Amman
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
21 Oktober 2006 | Jordanië, Amman
Omdat we gisteren niet naar Jerash konden is er besloten om niet naar de Dode zee te gaan. Daar zou niet zoveel aan zijn. Voor 15 dinar (1 dinar = 1.20 euro)mag je daar in het water drijven en dan douchen.
Jerash was prachtig. Hier maakten we voor het eerst kennis met het betalen voor iets wat je niet gebruikt. Je moet betalen voor een lokale gids terwijl je zelf al een officiele gids bij je hebt. Joost is daar discussie over aangegaan met een aantal gidsen. We moesten namelijk 14 betalen als ze mee moesten en maar 7 als hij bleef zitten.Na Jerash 2 uur lang te hebben bezichtigd zijn we wat gaan drinken. Joost werd toen opgezocht door de politie en zijn naam werd genoteerd. Op verzoek van Hamet (onze Jordaanse gids) zijn ze toen gaan praten met de toeristenpolitie. Wat de gids had voorgesteld was namelijk ook niet correct (minder betalen als hij niet mee hoefde). Uiteindelijk heeft Joost zijn excuses moeten aanbieden voor het beledigen van de minister van toerisme. Die had namelijk die regels bedacht. Daarna was alles goed.
In de tussentijd hebben wij wat gewinkeld bij de souvenier winkeltjes en wat gedronken. Daarna op naar de zandkastelen.We hebben er drie gezien: Qasr KharanaQusayr AmraQasr al-Azraq.De tweede was wel bijzonder met hele mooie fresco's van binnen. Daarna de lange toch terug naar Amman.
dag 11
Vandaag was de verjaardag van Joost. Gisterenavond luxe chocolaatje gekocht en een soort baklava voor bij de koffie. We konden hem bij het ontbijt in ieder geval verrassen met balonnen (heb ik meestal bij me voor de kleine kinderen) en de chocola. Hij was blij verrast.
Vandaag vertrokken naar Petra. Onderweg gestopt op Mount Nebo. Hier is Mozes naartoe gereisd vanuit Egypte. Daar heeft hij 40 jaar over gedaan. Hij wilde naar het beloofde land maar mocht daar niet in. Vanaf Mount Nebo is de stad Jericho, de dode zee en het beloofde land te zien. Ook is er een kerkje met wat mozaieken.
Na Mt Nebo naar Madaba. Hier staat een kerk met nog mooiere mozaieken. Er is in de vloer een hele landkaart van de regio. Niet alles is nog heel, maar wel mooie stukken. Hamet is wat langdradig en praat langzaam dus ik heb niet alle informatie mee gekregen.In het dorpje Madaba zijn we door Joost getracteerd op koffie of thee. We hadden tenslotte zelf al voor de "taart" gezorgd. Heerlijk was het met veel pistache noten.
Op naar Karak. Weer een fort. Ben ik dus niet zo gek op. Eerst gelunched waarbij de betaling wat voeten in aarde had. Ze hebben in Jordanie gewoon nooit wisselgeld. En het is toch nog goedkoop. Daardoor minder tijd voor het fort, maar dat was niet erg. Ondanks het mooie uitzicht.Via de Kings Highway naar Petra gereden. Dat is een weg met veel haarspeldbochten en mooi uitzicht. Helaas was het wat nevelig maar evengoed nog mooi. Je krijgt het alleen niet vastgelegd op foto. In het donker zijn we aangekomen in Petra. Ons hotel heeft een prachtige voorkant zoals de Treasury van Petra. Het ligt echter buiten het dorpje en de binnenkant is niet zo fraai. Wij zitten met ons gezicht in het douchegordijn en onze voeten in de verhoogde douchebak als we naar de WC gaan. Niet heel geweldig. En het water is ook niet altijd warm.Na deze lange reisdag hebben we in het hotel gegeten. Ook hier hadden ze een buffet. Wat overigens prima smaakt. Op een gegeven moment ging het licht uit en kwamen ze binnen met een taart met een kaarsje erop. Dat was voor Joost. De man bij de receptie had in zijn paspoort gezien dat hij jarig was. Erbij kregen we ook champagne. Vreselijk vies was die. En dat was niet omdat ik niet van alchohol hou ;) Na een avond gezellig kletsen en lekker eten op tijd naar bed. Helaas konden we daar nog nagenieten van de geluiden van de afwas en het opruimen. Onze kamer lag onder de keuken.
Groetjes, Monique(& Feikje)
PS de verhalen van de volgende dagen schrijf ik in Nederland. Het typen op een toetsenbord waar niet alle letters het van doen is vermoeiend. Tot dan.