Salar de Uyuni
Blijf op de hoogte en volg Monique
22 September 2012 | Bolivia, La Paz
De wekker gaat om 7.30. We moeten moed verzamelen om op te staan op die koude tegels in kamer en badkamer. De douche is lekker warm. Altijd wel eerst uitdokteren welke knop voor het hete water is en welke koud. En je moet ook altijd even geduld hebben voordat het warme water er is.
Bij het ontbijt moeten we ven wachten want er zijn niet genoeg stoelen om te zitten. Verder een simpel ontbijt. Natuurlijk wel met mate de coca.
We vertrekken om 9 uur naar de zoutvlakte = Salar de Uyuni.
Aan het begin van de vlakte bezoeken we een plek waar ze het zout winnen. We krijgen uitleg van een medewerker. Hij laat ons zien hoe het proces gaat. Eerst moet het gewonnen zout gedroogd worden, dan wordt het fijn gemalen. Soms wordt er nog jodium toegevoegd waarna het in zakjes kan worden gestopt voor de verkoop. Het brengt niet veel op de prijs voor 50 kg is 15 Bs (8 Bs = 1 euro). Op dit moment wordt er dan ook geen zout gewonnen omdat er geen markt is.
Er zijn ook volop souvenir winkeltjes. Sommige leven zich erg uit. Ik koop een sleutelhanger met een zoutblok en een potje van zout.
Daarna rijden we de vlakte op. Het is echt prachtig. We hebben ons goed ingesmeerd met zonnenbrand omdat je hier leven verbrand zo wit is de vlakte. Ook allemaal een zonnenbril op anders zie je bijna niks. En je kan sneeuwblind worden. We stoppen bij een stuk waar allemaal torentjes zout zijn gemaakt. Ziet er bijzonder uit. En ik herken het van een hele mooie foto in het AMC. Het is heel gek over deze zoutondergrond te lopen.
Een stuk verderop stoppen we bij het zouthotel op de Salar. Je mag hier niet meer logeren. Er is tenslotte geen riolering en dus slecht voor de Salar. Het gebouw is gemaakt van blokken zout. Binnen kunnen we even rondkijken als iets kleins kopen zoals chocolade. Het is nog vrij koud dus cola is niet zo aantrekkelijk. We zien tafels en stoelen gemaakt van zoutblokken. Wel grappig.
We rijden door naar Isla Inkahuasi, het eiland met de cactussen. Het is gemaakt van lavasteen. Je kan een wandeling maken tussen de soms wel 10 meter hoge cactussen. Indrukwekkend groot. Het is wel een hele klim dus ik ben blij dat ik boven ben. Maar... ik heb het gehaald. Het was toch een wandeling van 1,5 uur. Uitzicht over de Salar is mooi.
Voor de wandeling hebben we al eten besteld dus vrij snel is dat klaar. Ik eet een lamaburger. Lekker is die met frietjes. En ze hebben hier zowaar mayonaise. Groente zien we niet veel. Maar ja rauwe groenten durven we niet goed aan. Dat doen we in Nederland maar weer.
En dan weer verder. We stoppen op een heel groot verlaten stuk zout. Je kan hele gekke foto´s maken met schaduwen op het grote vlak met zout. Ik ga zitten en merk al snel dat de zoutkristellen scherp zijn. En overeind komen gaat best lastig.
Ondewerweg stoppen we ook nog bij een meertje. We gaan flamingo´s kijken. Echter na een stuk lopen blijkt dat die er niet zijn. Dus maar weer terug naar de bus. Een stuk verderop zitten er wel flamingo´s. Prachtig gezicht. in deze omgeving.
We overnachten in Jirira aan de rand van de zoutvlakte. Het hotel is deels gemaakt van zoutblokken en verder van grote ronde stenen. Het ziet er echt prachtig uit. Maar wel heel erg koud! We hebben een prachtige kamer met gelukkig veel dekens. Want het toch enigszins koud. Verder hebben we ook mazzel. We hebben allemaal een kamer met douche en toilet. Want de kans was groot dat we die moesten delen op de gang. Ze laten trots de eetzaal en keuken zien. Daar zijn ze al druk bezig met het eten voor ons.
Feikje en ik lopen nog even door het verlaten dorp. We zien bijna niemand. Dat schijnt te komen omdat er zo´n ontzettend harde wind is. En daardoor heel erg koud.
We eten om 19 uur in de nieuwe eetzaal. Er staat 1 gasfles met een straalkacheltje. Maar ik eet met jas aan omdat ik niet in de buurt zit. We krijgen groentesoep met veel groenten. Alleen een beetje flauw. En ze hebben zout zat zou je zeggen ;-) Daarna hebben ze speciaal voor ons lasagne. Beetje veel uien maar lekker. De maaltijd wordt afgesloten met een halve perzik uit blik.
Sommige gaan na het eten nog even naar de sterrenhemel kijken. Het is mij te koud. Ik ga lekker op de kamer bijkomen. Ze houden het ook niet zo lang vol door de sterke wind.
We proberen vroeg te gaan slapen omdat we om 5.30 morgen al ontbijt hebben. We vertrekken om 6 uur naar La Paz voor een rit van ca. 12 uur.
-
22 September 2012 - 21:49
Michiel:
Ik verheug me op de foto's!