Shiraz - Persepolis - Isfahan
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
21 September 2015 | Iran, Eşfahān
Dag 17
Vanmorgen om 7 uur vertrokken. Het ontbijt stond half 7 klaar.
We hebben een super lange dag voor de boeg. Om 8 uur zijn we in Persepolis. Het is dan nig niet zo druk en ook nog niet zo warm. Omdat we niet in de karavanserai hebben kunnen slapen heeft Suzan geregeld dat we een gratis gids krijgen van Koning Aap. Deze mevrouw stapt in Shiraz bij ons in de bus.
Eenmaal bij Persepolis blijkt dat er geen rugzak mee naar binnen mag. Dus daar loop je dan met een fototoestel en een flesje water. Want we worden geadviseerd iets op ons hoofd te doen, nou dat hebben we al bijna 3 weken, en zonnebrand en water mee te nemen. Gelukkig zijn er toch wat plekken met schaduw. En de gids verteld wel leuke dingen. Ze kan in ieder geval wel goed Engels. We lopen een uur met haar rond en hebben dan nog twee uur voor ons zelf. Inmiddels heb ik het flesje water maar achter in mijn broek gestopt zodat ik mijn handen vrij heb om te fotograferen. Er zijn mooie dingen te zien en we vermaken ons wel.
Om 11 uur verzamelen we bij de bus. We zien dat de Belgen net zijn gearriveerd. Het is inmiddels heel warm geworden. En er zijn heel veel toeristen. Wij zijn dus super blij dat we zo vroeg waren. Toen was het nog lekker rustig.
Van het hotel hebben we een cake gekregen. Of eigenlijk een taart. Die hebben ze met gekleurd spuk opgespoten met de Nederlandse vlag. Heel chemisch. We drinken koffie in een parkje met een stuk taart. Omdat we niet alles op krijgen geven we wat over is aan een groepje vrouwen die ook ergens zitten. Wat zijn ze blij. Die hebben ook nog lekker gesmuld.
Wij vertrekken naar Naqsh-e Rostam. Daar zijn 4 tombes in de bergwand. Ook heel mooi. Inmiddels is het ook erg warm zo op een vlakte zonder schaduw.
Vlakbij is een restaurant waar we kunnen lunchen met een buffet. Eigenlijk komen al die bussen met toeristen daar eten. Het eten is prima. En we zijn we klaar voor de rest van de route. We hebben behoorlijk wat kilometers te gaan.
Om een uur of 4 stoppen we voor een koffie pauze. Het is een hele bizarre plek. Gekke teksten op het toilet om je te waarschuwen dat je niet je sleutels of telefoon in het toilet moet laten vallen. Gekke bank, een bed, een tv, gewoon raar. We drinken wat en geven Mohsen zijn fooi dat kan uit de pot en is 5 miljoen rial. Hij is blij. Er zijn ook nog wat Nijntje stickers voor zijn dochter van 7 en klompjes. Hij brengt ons nog naar Esfahan en gaat dan naar huis. Iets boven Teheran. Hij kan zijn dochter, Hasti, dan een paar uur zien en dan moet hij verder voor een volgende trip.
We strekken nog een keer de benen en komen pas om half 9 aan in het hotel. Wat een druk verkeer. Het was een hele toer om het hotel te vinden. En eenmaal daar moet Mohsen ook nog ergens de bus zien te parkeren.
We leggen de spullen op de kamer en gaan om 9 uur wat eten in het restaurant. Lekker frietjes en sla. Niet echt lekker maar wat anders dan die eeuwige kebab en rijst. Vanaf de 5e etage, het restaurant, heb je mooi uitzicht over de stad. We drinken ook nog een capuccino. Maar die lijkt nergens op.
Vanacht wordt de klok verzet. We kunnen een uur langer slapen.
Vanmorgen om 7 uur vertrokken. Het ontbijt stond half 7 klaar.
We hebben een super lange dag voor de boeg. Om 8 uur zijn we in Persepolis. Het is dan nig niet zo druk en ook nog niet zo warm. Omdat we niet in de karavanserai hebben kunnen slapen heeft Suzan geregeld dat we een gratis gids krijgen van Koning Aap. Deze mevrouw stapt in Shiraz bij ons in de bus.
Eenmaal bij Persepolis blijkt dat er geen rugzak mee naar binnen mag. Dus daar loop je dan met een fototoestel en een flesje water. Want we worden geadviseerd iets op ons hoofd te doen, nou dat hebben we al bijna 3 weken, en zonnebrand en water mee te nemen. Gelukkig zijn er toch wat plekken met schaduw. En de gids verteld wel leuke dingen. Ze kan in ieder geval wel goed Engels. We lopen een uur met haar rond en hebben dan nog twee uur voor ons zelf. Inmiddels heb ik het flesje water maar achter in mijn broek gestopt zodat ik mijn handen vrij heb om te fotograferen. Er zijn mooie dingen te zien en we vermaken ons wel.
Om 11 uur verzamelen we bij de bus. We zien dat de Belgen net zijn gearriveerd. Het is inmiddels heel warm geworden. En er zijn heel veel toeristen. Wij zijn dus super blij dat we zo vroeg waren. Toen was het nog lekker rustig.
Van het hotel hebben we een cake gekregen. Of eigenlijk een taart. Die hebben ze met gekleurd spuk opgespoten met de Nederlandse vlag. Heel chemisch. We drinken koffie in een parkje met een stuk taart. Omdat we niet alles op krijgen geven we wat over is aan een groepje vrouwen die ook ergens zitten. Wat zijn ze blij. Die hebben ook nog lekker gesmuld.
Wij vertrekken naar Naqsh-e Rostam. Daar zijn 4 tombes in de bergwand. Ook heel mooi. Inmiddels is het ook erg warm zo op een vlakte zonder schaduw.
Vlakbij is een restaurant waar we kunnen lunchen met een buffet. Eigenlijk komen al die bussen met toeristen daar eten. Het eten is prima. En we zijn we klaar voor de rest van de route. We hebben behoorlijk wat kilometers te gaan.
Om een uur of 4 stoppen we voor een koffie pauze. Het is een hele bizarre plek. Gekke teksten op het toilet om je te waarschuwen dat je niet je sleutels of telefoon in het toilet moet laten vallen. Gekke bank, een bed, een tv, gewoon raar. We drinken wat en geven Mohsen zijn fooi dat kan uit de pot en is 5 miljoen rial. Hij is blij. Er zijn ook nog wat Nijntje stickers voor zijn dochter van 7 en klompjes. Hij brengt ons nog naar Esfahan en gaat dan naar huis. Iets boven Teheran. Hij kan zijn dochter, Hasti, dan een paar uur zien en dan moet hij verder voor een volgende trip.
We strekken nog een keer de benen en komen pas om half 9 aan in het hotel. Wat een druk verkeer. Het was een hele toer om het hotel te vinden. En eenmaal daar moet Mohsen ook nog ergens de bus zien te parkeren.
We leggen de spullen op de kamer en gaan om 9 uur wat eten in het restaurant. Lekker frietjes en sla. Niet echt lekker maar wat anders dan die eeuwige kebab en rijst. Vanaf de 5e etage, het restaurant, heb je mooi uitzicht over de stad. We drinken ook nog een capuccino. Maar die lijkt nergens op.
Vanacht wordt de klok verzet. We kunnen een uur langer slapen.
