Varadero
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
24 November 2008 | Nederland, Amsterdam
Vandaag dus een vrije dag in Varadero. We slapen een beetje uit en gaan om half 9 ontbijten. De bus die we willen nemen gaat voor het eerst om half 10 (later blijkt dat 9 uur te zijn).
We stappen een halte voorbij het hotel in en zien dan Viviane, Michel en Ruud ook in de bus zitten. We rijden met de bus naar het einde van het schiereiland Varadero. Het waait ontzettend hard en we waren dus bijna weg boven in de open dubbeldekker bus. Maar ja, binnen zitten is ook niet leuk. Ons hotel zit aan het begin van het schiereiland. Op het eerste stuk zitten gewone hotels, restaurantjes en kraampjes. Al hebben wij ook een wit bandje om onze pols gekregen voor het ontbijt. Je kan in ons hotel ook all inclusive. Dan krijg je een blauw bandje. Halfverwegen de busrit komen we in het gebied van de grote hotels van de all inclusive resorts. Sommige zien er prachtig uit andere maar zo zo. We rijden door tot het einde en stappen uit. We lopen even over een prachtig strand met rieten parasolletjes. Maar er is geen mens want de wind is behoorlijk. Feikje, Ruud en ik besluiten binnen een kopje koffie te gaan drinken. Leuk bedacht, maar daar komt niks van terecht. We hebben iet het juiste bandje om, zijn niet all inclusive in dit hotel, en kunnen dus geen koffie krijgen. Ook niet tegen betaling. Heel apart. We zitten even in de lobby en kijken het allemaal even aan. Om 11 uur 's ochtends wordt hier al bij de bar de eerste Mojito besteld.
We stappen weer in de bus. Viviane en Michel stappen uit bij een paar grotten. Wij rijden verder naar de Mansion Xanadu. Het is een huis gebouwd in art-deco stijl aan een hele grote golfbaan. Het huis is gebouwd door Dupont een hele rijke man uit Amerika. Je kan er nu wat drinken. Dus eindelijk hebben onze welverdiende koffie. En je kan er voor 150 euro per nacht logeren, in 1 van de 6 kamers. Dan heb je wel gratis toegang tot de golfbaan. Die overigens prachtig is.
Als we weer verder willen met de bus slaat deze onze halte over. We lopen maar naar de weg en wachten tot de bus komt. Maar uiteindelijk toch maar eent taxi genomen voor 3 peso. Na flink onderhandelen want hij wilde er 7. We rijden naar het hotel, trekken ons badpak aan en gaan naar het strand.
Het strand is heel smal doordat een groot gedeelte door de orkaan is weg geslagen. Overal zijn ze de stranden aan het opspuiten, maar bij ons stukje is dat nog niet zo. Op vertoon van ons witte polsbandje krijgen we een bedje om op te liggen. Ze zon schijnt en door de flinke wind is het toch niet te warm. Om 4 uur verschijnen er teveel wolken en gaan we via een marktje terug naar het hotel. Nog wat laatste souvenirs gekocht.
's Avonds gaan we met een groot gedeelte van de groep eten. Het begon als klein groepje maar bleek een soort zwaan kleef aan te zijn. We komen terecht bij een soort Argentijn waar we lekker eten.
Michel is door iemand geattendeerd op een leuk barretje. We gaan daar nog wat drinken. We worden met open armen ontvangen en al snel verschijnt er een bandje. Dit keer geen salsa maar son. Niet dat ik het verschil weet. De mojito's, cuba libres en pina colada's zijn fantastisch. Het wordt een late, en heel gezellige avond.