La Paz - Puerto Perez
Blijf op de hoogte en volg Monique
28 September 2012 | Peru, Cusco
dag 13 - La Paz - Puerto Perez
Vandaag moeten we om 7 uur ontbijten. De ontbijtzaal is alleen nog niet open. Dus we wachten maar. In de tussentijd haal ik onze spullen uit de kluis. Feikje gaat nog even wat extra geld pinnen voor de laatste dagen. Zonder geld zitten is niet fijn als je wat wil kopen. En de komende dagen kan je wat lastiger pinnen.
We vertrekken om ongeveer 8 uur naar Puerto Perez. Maar we gaan eerst naar Tiwanaku. Er gaat dus een gids mee die kant op, Victor. Victor verteld ons dat hij alvast wat info gaat geven zodat hij niet zoveel in Tiwanaku hoeft te vertellen. Vervolgens praat hij anderhalf uur aan 1 stuk. Volgens mij was iedereen al halfverwegen afgehaakt. Ik in ieder geval wel.
We rijden tijdens de ochtendspits door La Paz. Het is een drukte van verkeer. Daarna nog door de buitenwijk van La Paz, El Alto. Hier wonen de wat armeren mensen. Veel die van de Altiplano af komen en in de stad werken. De opgravingen bij Tiwanaku zijn van de voorgangers van de Inca´s. We bezoeken eerst het museum waar Victor weer aan een stuk door praat over de potten, scherven en munten. Feikje en ik haken af en lòpen naar de ruines. Het is er erg warm en er is geen enkele schaduwplek. Heel indrukwekkend is het ook niet. Als je, zoals wij, al het een en ander gezien heb dan is het niet veel.
We eten nog een lunch in een hotel bji Tiwanaku. Smaakt prima. Dan gaan we weer richting El Alto. Daar zetten we Victor af die weer naar La Paz gaat. Wij nemen de andere weg richting Puerto Perez. Een aantal moet nog geld wisselen en Feikje haalt nog wat water. We moeten tenslotte goed drinken. We zien her en der poppen aan lantaarnpalen hangen. Daar staan teksten op van: äls je steelt dan verbranden we je. Victor wist nog te vertellen dat als bijvoorbeeld het bolhoedje van een Aymara vrouw wordt gejat ze roept: Peruaan! En niet pas op een dief.
Onderweg naar Puerto Perez zijn er wegblokkades van de mijnwerkers. Bolivia wil de mijnen nationaliseren. Nu zijn het nog kleine coorporaties. Maar soms wel in buitenlandse handen. Echter de mijnwerkers zijn het er niet mee eens en hebben op veel plaatsten in het land blokkades. Als we in de verte de blokkades zien gaan we de weg af. Het is echt terreinrijden met de bus. De chauffeur verzekerd ons dat de bus het aan kan. Ik twijfel een beetje. Heel apart met allemaal auto´s en bussen door het land en verderop zie je de snelweg met blokkades. Een eind verder zien we dat we de asfalt weer op kunnen. Er liggen nog wel allemaal stenen op de weg. De bus moet daar een beetje tussendoor rijden. Wel knap gedaan. Nog een stuk verder zien we een opruimploeg de stenen van de weg halen en weer in de berm gooien. Bij de benzinestations is de diesel op. Dat is meestal na het weekend. En nu kunnen die door de blokkades niet aangevuld worden. En er is dus geen diesel te verkrijgen. Maar de buschauffeur geeft aan dat er genoeg is om in Puerto Perez te komen.
We komen aan het eind van de middag aan in PuertoPerez. Een klein plaatsje aan het Titikaka meer. Prachtig gelegen. En ook een heerlijke grote hotelkamer met uitzicht op het meer. Feikje en ik besluiten nog snel het dorpje in te gaan voordat het donker is. Er is zoals overal weer een groot plein. Ditmaal helemaal verlaten op een vader/opa met 2 jongetjes na. Ik deel 2 balonnen uit. Later zien we dat ze er touwtjes aan gebonden hebben. Anders waaien ze steeds weg.
Verderop zien we vrouwen terug komen met kuddes schapen. De schapen weten precies waar we naartoe moeten. Ik geef een baby op de rug van een vrouw ook een ballon. Ze is heel blij. Ik mag meteen haar doek goed doen zodat haar kind er niet uit valt. We hebben onderweg al vaak gezien hoe ze de kinderen op hun rug binden. Ze leggen de mooie gekleurde lappen op de grond en daar het kind op. Vervolgens zwaaien ze die over hun schouder naar hun rug. Doodeng ziet dat er uit. Maar de vrouwen zijn er heel handig in.
In het hotel, van een Zwitser, krijgen we voor het eten eerst een drankje. Het is passievrucht met alchohol. Ook is er een bord met pinda´s, kaas en olijven. Lekker!
Daarna schuiven we aan voor het eten. We hebben al eerder aan kunnen geven of we forel, vlees of een omelet willen. In het Titikaka meer wordt forel gevangen en gekweekt. We beginnen met een soep. Daarna (zalm)forel en witvis en het is heerlijk. Al het personeel woont in het dorp en zijn in het hotel opgeleid. De ober dient keurig rechts op en neemt links af. Met een keurig wit jasje en zwart vlinderdasje. Het toetje is Flan. Ook erg lekker.
We pakken een apart tasje in met wat spullen voor Isla del Sol. Morgen gaan we daar heen en de bagage blijft in Copacabana. We lezen nog wat over het Titikaka meer en gaan dan slapen.
Vandaag moeten we om 7 uur ontbijten. De ontbijtzaal is alleen nog niet open. Dus we wachten maar. In de tussentijd haal ik onze spullen uit de kluis. Feikje gaat nog even wat extra geld pinnen voor de laatste dagen. Zonder geld zitten is niet fijn als je wat wil kopen. En de komende dagen kan je wat lastiger pinnen.
We vertrekken om ongeveer 8 uur naar Puerto Perez. Maar we gaan eerst naar Tiwanaku. Er gaat dus een gids mee die kant op, Victor. Victor verteld ons dat hij alvast wat info gaat geven zodat hij niet zoveel in Tiwanaku hoeft te vertellen. Vervolgens praat hij anderhalf uur aan 1 stuk. Volgens mij was iedereen al halfverwegen afgehaakt. Ik in ieder geval wel.
We rijden tijdens de ochtendspits door La Paz. Het is een drukte van verkeer. Daarna nog door de buitenwijk van La Paz, El Alto. Hier wonen de wat armeren mensen. Veel die van de Altiplano af komen en in de stad werken. De opgravingen bij Tiwanaku zijn van de voorgangers van de Inca´s. We bezoeken eerst het museum waar Victor weer aan een stuk door praat over de potten, scherven en munten. Feikje en ik haken af en lòpen naar de ruines. Het is er erg warm en er is geen enkele schaduwplek. Heel indrukwekkend is het ook niet. Als je, zoals wij, al het een en ander gezien heb dan is het niet veel.
We eten nog een lunch in een hotel bji Tiwanaku. Smaakt prima. Dan gaan we weer richting El Alto. Daar zetten we Victor af die weer naar La Paz gaat. Wij nemen de andere weg richting Puerto Perez. Een aantal moet nog geld wisselen en Feikje haalt nog wat water. We moeten tenslotte goed drinken. We zien her en der poppen aan lantaarnpalen hangen. Daar staan teksten op van: äls je steelt dan verbranden we je. Victor wist nog te vertellen dat als bijvoorbeeld het bolhoedje van een Aymara vrouw wordt gejat ze roept: Peruaan! En niet pas op een dief.
Onderweg naar Puerto Perez zijn er wegblokkades van de mijnwerkers. Bolivia wil de mijnen nationaliseren. Nu zijn het nog kleine coorporaties. Maar soms wel in buitenlandse handen. Echter de mijnwerkers zijn het er niet mee eens en hebben op veel plaatsten in het land blokkades. Als we in de verte de blokkades zien gaan we de weg af. Het is echt terreinrijden met de bus. De chauffeur verzekerd ons dat de bus het aan kan. Ik twijfel een beetje. Heel apart met allemaal auto´s en bussen door het land en verderop zie je de snelweg met blokkades. Een eind verder zien we dat we de asfalt weer op kunnen. Er liggen nog wel allemaal stenen op de weg. De bus moet daar een beetje tussendoor rijden. Wel knap gedaan. Nog een stuk verder zien we een opruimploeg de stenen van de weg halen en weer in de berm gooien. Bij de benzinestations is de diesel op. Dat is meestal na het weekend. En nu kunnen die door de blokkades niet aangevuld worden. En er is dus geen diesel te verkrijgen. Maar de buschauffeur geeft aan dat er genoeg is om in Puerto Perez te komen.
We komen aan het eind van de middag aan in PuertoPerez. Een klein plaatsje aan het Titikaka meer. Prachtig gelegen. En ook een heerlijke grote hotelkamer met uitzicht op het meer. Feikje en ik besluiten nog snel het dorpje in te gaan voordat het donker is. Er is zoals overal weer een groot plein. Ditmaal helemaal verlaten op een vader/opa met 2 jongetjes na. Ik deel 2 balonnen uit. Later zien we dat ze er touwtjes aan gebonden hebben. Anders waaien ze steeds weg.
Verderop zien we vrouwen terug komen met kuddes schapen. De schapen weten precies waar we naartoe moeten. Ik geef een baby op de rug van een vrouw ook een ballon. Ze is heel blij. Ik mag meteen haar doek goed doen zodat haar kind er niet uit valt. We hebben onderweg al vaak gezien hoe ze de kinderen op hun rug binden. Ze leggen de mooie gekleurde lappen op de grond en daar het kind op. Vervolgens zwaaien ze die over hun schouder naar hun rug. Doodeng ziet dat er uit. Maar de vrouwen zijn er heel handig in.
In het hotel, van een Zwitser, krijgen we voor het eten eerst een drankje. Het is passievrucht met alchohol. Ook is er een bord met pinda´s, kaas en olijven. Lekker!
Daarna schuiven we aan voor het eten. We hebben al eerder aan kunnen geven of we forel, vlees of een omelet willen. In het Titikaka meer wordt forel gevangen en gekweekt. We beginnen met een soep. Daarna (zalm)forel en witvis en het is heerlijk. Al het personeel woont in het dorp en zijn in het hotel opgeleid. De ober dient keurig rechts op en neemt links af. Met een keurig wit jasje en zwart vlinderdasje. Het toetje is Flan. Ook erg lekker.
We pakken een apart tasje in met wat spullen voor Isla del Sol. Morgen gaan we daar heen en de bagage blijft in Copacabana. We lezen nog wat over het Titikaka meer en gaan dan slapen.
