Halong Bay - Hanoi - Sa Pa

Dag 4
Redelijk goed geslapen op de boot. Het ontbijt is om 7.30. Na het ontbijt gaat de boot varen richting de haven. We varen weg uit het gebied waar wel 10 boten om ons heen liggen die daar ook overnacht hebben. Gelukig komen we dan in een gebied waar we even het mooie van Halong Bay zien zonder al die schepen. Helaas is het wel mistig. Dat was in 1999 ook zo.
Om 10 uur zitten we in de bus naar Hanoi. Onderweg stoppen we bij een grote pottenbakker. Ik heb er niks mee, maat 1 persoon wilhet graag zien. In een hoekje van de winkel staan wat enkele stuks. Onderop staat Zara Home. Kennelijk bakken ze daar ook dingen voor. Een kwartiertje verderop is de winkel waar we op de heenreis ook even zijn gestopt. Daar kunnen we weer even naar de wc en eten en drinken kopen. Het is nog wel eenstukje rijden naar Hanoi.
In Hanoi worden we afgezet bij het Waterpuppet theater bij het Hoan Kiem meer. Een paar mensen willen de voorstelling zien. Wij gaan de oude stad in. Aan de hand van de wandelroute uit de Lonely Planet lopen we door de wijk. Het kost iets teveel tijd om de hele route te lopen.
De eerste souvenirs worden gekocht. Verder leuke winkeltjes en andere dingen om te fotograferen. Omdat ik niet genoeg Dong heb probeer ik te pinnen de eerste bNk geeft aan dat er niet genoeg geld in de ATM zit. De andere dat de bank geen zaken doet met mijn bank. Waardeloos.
Vervolgens verdwalen we een beetje in de oude wijk. We worden steeds een andere kant op gestuurd. Maar...... ineens zijn we dan weer bij het meer.
Van daaruit lopen we naar de St. Josephs cathedral. Daar is een heel leuk straatje met leuke winkels. Omdat we nog met de trein moeten vind ik het niet handig om veel spullen te kopen die ik weer mee moet sjouwen. Onderweg kan ik gelukkig pinnen bij de HSBC.
We eten bij Mediteraneo Italiano. Sandy kende dat nog van 10 jaar geleden. Lekker verse pasta gegeten. Na alle dagen vis en Vietnamees te hebben gegeten is dat wel lekker. En het is een heerlijke plek om te zitten. Ik reken nog even uit wat ik gepint heb. Het blijkt maar 18 euro te zijn. Al die nullen maakt het rekenen met de Dong heel onhandig. Ik had toch 500000 opgenomen.
Van het restaurant naar het meer is niet zo ver lopen. We zijn dan ook keurig op tijd. Daardoor kunnen we nog wat drinken in het restaurant bij het theater. En doordat Gaby heeft aangegeven dat de trein niet op ons wacht is iedereen gelukkig op tijd.
Het is een korte rit naar het station dus we zijn lekker op tijd. Mr. Nam (de Vietnamese gids) gaat de kaartjes kopen. Gaby (reisbegeleider Djoser) gaat nog wat wc papier halen voor in de trein. Voor het geval die ineens op is.
Sandy en ik delen de couchette met Annette en Gaby. Gelukkig mag ik beneden liggen zodat ik er makkelijk uit kan. Met de deur dicht is het benauwd ondanks de airconditioning. Iedereen is akkoord dat we die op een keer open laten staan. Niet makkelijk, want elke keer als de trein heel hard gaat remmen valt die helemaal open.
Gelukkig is de wc en zijn de wastafels best schoon. Heb wel eens anders meegemaakt. Dan moest je met een knijper op naar het toilet. Dat is nu bij ons niet aan de orde.
Echt lekker slaap ik niet. Ondanks de deur op een kier is het nogal warm. Als ik eindelijk slaap worden we om half 6 wreed gestoord met de mededeling dat we bijna in Lao Cai zijn. Dat betekend dat we een half uur eerder aankomen. Toch maar snel aankleden en spullen in de tas. Gelukkig is Lao Cai een eindstation.

Dag 5
Tegenover het station in Lao Cai gaan we ontbijten. Het is ook een plek waar je eventueel nog je tanden kan poetsen of kan wassen. Het ontbijt is plakjes stokbrood, jam, boter en een gebakken ei. Oh, en niet te vergeten La Vache Kiri. Dat hebben ze echt overal.
Het is ongeveer 1,5 uur rijden naar SaPa. We hebben een ruime bus. Beter dan die in Hanoi. Als we onderweg zijn horen we dat de kamers al klaar zijn. Dus niet pas om 12 of 14 uur. Dat is fijn. In het hotel kunnen we dan meteen even opfrissen.
Sandy en ik gaan daarna naar de markt van SaPa. Dat is ongeveer een half uur lopen. Helaas is het slecht weer. Regen. Binnen in het gebouw zijn het allemaal winkeltjes met souvenirs. En de helft staat leeg. Als we door lopen is er buiten nog een stuk waar vlees en groenten wordt verkocht. Hier lopen nog af en toe mensen in de tradiotionele kledij rond die inkopen doen. Oorspronkelijk was de markt er alleen op zaterdag. Maar voor de toeristen zit deze in een gebouw en is elke dag open. Een stuk minder leuk.
Onderweg terug stoppen we even voor koffie. Tenminste, dat was de bedoeling. Niet te drinken! Zielig voor de vreselijk aardige mensen die zien dat we het niet opdrinken. Ik kreeg het echt niet weg.
Als we doorlopen zie ik het restaurant El Gecko. Dat staat in de Lonely Planet en op Tripadvisor met goede recensie. Gelukkig hadden we bij het andere restaurant nog geen eten besteld. Dit ziet er goed uit en smaakt goed.
Onderweg naar het hotel wordt je wel aangesproken door vrouwen van de Black Hmong. Die willen dan weten hoe je heet, waar je vandaan komt, etc. en dan natuurlijk of je wat wil kopen. Het is een stuk minder leuk dan in 1999. Zoals ook in de boekjes staat is SaPa een plek van waaruit je de dorpen kan bezoeken of kan gaan wandelen.
We zijn om half 1 terug in het hotel. Om half 2 gaan we met een excursie naar Cat Cat. Omdat er meer mee gaan dan in eerste instantie bedacht gaan we met een busje. We hebben wat selchte lopers in het gezelschap, inclusief mezelf.
Helaas regen, regen en regen. Dus de regenponcho maar meegenomen want dan is het fototoestel ook droog.
Het zijn allemaal trappen naar beneden met allemaal winkeltjes. Ik ben nog in de illusie dat het vast nog wat beter wordt. Maar nee, het blijft zo. Er zijn wel wat mooie dingen te zien. Zoals indigo geverfde stoffen van de Black Hmong.
Helemaal op het einde kan je een dansshow bijwonen. Niet echt geweldig. En de waterval kan me ook niet boeien. Al met al niet echt een geweldige excursie. Allemaal door het toegenomen toerisme. En natuurlijk helpt de regen ook niet mee. In SaPa was het niet leuker geweest.
Op de valreep moeten we ook nog een heel stuk omhoog klimmen. Dat viel wel tegen. Maar daar staat dan eindelijk de bus op ons te wachten. Eenmaal in het hotel kunnen we weer even bijkomen. Opwarmen zit er niet in. Het is koud en er is geen verwarming. En ook geen warm water. Al komen wij er later achter dat je de boiler moet aanzetten. En als je de sleutel niet in het houdertje hebt staan. Dus als je niet op je kamer bent. We horen dat anderen het ook niet wisten.
Sandy en ik gaan 's avonds een paar deuren verderop eten. Bij Hill Station Signature restaurant. Gerechten van de minderheden. Ik heet porkbelly gekruid volgens de traditie in Tavan. Daar gaan we morgen heen. En susu, dat is groente. Erg lekker allemaal. En een mooi zen ingericht restaurant.
Na het eten nog een tijdje met de manager gepraat over het restaurant, het soort eten, en de minderheden. Leuk gesprek.
Om een uur of negen zijn we weer in het hotel. Morgen gaan we pas om 10 uur weg. Dus we kunnen een beetje uitslapen. Morgen weer regen, regen, en nog eens regen voorspeld.