Padang maaltijd klaar. Allemaal schotel met verschillende gerechten. Heerlijk! En ook heel leuk om dat bij iemand thuis te eten.
We vertrekken naar het hotel met de hoop die nacht wat beter te slapen. Maar ook deze nacht wordt er een hele nacht gepraat/geschreeuwd door een microfoon vanaf de moskee. Allemaal uitleg over de Koran. We slapen ook deze nacht weer heel slecht. En nu maar hopen dat dat in Jakarta wat beter gaat.
Groetjes,
Monique
We zijn in Bukittinggi (bukit = heuvel, tinggi = hoog). Vandaag niet al te vroeg op. Ongeveer de helft van de groep gaat wandelen door het Karbouwgat oftewel de Ngarai Sianok. Dat is een kloof. Ze moeten eerst een stuk dalen en aan het eind weer stijgen. Leek mijzelf niet zo'n succes. Feikje gaat wel mee. Ik ga die dag op stap met Nina, Arie en Mia.
We vertrekken om 9.30 richting het uitzichtspunt over de Canyon. Heel mooi om van bovenaf te zien. We zien met een verrekijker de andere door de canyon lopen. Daarna naar Fort de Cock = Benteng de Cock. Hier is bar weinig te zien. Een stuk of 5 kanonnen een wat bankjes om op te zitten.
Via een loopbrug over een grote straat lopen we naar het museum Minang Kabau. Daar omheen is de dierentuin. Daar zijn we niet zo in geinteresseerd omdat de dieren niet echt in een goede omgeving zitten. Maar ja, we krijgen er toch nog wat van mee of we willen of niet.
Het museum zit in een gebouw van de Minang Kabau. Heel mooi, met speciale puntige dagen. Heel sierlijk. Het museum is maar klein maar ze hebben er mooie dingen. Sieraden, kleding, manden, potten etc.
Van daaruit dalen we naar de grote straat. De stroom is uitgevallen en internetten lukt niet. Ook zijn bijna alle winkels dicht met rolluiken. En daar waar het open is is het donker. We komen nog een leraar engels tegen. Die vraagt of we met zijn leerlingen willen praten. Daar sta je dan met 25 giebelende tieners die vragen stellen als: What is your name, Do you have children. Where do you come from. etc. Toch hebben we weer een goede daad gedaan. Ze pakken hun camera's en we moesten ook nog op de foto. Daarna vervolgen we de weg.
We komen ook nog bij de klokkentoren. Daar zit een klok in die ze ooit hebben gekregen van een Nederlandse koningin. Vraag me niet wanneer en van wie. Verder is het erg rustig. We gaan maar weer naar het hotel om iets te eten. Want er is bijna niks. Komt waarschijnlijk door de Ramadan.
Inmiddels is de loopgroep weer terug in het hotel. Feikje gaat nog met een stel het dorp in. Ik kies er voor om lekker wat te lezen en slapen. Later hoor ik dat er inmiddels meer te beleven was in het centrum. Wel een beetje spijt dat ik niet meer gegaan was. Maar ja, je kan niet alles zien.
Die avond gaan we eten bij Dodi. Dat is de gids van de wandeling. Zijn vrouw heeft een hele dag boodschappen gedaan en in de keuken gestaan. Er staat voor ons een geweldige Padang maaltijd klaar. Allemaal schotel met verschillende gerechten. Heerlijk! En ook heel leuk om dat bij iemand thuis te eten.
We vertrekken naar het hotel met de hoop die nacht wat beter te slapen. Maar ook deze nacht wordt er een hele nacht gepraat/geschreeuwd door een microfoon vanaf de moskee. Allemaal uitleg over de Koran. We slapen ook deze nacht weer heel slecht. En nu maar hopen dat dat in Jakarta wat beter gaat.
Groetjes,
Monique
