Aleppo
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
12 Oktober 2006 | Syrië, Aleppo
dag 5
Vannacht als een blok geslapen. Helaas was ik nog wat onderzeker over de darmen. Dus voor mij een kopje thee en wat geroosterd brood. Oh ja, en een immodium. Want vandaag stond een bezoek aan het Simeon klooster op het programma. De bedoeling was om 8 uur te vertrekken met de bus. Toen die echter na 20 minuten wachten nog niet was verschenen bleek ook deze bus vandaag niet te kunnen rijden. De chauffeur had de koelkast aan laten staan en de accu was leeg. Lekker slim! Hisham (de Syrische gids) regelde een busje waar we met zijn dertienen maar net in konden. Gelukkig was het een niet al te lange rit.Het klooster was prachtig. Er is nog een groot gedeelte van de Basiliek overeind. Helaas was van de pilaar van Simeon maar 2 meter nog over. Simeon was een heilige die 40 jaar op een pilaar heeft gezeten, helemaal alleen. Op het einde op een pilaar van 18 meter hoog. Vastgebonden rond zijn nek zodat hij er tijdens het slapen niet af zou vallen. Dus dat was Simeon de pilaar heilige.
Na de rit terug naar Aleppo een korte rondwandeling met de gids. Zodat hij het een en ander kon vertellen. Het bezoek aan de moskee en de soek verliepen voorspoedig. Echter na een klim richting de citadel, zo ongeveer de helft, ging het met mij mis. Ik voelde me behoorlijk ziek. Na een poosje nog een stukje geprobeerd, maar dat was geen succes. Dus besloten om te wachten tot iedereen weer terug kwam. Na toch zeker anderhalf uur wachten, en vele bezorgde Syriers, ben ik maar naar beneden gegaan. Toen bleek de rest via een andere route de citadel verlaten te hebben. Gelukkig trof ik een aantal, plus Feikje, nog op een terras.
Na een kopje thee, met wat suiker voor de energie de soek in gedoken. Want die wilde ik wel heel graag zien. Na wat slenteren werden we door een jongen meegenomen naar een voormalig gekkenhuis. Het werd nu opgeknapt om later als attractie te dienen. De mannelijke gekken kregen daar een klein kamertje met uitzicht op een fontein. De vrouwen zaten echter in een kamertje met alleen een spleet voor licht boven de deur. Toch slecht geregeld. Na een hoop geslenter, afpoeieren van opdringerige verkopers en de aanschaf van een souvenir terug richting het hotel. Helaas roepen ze hier ook "kijken kijken niet kopen". Wat wel leuk is: " Goedkoper dan de Hema, en ook nog beter".Nog wel even wat bananen gekocht bij onze vaste marktkoopman.
Om half 8 met een aantal mensen van de groep naar een bijzonder restaurant, Beit Wakil. Heerlijk gegeten. Heel voorzichtig natuurlijk. Maar zittend achter de PC, met waardeloze spatietoets, zit het eten er nog steeds in. Dat geeft hoop voor de komende dagen.
Groetjes,
Monique
Vannacht als een blok geslapen. Helaas was ik nog wat onderzeker over de darmen. Dus voor mij een kopje thee en wat geroosterd brood. Oh ja, en een immodium. Want vandaag stond een bezoek aan het Simeon klooster op het programma. De bedoeling was om 8 uur te vertrekken met de bus. Toen die echter na 20 minuten wachten nog niet was verschenen bleek ook deze bus vandaag niet te kunnen rijden. De chauffeur had de koelkast aan laten staan en de accu was leeg. Lekker slim! Hisham (de Syrische gids) regelde een busje waar we met zijn dertienen maar net in konden. Gelukkig was het een niet al te lange rit.Het klooster was prachtig. Er is nog een groot gedeelte van de Basiliek overeind. Helaas was van de pilaar van Simeon maar 2 meter nog over. Simeon was een heilige die 40 jaar op een pilaar heeft gezeten, helemaal alleen. Op het einde op een pilaar van 18 meter hoog. Vastgebonden rond zijn nek zodat hij er tijdens het slapen niet af zou vallen. Dus dat was Simeon de pilaar heilige.
Na de rit terug naar Aleppo een korte rondwandeling met de gids. Zodat hij het een en ander kon vertellen. Het bezoek aan de moskee en de soek verliepen voorspoedig. Echter na een klim richting de citadel, zo ongeveer de helft, ging het met mij mis. Ik voelde me behoorlijk ziek. Na een poosje nog een stukje geprobeerd, maar dat was geen succes. Dus besloten om te wachten tot iedereen weer terug kwam. Na toch zeker anderhalf uur wachten, en vele bezorgde Syriers, ben ik maar naar beneden gegaan. Toen bleek de rest via een andere route de citadel verlaten te hebben. Gelukkig trof ik een aantal, plus Feikje, nog op een terras.
Na een kopje thee, met wat suiker voor de energie de soek in gedoken. Want die wilde ik wel heel graag zien. Na wat slenteren werden we door een jongen meegenomen naar een voormalig gekkenhuis. Het werd nu opgeknapt om later als attractie te dienen. De mannelijke gekken kregen daar een klein kamertje met uitzicht op een fontein. De vrouwen zaten echter in een kamertje met alleen een spleet voor licht boven de deur. Toch slecht geregeld. Na een hoop geslenter, afpoeieren van opdringerige verkopers en de aanschaf van een souvenir terug richting het hotel. Helaas roepen ze hier ook "kijken kijken niet kopen". Wat wel leuk is: " Goedkoper dan de Hema, en ook nog beter".Nog wel even wat bananen gekocht bij onze vaste marktkoopman.
Om half 8 met een aantal mensen van de groep naar een bijzonder restaurant, Beit Wakil. Heerlijk gegeten. Heel voorzichtig natuurlijk. Maar zittend achter de PC, met waardeloze spatietoets, zit het eten er nog steeds in. Dat geeft hoop voor de komende dagen.
Groetjes,
Monique
