Matsuyama
Blijf op de hoogte en volg Monique
02 Oktober 2016 | Japan, Matsuyama
Dag 10
Vandaag een hele dag in Matsuyama. Om 8.30 spreken we met Ben af om met z'n allen naar het kasteel Matsuyama-jo te lopen. Het ligt hoog op een heuvel. Je kan lopen of met een kabelbaan. Eenstoeltjeslift of een cabine. Boven zegt ineens iemand dat mijn kaartje alleen voor de stoeltjeslift is. Ineens moet de rugzak en camera op schoot en zit ik in een stoeltje. Ik vind het doodeng. Ook heb ik mijn spullen heel onhandig af. Ik ben dan ook heel blij als ik boven ben. Later blijkt dat ik ook gewoon met de cabine had kunnen gaan. Het kasteel is een van de best bewaarde kastelen van Japan. Het is vandaag weer heel erg warm. En de luchtvochtigheid is 100%. Ben geeft aan dat het bijzonder warm is voor de tijd van het jaar. Het kasteel is aardig maar na een klein uur heb ik het wel gezien. Dus snel een drankje uit een van de vele automaten en een plekje in de schaduw zoeken. Je kan ook met de kabelbaan naar beneden maar ik ga, zoals bijna iedereen, lopend naar beneden. Het is behoorlijk steil.
Bij het hotel stappen we op de tram naar de Dogo Onsen. Een van de groep haakt af omdat ze last heeft van de warmte. De trammetjes zijn geweldig. Makkelijk en even een beetje verkoeling.
Bij Dogo Onsen stappen we uit de tram. Er is een soort festival waarbij groepen mannen een soort stellage bouwen met touwen er omheen. Die lopen dan op elkaar af en botsen tegen elkaar aan. Ze zijn aan het oefenen als we aankomen met de tram. Er zitten dan nog een soort kussen om de stellage heen.
Door de arcade met winkels komen we bij Dogo Onsen. Het oudste badhuis van Japan. Het is erg duur om daar te badderen. Je hebt wel verschillende arrangementen. We gaan niet naar binnen maar kunnen het gebouw van buiten bekijken.
We lopen naar de Ishite-ji tempel. Dat is nummer 51 van een route van 88 tempels. Volgens Ben is het een kwartier lopen. Uiteindelijk is het toch wel langer door de felle zon. Helaas geen schaduw. Het is een afwisselend complex met verschillende gebouwen. Niet allemaal even mooi. Je ziet er mensen in witte jasjes lopen. Deze lopen de pelgrims route van alle 88. Soms achter elkaar, dan hebben ze bagage, of af en toe een stuk. Ze hebben een boekje waar ze laten aftekenen dat ze zijn geweest. E krijgen dan mooie stempels en iemand schrijft er in mooie karakters wat in met een penseel.
Ik spreek af met Mirjam en Bertwin om samen met hun op pad te gaan. Als we genoeg hebben gezien lopen we weer door de felle zon terug naar de Dogo Onsen.
In de arcade zoeken we een tentje om wat te eten. Als we daar zitten komt ook Ben binnen. We eten en drinken wat. Het oude vrouwtje geeft aan dat we een sample in het etalage moeten aanwijzen. Het tentje is heel apart en wordt gerund door 2 oude mensen.
In de arcade zijn de mannen nog bezig met de stellage voor het festival. Ze wikkelen er een touw omheen. De leider staat op het ding en geeft instructies. Ze trekken dan heel hard het touw aan. Apart om te zien. Bertwin mag ook meedoen. Ze laten ons bij het informatiecentrum nog een film van het festival uit 2015 zien. Dan zien we las echt hoe het gaat. Mooi al die mannen in speciale kleren en met een soort laarsjes met een aparte grote teen.
We nemen de tram terug naar het hotel. Eerst even koffie bij de Starbucks. Daar zijn we el aan toe. Er is tegenover het hotel een hele grote arcade. Hij heet Okido. We gaan winkels kijken. Het is zondag dus er is ook een soort braderie met kraampjes. We bezoeken ook de Daiso. Een soort euro winkel. Geweldig wat ze daar allemaal hebben. We kijken onze ogen uit. Ik hoop die winkel nog een keer te zien.
In een winkel koop ik mijn eerste souvenir. Een zwart doosje van lak. De man in de winkel kan het eerst niet vinden, want ik mocht niet het showmodel hebben, en loop te rennen door de winkel om te zoeken. Vervolgens gaat hij het heel netjes inpakken het papier moet precies op maat.
De arcade is mega lang. Aan het eind is ook weer een groot warenhuis. We gaan wat drinken bij een tent waar we even kunnen zitten en ook een crêpe kunnen eten. Die valt alleen 3x zo groot uit als het showmodel. Want van alles hebben ze altijd een voorbeeld staan wat je kan aanwijzen. Smaakt goed maar is dus veel te veel.
Als we terug lopen lopen we aan het eind ook nog even de Mitshukoshi in. In de kelder kan je heerlijk eten kopen. Helaas kan je daar niet zitten. Maar op de bovenste etage, de 6e, is ook eten. Allemaal kraampjes met vis. Een drukte van jewelste.
Wij gaan naar het hotel wat Ben heeft aanbevolen. Ze hebben een Engelse kaart. Dus een stuk handiger dan gisterenavond. We eten een salade, frietjes en verschillende yakitori. Vlees op stokjes. Lekker! Maar na die crêpe kunnen we niet zoveel op.
Om half 9 ben ik weer in het hotel. Mirjam en Bertwin zijn nog naar de Starbucks. Vera is nog niet op de kamer dus ik heb even het rijk alleen. Is wel even fijn maar van korte duur. Het is hard nodig de tas weer eens helemaal goed in te pakken. Kleren zoeken voor morgen. Het wordt weer een hele vochtige dag. Weer 100% als ik,het weerbericht moet geloven. De dagen daarna gelukkig wat lager. De witte zout strepen stonden vandaag in mijn t-shirt. Morgen gaan we weer naar een andere stad. Dus dan zitten we tussendoor in de bus met airco. Hoop dat het weer een goede bus is.
Vandaag een hele dag in Matsuyama. Om 8.30 spreken we met Ben af om met z'n allen naar het kasteel Matsuyama-jo te lopen. Het ligt hoog op een heuvel. Je kan lopen of met een kabelbaan. Eenstoeltjeslift of een cabine. Boven zegt ineens iemand dat mijn kaartje alleen voor de stoeltjeslift is. Ineens moet de rugzak en camera op schoot en zit ik in een stoeltje. Ik vind het doodeng. Ook heb ik mijn spullen heel onhandig af. Ik ben dan ook heel blij als ik boven ben. Later blijkt dat ik ook gewoon met de cabine had kunnen gaan. Het kasteel is een van de best bewaarde kastelen van Japan. Het is vandaag weer heel erg warm. En de luchtvochtigheid is 100%. Ben geeft aan dat het bijzonder warm is voor de tijd van het jaar. Het kasteel is aardig maar na een klein uur heb ik het wel gezien. Dus snel een drankje uit een van de vele automaten en een plekje in de schaduw zoeken. Je kan ook met de kabelbaan naar beneden maar ik ga, zoals bijna iedereen, lopend naar beneden. Het is behoorlijk steil.
Bij het hotel stappen we op de tram naar de Dogo Onsen. Een van de groep haakt af omdat ze last heeft van de warmte. De trammetjes zijn geweldig. Makkelijk en even een beetje verkoeling.
Bij Dogo Onsen stappen we uit de tram. Er is een soort festival waarbij groepen mannen een soort stellage bouwen met touwen er omheen. Die lopen dan op elkaar af en botsen tegen elkaar aan. Ze zijn aan het oefenen als we aankomen met de tram. Er zitten dan nog een soort kussen om de stellage heen.
Door de arcade met winkels komen we bij Dogo Onsen. Het oudste badhuis van Japan. Het is erg duur om daar te badderen. Je hebt wel verschillende arrangementen. We gaan niet naar binnen maar kunnen het gebouw van buiten bekijken.
We lopen naar de Ishite-ji tempel. Dat is nummer 51 van een route van 88 tempels. Volgens Ben is het een kwartier lopen. Uiteindelijk is het toch wel langer door de felle zon. Helaas geen schaduw. Het is een afwisselend complex met verschillende gebouwen. Niet allemaal even mooi. Je ziet er mensen in witte jasjes lopen. Deze lopen de pelgrims route van alle 88. Soms achter elkaar, dan hebben ze bagage, of af en toe een stuk. Ze hebben een boekje waar ze laten aftekenen dat ze zijn geweest. E krijgen dan mooie stempels en iemand schrijft er in mooie karakters wat in met een penseel.
Ik spreek af met Mirjam en Bertwin om samen met hun op pad te gaan. Als we genoeg hebben gezien lopen we weer door de felle zon terug naar de Dogo Onsen.
In de arcade zoeken we een tentje om wat te eten. Als we daar zitten komt ook Ben binnen. We eten en drinken wat. Het oude vrouwtje geeft aan dat we een sample in het etalage moeten aanwijzen. Het tentje is heel apart en wordt gerund door 2 oude mensen.
In de arcade zijn de mannen nog bezig met de stellage voor het festival. Ze wikkelen er een touw omheen. De leider staat op het ding en geeft instructies. Ze trekken dan heel hard het touw aan. Apart om te zien. Bertwin mag ook meedoen. Ze laten ons bij het informatiecentrum nog een film van het festival uit 2015 zien. Dan zien we las echt hoe het gaat. Mooi al die mannen in speciale kleren en met een soort laarsjes met een aparte grote teen.
We nemen de tram terug naar het hotel. Eerst even koffie bij de Starbucks. Daar zijn we el aan toe. Er is tegenover het hotel een hele grote arcade. Hij heet Okido. We gaan winkels kijken. Het is zondag dus er is ook een soort braderie met kraampjes. We bezoeken ook de Daiso. Een soort euro winkel. Geweldig wat ze daar allemaal hebben. We kijken onze ogen uit. Ik hoop die winkel nog een keer te zien.
In een winkel koop ik mijn eerste souvenir. Een zwart doosje van lak. De man in de winkel kan het eerst niet vinden, want ik mocht niet het showmodel hebben, en loop te rennen door de winkel om te zoeken. Vervolgens gaat hij het heel netjes inpakken het papier moet precies op maat.
De arcade is mega lang. Aan het eind is ook weer een groot warenhuis. We gaan wat drinken bij een tent waar we even kunnen zitten en ook een crêpe kunnen eten. Die valt alleen 3x zo groot uit als het showmodel. Want van alles hebben ze altijd een voorbeeld staan wat je kan aanwijzen. Smaakt goed maar is dus veel te veel.
Als we terug lopen lopen we aan het eind ook nog even de Mitshukoshi in. In de kelder kan je heerlijk eten kopen. Helaas kan je daar niet zitten. Maar op de bovenste etage, de 6e, is ook eten. Allemaal kraampjes met vis. Een drukte van jewelste.
Wij gaan naar het hotel wat Ben heeft aanbevolen. Ze hebben een Engelse kaart. Dus een stuk handiger dan gisterenavond. We eten een salade, frietjes en verschillende yakitori. Vlees op stokjes. Lekker! Maar na die crêpe kunnen we niet zoveel op.
Om half 9 ben ik weer in het hotel. Mirjam en Bertwin zijn nog naar de Starbucks. Vera is nog niet op de kamer dus ik heb even het rijk alleen. Is wel even fijn maar van korte duur. Het is hard nodig de tas weer eens helemaal goed in te pakken. Kleren zoeken voor morgen. Het wordt weer een hele vochtige dag. Weer 100% als ik,het weerbericht moet geloven. De dagen daarna gelukkig wat lager. De witte zout strepen stonden vandaag in mijn t-shirt. Morgen gaan we weer naar een andere stad. Dus dan zitten we tussendoor in de bus met airco. Hoop dat het weer een goede bus is.
