Shiraz
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
20 September 2015 | Iran, Shīrāz
Vandaag om 8 uur met de bus naar Masjed-e Nasir-al-Molk. Prachtig. We zijn vroeg omdat de zon dan goed staat. Het is de meest gefotografeerde moskee. Prachtige gekleurde tegeltjes. Bijzondere kleuren. In de winter prayer hall zit een wand met gekleurd glas. Als de zon goed staat schijnt het mooie gekleurde licht over de pilaren en getegelde wanden. Iedereen staat druk te fotograferen. Er zijn Chinezen die geloof ik een hele rapportage willen maken. Op een gegeven moment laat ik wel blijken dat wij toch ook een foto willen maken zonder dat zij erop staan.
We blijven echt wel den tijd kijken omdat het heel bijzonder is.
Caral, Aldre en ik lopen met z'n drieen richting een mooi huis en een museum. Je merkt dat hier veel toerisme is. De prijzen zijn echt hoog. Omdat er zoveel te zien is gaan we niet het museum bezoeken voor veel geld. We lopen terug in de richting van Madraseh-ye Khan. Veel is verwoest door een aardbeving. Maar er wordt ook druk gewerkt aan het restaureren. Ook zien we dat er les wordt gegeven op de binnenplaats. Een Madrash is een school. De sfeer is ook heel prettig.
Als we verder lopen komen we bij de bazaar. De Bazar-e Vakil. We komen in een deel met prachtige stoffen. We zien daar nooit jurken van. Die zitten waarschijnlijk vaak verstopt onder een chador of zijn voor feesten.
Dankzij ons redelijk goede gevoel voor richting komen we bij Aramgah-e Shah-e Cheragh. Dit is een mausoleum. Natuurlijk moeten de vrouwen via een andere ingang. Wij moeten daar wachten totdat er speciaal iemand voor ons komt van International Affairs. De dame heeft een grote sjerp om waar dat op staat. We krijgen een chador. Een versie die speciaal voor de toeristen is. Er zit een koordje doorheen wat je dicht kan doen onder je kin. Hoef ik niet aldoor die lap bij elkaar te houden. Wel een stuk makkelijker. Wel weer van polyester en dus bloedheet.
We zien Aldre met een meneer lopen. We blijven apart. De dame loopt de hele tijd met ons mee. Er is een immense binnenplaats. Daar zie je ook dat de lokale bevolking lekker zit of ligt. Het is een van de meest heilige plekken in Iran. We bezoeken eerst de Bogh'e ye Sayyed Mir Mohammed. Hierin staat de tombe van 2 broers van Mir Ahmad. Schoenen moeten uit. Binnen is het een en al zilveren en spiegelende tegels. Er zitten ook vrouwen te bidden of lezen. Helaas mag je geen foto's maken.
We moeten mee naar International Affairs. Daar krijgen thee met een snoepje. Er wordt wat propaganda uitgereikt en we moeten onze naam noteren in een boek. Thee is bloedheet dus opdrinken lukt niet. We willen nog meer doen. We lopen naar de 2e shrine. Deze is voor een broer van Imam Reza. Weer schoenen uit, in een plastic zakje en dan afgeven. Binnen is het enorm druk. Allemaal lezende en biddende vrouwen. In een deel mag ik gelukkig wel foto's maken. Helemaal vol met spiegeltjes. Wel bijzonder. Die dame wil aldoor snel snel snel. Dat weiger ik. Ook verteld ze Carla, die heeft verteld dat ze geen geloof heeft, dat als ze zou lezen over de Islam dat ze zeker overtuigd wordt. Et is wel prachtig allemaal. En weer heel anders dan in Oebekistan.
Uiteindelijk hebben we zo goed als alles gezien. En is het toch ook weer heel fijn dat die chador af mag.
We lopen verder door de bazar. En wonder boven wonder lopen we meteen richting Serey-e Mehr Teahouse. Daar wilden we wat gaan drinken. Maar omdat de bazar een weerwar van straatjes is is het altijd maar afwachten of je het kan vinden. Het is heerlijk om even te zitten en wat te drinken. We komen daar ook weer andere nederlanse toeristen tegen zoals ook op veel andere plekken. We doen deels toch allemaal hetzelfde rondje.
Via de bazar komen we ook langs andere moskeen en andere bezienswaardigheden. Op een gegeven moment hebben we ook echt het gevoel dat we het meeste hebben gezien.
We lopen via Arg-e Karim Khan, het fort, richting het hotel. Daar eten we wat en houden een korte siesta. Om 4 uur met de taxi naar Bagh-e Eram en Aramgah-e Hafez.
Het eerste is een botanische tuin. Hij is vooral bekend om zijn hoge cypressen. En de tuin staat op de Unesco lijst. We lopen eerst rond om een indruk te krijgen. Het valt allemaal wat tegen. Wat wel leuk is dat je overal stelletjes of groepjes ziet zitten. De Iraniers betalen dan ook een stuk minder dan wij om binnen te komen. We zoeken een plek om thee te drinken. Die is er wel maar daar zijn ook winkeltjes en staat de muziek heel hard aan. Dat maakt het toch minder prettig om even bij te komen.
Buiten staan allemaal taxi's te wachten. En de Aramgah-e Hafez is bekend. Dus al snel zijn we onderweg naar het volgende. Hier staat de tombe van Hafez. Iraniers zeggen dat iedereen 2 dingen moet hebben. De Koran en de collectie van het werk van Hafez. Hafez is een dichter en een Iraanse volksheld. Het is er erg druk op dit tijdstip. Allemaal Iraniers. Er zit ergen een man een gedicht voor te dragen door een microfoon. Mensen praten mee. Ook zijn er plekken om te zitten waar je de boeken kan lezen van Hafez. We zien ook een enorme groep scholieren, meisjes, die ergens een poortje door gaan. Daar hebben ze zich verzameld. Een deel luistert naar iemand die een gedicht voordraagt. Wij kunnen niks horen of zien. Maar af en toe is er applaus.
We bekijken ook de tombe. Die staat onder een mooi afdakje. Een soort prieel. Daar staan ook steeds groepen omheen. Van alle leeftijden bewonderen ze deze man.
Buiten het hek zag ik ook mannen met briefjes met daarop teksten van Hafez. Ze hebben dan een klein vogeltje wat tegen betaling een briefje er tussenuit vist. Verderop staat ook nog iemand die een soort voorspelling doet. Slaat gewoon een boek open op een bepaalde bladzijde en hangt daar een verhaal bij op.
We drinken nog wat en besluiten dan op zoek te gaan naar een plek om te eten. We lopen in de richting van een hotel waar je kan eten. Het restaurantje wat op de kaart staat kunnen we niet vinden. In het hotel hebben ze alleen maar een buffet dus dat doen we niet. We besluiten terug te gaan naar het restaurant vlakbij ons hotel. Daar was het eten erg goed. Het is even lastig om een taxi te vinden. We willen wel een officiele taxi. Maar als we er een hebben snapt hij ook nog waar we heen willen. Staan nog wel even in de file maar arriveren toch tegen achten bij het restaurant. Natuurlijk wil de man meer geld dan afgesproken.
Ik eet goede lamskebab. Smaakt lekker en niet te droog. Tegen half 10 zijn we in het hotel. Helaas heb ik luidruchtige buren. Een krijsend kind. Ik heb al aangeklopt en ze zeggen sorry. Maar helaas helpt het niet. Heb geen puf om me weer helemaal aan te kleden en met hoofddoek op weer terug te gaan. Waardeloos. Ben moe en wil slapen. Morgen vertrekken we alweer om 7 uur.