Ubud
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
30 September 2009 | Indonesië, Batavia
vervolg Dag 22
Na het internetten terug naar het hotel. Bij het zwembad een heerlijke chickensandwich gegeten met een versie kokos-annanassap. Om 16 uur is de rest al weer terug van de crematietoer. Ik hoor de verhalen, zie de foto's en baal behoorlijk dat ik niet mee kon. Maar iedereen geeft aan dat het een goede beslissing is geweest.
Aan het eind van de middag hobbelen we nog even door de straat langs wat winkeltjes. Ubud heeft veel kunstenaars. De winkeltjes hebben dus allemaal wel wat artistieks. Leuk om te zien.
Om half 7 worden we door een taxi opgehaald om naar de dansvoorstelling te gaan. Deze is ook weer het verhaal van de Ramayana maar heel anders uitgevoerd. Er is geen muziek bij en er zit een hele groep mannen omheen. Die maken allemaal Chk geluiden. Heel apart. De dansen die we gezien hebben zijn: Baron-, Legong- en Kecakdans. Na de dans met de auto terug naar het hotel waar we lekker sate eten. Die wordt geserveerd om een klein houtskool brandertje. Leuk en lekker.
Dag 23
Vandaag staat er een excursie geplanned. We gaan met een groepje van 7 op pad met 2 auto's. Nina heeft mijn voet ingetaped en dat zit behoorlijk stevig. En gelukkig pas ik met de tape, en ook met de zwachtel, in de teva's. Dat loopt dus best goed.
We vertrekken om half 9 richting de Elephant cave, Gaja Gojah in Bedulu. Daar moeten we wat trappen af en dat gaat heel goed. Er zitten ook allemaal mensen offerandes te maken. Ze offeren hier de hele dag door voor alles en nog wat. He zijn mandjes versierd met bloemen, rijst, etc. Mooi om te zien. Iedereen die geen rok aan heeft moet een sarong aan om de plek te bezoeken. Leuk gezicht al die mannen in sarong. Dat is de rest van de dag ook steeds.
We rijden door naar een batik fabriek. Daar zitten vrouwen ikat batik te weven. De draden zijn van te voren gekleurd en als ze dan gaan weven ontstaat er een patroon. Hoe ze de draden kleuren kunnen we ook zien. Beetje ingewikkeld om uit te leggen. Erg leuk om te zien. Natuurlijk zit er ook een winkel bij. We kunnen ook shoppen ;-) Ze hebben er mooie dingen. Ik koop een stukje ikat om een tafelkleed van te maken. Anderen kopen nog wat sarongs.
De volgende tempel is Pura Kehen. Het is de 2 na grootste tempel op Bali. Deze ligt in het plaatsje Bangli. Mooi met in het midden een hele grote Bayan boom.
De volgende tempel is de Pura Besakih. Dat is de moedertempel op Bali. Alle tempels op het eiland, en dat zijn er honderden of duizenden, die zijn op een bepaalde manier gericht richting deze moeder tempel. Hij ligt op de helling van de Gunung Agung. We moeten vanaf de parkeerplaats een asfalt weg omhoog van ca. 200 meter. Ik doe het heel langzaam en dat gaat wonderbaarlijk goed. Dan staan we bij de tempel die tegen de berghelling ligt. Prachtig gelegen. Maar ik moet nog meer klimmen. Er staan allemaal kleine tempels. In een tempel vraag ik of ik binnen mag kijken. Ze zijn naar bezig met het voorbereiden van een ceremonie die eens in de 10 jaar plaats vindt. Het is prachtig wat ze daar allemaal gemaakt hebben. De mannetjes daar geven wat uitleg maar roepen wel steeds tussendoor dat we een donatie doen. Dat doen we dan ook keurig en mogen onze naam in het grote boek schrijven.
Inmiddels zijn Feikje en ik de rest kwijt. We klimmen verder naar boven. Ik kom tot aan de bovenste tempel. Het is gelukkig niet allemaal trappen maar ook pad omhoog. Dat gaat wat makkelijker dan trappen.
Daarna weer naar beneden waar de rest al op ons wacht.
Tijd om te lunchen want het is al 2 uur. We rijden naar een fantastisch mooie plek met een duur buffet. Maar ja, het is het waard. We kijken over de rijstvelden. Prachtig!
Het laatste op het programma is Klung Kung (heet nu Semarapura). Daar is Kertha Gosa (hall of justice) met mooie schilderingen op het plafond. Er de Bale Kambang (floating pavilion) met wederom mooi plafondschilderingen. Allemaal in de Klung Kung stijl.
We zijn inmiddels gaar en nemen niks meer op. Dus terug naar het hotel.
We frissen wat op en regelen een taxi om naar de markt te gaan om kwart voor zeven. Na een hele dag lopen maar niet weer lopen. Al kan dat normaal gesproken wel. Helaas is de kunstmarkt al gesloten. Dus we lopen naar een restaurant. Tussendoor worden we aan ons kop gezeurd of we taxi's willen of kaarten voor een dansvoorstelling.
We gaan eten bij Lotus. Een duur restaurant, maar wel erg lekker. Met uitzicht op de lotusvijver. Helaas zitten we wat ver weg omdat we niet gereserveerd hadden. En de vijver ligt in het donker. Dus alle bloemen zijn dicht. Ook hebben we uitzicht op de dansvoorstelling die daar achter wordt gehouden.
We laten ons door de taxi afzetten bij de supermarkt bij het hotel. Kopen 3 liter water en wat om te eten voor morgen.
Ik ga nog even met mijn voeten in het zwembad hangen om de tape te laten losweken en te koelen. Want de kenners in de groep zeggen dat het eraf moet. Morgen gewoon inzwachtelen. Mijn voet ziet helemaal blauw. Iedereen is onder de indruk. Ik ben zelf erg tevreden met wat ik allemaal heb ik kunnen doen.
Groetjes,
Monique
Na het internetten terug naar het hotel. Bij het zwembad een heerlijke chickensandwich gegeten met een versie kokos-annanassap. Om 16 uur is de rest al weer terug van de crematietoer. Ik hoor de verhalen, zie de foto's en baal behoorlijk dat ik niet mee kon. Maar iedereen geeft aan dat het een goede beslissing is geweest.
Aan het eind van de middag hobbelen we nog even door de straat langs wat winkeltjes. Ubud heeft veel kunstenaars. De winkeltjes hebben dus allemaal wel wat artistieks. Leuk om te zien.
Om half 7 worden we door een taxi opgehaald om naar de dansvoorstelling te gaan. Deze is ook weer het verhaal van de Ramayana maar heel anders uitgevoerd. Er is geen muziek bij en er zit een hele groep mannen omheen. Die maken allemaal Chk geluiden. Heel apart. De dansen die we gezien hebben zijn: Baron-, Legong- en Kecakdans. Na de dans met de auto terug naar het hotel waar we lekker sate eten. Die wordt geserveerd om een klein houtskool brandertje. Leuk en lekker.
Dag 23
Vandaag staat er een excursie geplanned. We gaan met een groepje van 7 op pad met 2 auto's. Nina heeft mijn voet ingetaped en dat zit behoorlijk stevig. En gelukkig pas ik met de tape, en ook met de zwachtel, in de teva's. Dat loopt dus best goed.
We vertrekken om half 9 richting de Elephant cave, Gaja Gojah in Bedulu. Daar moeten we wat trappen af en dat gaat heel goed. Er zitten ook allemaal mensen offerandes te maken. Ze offeren hier de hele dag door voor alles en nog wat. He zijn mandjes versierd met bloemen, rijst, etc. Mooi om te zien. Iedereen die geen rok aan heeft moet een sarong aan om de plek te bezoeken. Leuk gezicht al die mannen in sarong. Dat is de rest van de dag ook steeds.
We rijden door naar een batik fabriek. Daar zitten vrouwen ikat batik te weven. De draden zijn van te voren gekleurd en als ze dan gaan weven ontstaat er een patroon. Hoe ze de draden kleuren kunnen we ook zien. Beetje ingewikkeld om uit te leggen. Erg leuk om te zien. Natuurlijk zit er ook een winkel bij. We kunnen ook shoppen ;-) Ze hebben er mooie dingen. Ik koop een stukje ikat om een tafelkleed van te maken. Anderen kopen nog wat sarongs.
De volgende tempel is Pura Kehen. Het is de 2 na grootste tempel op Bali. Deze ligt in het plaatsje Bangli. Mooi met in het midden een hele grote Bayan boom.
De volgende tempel is de Pura Besakih. Dat is de moedertempel op Bali. Alle tempels op het eiland, en dat zijn er honderden of duizenden, die zijn op een bepaalde manier gericht richting deze moeder tempel. Hij ligt op de helling van de Gunung Agung. We moeten vanaf de parkeerplaats een asfalt weg omhoog van ca. 200 meter. Ik doe het heel langzaam en dat gaat wonderbaarlijk goed. Dan staan we bij de tempel die tegen de berghelling ligt. Prachtig gelegen. Maar ik moet nog meer klimmen. Er staan allemaal kleine tempels. In een tempel vraag ik of ik binnen mag kijken. Ze zijn naar bezig met het voorbereiden van een ceremonie die eens in de 10 jaar plaats vindt. Het is prachtig wat ze daar allemaal gemaakt hebben. De mannetjes daar geven wat uitleg maar roepen wel steeds tussendoor dat we een donatie doen. Dat doen we dan ook keurig en mogen onze naam in het grote boek schrijven.
Inmiddels zijn Feikje en ik de rest kwijt. We klimmen verder naar boven. Ik kom tot aan de bovenste tempel. Het is gelukkig niet allemaal trappen maar ook pad omhoog. Dat gaat wat makkelijker dan trappen.
Daarna weer naar beneden waar de rest al op ons wacht.
Tijd om te lunchen want het is al 2 uur. We rijden naar een fantastisch mooie plek met een duur buffet. Maar ja, het is het waard. We kijken over de rijstvelden. Prachtig!
Het laatste op het programma is Klung Kung (heet nu Semarapura). Daar is Kertha Gosa (hall of justice) met mooie schilderingen op het plafond. Er de Bale Kambang (floating pavilion) met wederom mooi plafondschilderingen. Allemaal in de Klung Kung stijl.
We zijn inmiddels gaar en nemen niks meer op. Dus terug naar het hotel.
We frissen wat op en regelen een taxi om naar de markt te gaan om kwart voor zeven. Na een hele dag lopen maar niet weer lopen. Al kan dat normaal gesproken wel. Helaas is de kunstmarkt al gesloten. Dus we lopen naar een restaurant. Tussendoor worden we aan ons kop gezeurd of we taxi's willen of kaarten voor een dansvoorstelling.
We gaan eten bij Lotus. Een duur restaurant, maar wel erg lekker. Met uitzicht op de lotusvijver. Helaas zitten we wat ver weg omdat we niet gereserveerd hadden. En de vijver ligt in het donker. Dus alle bloemen zijn dicht. Ook hebben we uitzicht op de dansvoorstelling die daar achter wordt gehouden.
We laten ons door de taxi afzetten bij de supermarkt bij het hotel. Kopen 3 liter water en wat om te eten voor morgen.
Ik ga nog even met mijn voeten in het zwembad hangen om de tape te laten losweken en te koelen. Want de kenners in de groep zeggen dat het eraf moet. Morgen gewoon inzwachtelen. Mijn voet ziet helemaal blauw. Iedereen is onder de indruk. Ik ben zelf erg tevreden met wat ik allemaal heb ik kunnen doen.
Groetjes,
Monique
