Lovina Beach - Ubud
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
27 September 2009 | Indonesië, Ubud
Dag 21
Vandaag vertrekken we om half 10 naar Ubud. De mensen die nog dolfijnen willen gaan kijken met een bootje kunnen dat voor die tijd. Omdat ik het niet zo goed doe op een bootje doen wij het rustig aan. En later horen we ook dat ze geen dolfijnen hebben gezien.
We hebben weer een nieuwe bus. Dat is een kleinere dan we hadden op Sumatra en op Java. Dus de bagage gaat in een klein busje. Wij proppen ons in het kleine busje. Nu moet iedereen gewoon naast elkaar. De rest van de reis hadden vele van ons, inclusief mezelf, twee stoelen. Dat was wel erg lekker met die lange ritten. Voorin de bus zit de bestuurder (logisch) en de bijrijder. Nu hebben we ook nog een gids mee. Niet dat iets verteld. Dus hij neemt alleen maar ruimte in. Ze zitten voorin op het trappetje van de bus.
We stoppen bij de Gitgit watervallen. Ik had al gelezen dat dat een stuk naar beneden lopen zou zijn wat je dan weer omhoog moet. Dus ik ben halfverwegen gestopt. Had daar ook uitzicht over de waterval en ook nog een mooi uitzicht over de sawa's. Heel relaxed om al die trappen niet weer allemaal omhoog te moeten klimmen.
We rijden dan, al slingerend, door. We rijden de bergketen over en het is een stuk minder warm. Onderweg stoppen we bij een uizichtspunt over een meer hoog in de bergen. Mooi om te zien. Er zijn ook allemaal aapjes. Je kan bananen kopen om ze te voeren. Ze doen niks maar zijn wel brutaal.
We rijden door naar een tempelcomplex, Pura Ulum Danau Bratan. Het is een heel mooi hindoeistisch complex aan het Danu Bratan (danu = meer). Het is er erg druk. De Balinesen hebben een jaar van 210 dagen. Daarin is er wel elke dag een ceremonie waarbij er geofferd wordt. We zien een paar ceremonies bij het complex. Prachtige mensen. Allemaal in sarong met mooie blousjes. Mannen ook in sarong en iets om hun hoofd gewikkeld. Zal ook wel een naam hebben. Het is prachtig allemaal. En ik kan volop foto's maken. Dat vindt iedereen prima. Gelukkig is er genoeg geheugen mee. Er staan ook hele mooie gebouwen. We zien een tempel die afgebeeld staat op het 50000 roepia biljet.
Na een uur rondkijken gaan we verder. Het is tijd voor de lunch. Dat doen we ergens waar een groot buffet is. Wij hebben echter niet zo'n honger en krijgen het voor elkaar om voor 15000 roepia alleen de soep en rijst te nemen. Anders zou het buffet 72000 roepia kosten. Het mannetje komt ons later ook nog vertellen dat we voor onze prijs ook nog wel een beetje fruit mogen. Heel vriendelijk allemaal.
We stoppen na de lunch nog even bij een kruidenmarkt. Leuk om te zien. En verder hebben ze ook nog allerlei souvenirs. Maar ik houdt me in. Dat komt in Ubud wel. Bij de markt komt er ook een ceremonie langs. Je kan er niet aan ontsnappen hier op Bali. En dat ik niet willen ook. Prachtig om te zien.
Om 16 uur zijn we in Ubud bij het hotel. Ik stap uit de bus en verzwik mijn enkel. En niet zo'n beetje ook. Er komt meteen een blauw ei op. Gelukkig kan ik er nog wel op staan. Dus ik ga er vanuit dat ik niks gebroken heb. BALEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :-( :-( :-(
De rest van de middag zit ik met een zakje ijs op mijn enkel en bedenk hoe het verder moet. Want lopen gaat niet echt goed. Gelukkig zitten we in een heel goed hotel. Prachtige kamers, mooi gelegen, zitje voor de deur, zwembad voor de deur, kleine tempeltjes en ligbedden bij het zwembad. Toch maar wat plannen maken voor de komende dagen. Voor morgen is er een excursie naar een crematie. Daar heb ik me voor opgegeven maar weet niet of ik dat kan.
Die avond lekker in het hotel gebleven. Een aantal anderen zijn naar een dansvoorstelling. Maar dat zouden wij ook nog een ander dag kunnen doen. We eten lekker en op tijd naar bed. Heel mooi houten bed. Alleen is het nog hoger dan seniorenhoogte. Nu maar hopen dat ik met alle pech niet ook nog uit bed val ;-)
Groetjes,
Monique
Vandaag vertrekken we om half 10 naar Ubud. De mensen die nog dolfijnen willen gaan kijken met een bootje kunnen dat voor die tijd. Omdat ik het niet zo goed doe op een bootje doen wij het rustig aan. En later horen we ook dat ze geen dolfijnen hebben gezien.
We hebben weer een nieuwe bus. Dat is een kleinere dan we hadden op Sumatra en op Java. Dus de bagage gaat in een klein busje. Wij proppen ons in het kleine busje. Nu moet iedereen gewoon naast elkaar. De rest van de reis hadden vele van ons, inclusief mezelf, twee stoelen. Dat was wel erg lekker met die lange ritten. Voorin de bus zit de bestuurder (logisch) en de bijrijder. Nu hebben we ook nog een gids mee. Niet dat iets verteld. Dus hij neemt alleen maar ruimte in. Ze zitten voorin op het trappetje van de bus.
We stoppen bij de Gitgit watervallen. Ik had al gelezen dat dat een stuk naar beneden lopen zou zijn wat je dan weer omhoog moet. Dus ik ben halfverwegen gestopt. Had daar ook uitzicht over de waterval en ook nog een mooi uitzicht over de sawa's. Heel relaxed om al die trappen niet weer allemaal omhoog te moeten klimmen.
We rijden dan, al slingerend, door. We rijden de bergketen over en het is een stuk minder warm. Onderweg stoppen we bij een uizichtspunt over een meer hoog in de bergen. Mooi om te zien. Er zijn ook allemaal aapjes. Je kan bananen kopen om ze te voeren. Ze doen niks maar zijn wel brutaal.
We rijden door naar een tempelcomplex, Pura Ulum Danau Bratan. Het is een heel mooi hindoeistisch complex aan het Danu Bratan (danu = meer). Het is er erg druk. De Balinesen hebben een jaar van 210 dagen. Daarin is er wel elke dag een ceremonie waarbij er geofferd wordt. We zien een paar ceremonies bij het complex. Prachtige mensen. Allemaal in sarong met mooie blousjes. Mannen ook in sarong en iets om hun hoofd gewikkeld. Zal ook wel een naam hebben. Het is prachtig allemaal. En ik kan volop foto's maken. Dat vindt iedereen prima. Gelukkig is er genoeg geheugen mee. Er staan ook hele mooie gebouwen. We zien een tempel die afgebeeld staat op het 50000 roepia biljet.
Na een uur rondkijken gaan we verder. Het is tijd voor de lunch. Dat doen we ergens waar een groot buffet is. Wij hebben echter niet zo'n honger en krijgen het voor elkaar om voor 15000 roepia alleen de soep en rijst te nemen. Anders zou het buffet 72000 roepia kosten. Het mannetje komt ons later ook nog vertellen dat we voor onze prijs ook nog wel een beetje fruit mogen. Heel vriendelijk allemaal.
We stoppen na de lunch nog even bij een kruidenmarkt. Leuk om te zien. En verder hebben ze ook nog allerlei souvenirs. Maar ik houdt me in. Dat komt in Ubud wel. Bij de markt komt er ook een ceremonie langs. Je kan er niet aan ontsnappen hier op Bali. En dat ik niet willen ook. Prachtig om te zien.
Om 16 uur zijn we in Ubud bij het hotel. Ik stap uit de bus en verzwik mijn enkel. En niet zo'n beetje ook. Er komt meteen een blauw ei op. Gelukkig kan ik er nog wel op staan. Dus ik ga er vanuit dat ik niks gebroken heb. BALEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :-( :-( :-(
De rest van de middag zit ik met een zakje ijs op mijn enkel en bedenk hoe het verder moet. Want lopen gaat niet echt goed. Gelukkig zitten we in een heel goed hotel. Prachtige kamers, mooi gelegen, zitje voor de deur, zwembad voor de deur, kleine tempeltjes en ligbedden bij het zwembad. Toch maar wat plannen maken voor de komende dagen. Voor morgen is er een excursie naar een crematie. Daar heb ik me voor opgegeven maar weet niet of ik dat kan.
Die avond lekker in het hotel gebleven. Een aantal anderen zijn naar een dansvoorstelling. Maar dat zouden wij ook nog een ander dag kunnen doen. We eten lekker en op tijd naar bed. Heel mooi houten bed. Alleen is het nog hoger dan seniorenhoogte. Nu maar hopen dat ik met alle pech niet ook nog uit bed val ;-)
Groetjes,
Monique
